by 
ชายคนหนึ่งและสิงโตขาวปรากฏตัวขึ้นในระยะไกล
ปกติแล้วสัตว์อสูรจะคุกเข่าลงด้วยความหวาดกลัวเมื่อเห็นบรรพบุรุษราชามังกร แต่สิงโตขาวยังคงสงบนิ่งไม่สะทกสะท้าน
ข้างๆ สิงโตขาวคือหลี่เหยียน รัศมีของเขาแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อนมาก
“ผู้อาวุโสหลี่เหยียน” เซียวหยุนรีบทักทายเขา
“ข้าทราบเรื่องของท่านในเมืองศักดิ์สิทธิ์หยินหยางแล้ว แต่โชคร้ายที่ข้ามาช้าเกินไป ข้าก็ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นด้วย และมันทำให้ข้าประหลาดใจมาก” หลี่เหยียนตบไหล่เซียวหยุน เขาประหลาดใจและพอใจมากที่เซียวหยุนทำถึงขนาดนี้
แม้ว่าเซียวหยุนจะไม่ใช่ศิษย์ของเขา แต่หลี่เหยียนก็ถือว่าเขาเป็นศิษย์ครึ่งๆ มานานแล้ว
“ผู้อาวุโส หยานเซียะอยู่ที่ไหน” เซียวหยุนอดถามไม่ได้ “
คุณหยานเซียะได้รับการดูแลจากเซี่ยเต้า ศิษย์พี่ของท่าน ท่านไม่เจอเขาหรือ” หลี่เหยียนถามด้วยความประหลาดใจ
“หยานเซียะอยู่กับศิษย์พี่ของข้าหรือ” เซียวหยุนตกตะลึง
”ถูกต้อง ตอนนั้นข้าไปที่โรงเรียนฝึกยุทธอสูร จึงฝากนางให้เซี่ยเต้าดูแลชั่วคราว” หลี่เหยียนพยักหน้า
”เซี่ยเต้าดูแลนาง…”
เซียวหยุนขมวดคิ้ว เมื่อเห็นเซี่ยเต้าในภายหลัง เขาก็ไม่เห็นเซิ่งหยานเซียะ เกิดอะไรขึ้นกับนางหรือ?
ไม่สิ ถ้าเกิดอะไรขึ้น เซี่ยเต้าคงบอกเขาแน่ๆ
”นางตื่นแล้วหรือ?” หยุนเทียนซุนเอ่ยขึ้นทันที
”ตื่นแล้ว…”
เซียวหยุนตระหนักได้ทันทีว่าเซิ่งหยานเซียะจะตื่นขึ้นในไม่ช้า หากนางตื่นแล้วหนีไป เซี่ยเต้าคงตามไม่ทัน
แต่เซี่ยเต้าไม่ได้บอกเขา ดังนั้น เซิ่งหยานเซียะจึงไม่ได้อยู่กับเซี่ยเต้าในตอนนั้น? หรือเกิดอะไรขึ้นกับนาง?
เซียวหยุนอดเป็นห่วงเซิ่งหยานเซียะไม่ได้
ในขณะนี้เซี่ยเต้าอยู่ที่เมืองศักดิ์สิทธิ์หยินหยาง และเขาไม่รู้ว่าจะออกมาเมื่อใด
”ไปยังที่เดิมที่พวกมันอยู่ บางทีพวกมันอาจทิ้งร่องรอยไว้ใกล้ๆ ข้าสามารถช่วยเจ้าตามหาพวกมันได้” ไป๋เจ๋อกล่าวขึ้นอย่างกะทันหัน
”ขอบคุณ” เซียวหยุนรีบขอบคุณเขา
”ไปเร็วเข้า ไม่งั้นร่องรอยจะสลายไป” ไป๋เจ๋อกล่าว
”ผู้อาวุโส ข้าต้องไปหาหยานเสียก่อน” เซียวหยุนพูดกับหลี่เหยียน
”ท่านต้องการให้ข้าช่วยหรือไม่” หลี่เหยียนถามกลับ
”ไม่จำเป็น พวกเราจัดการเองได้” เซียวหยุนกล่าว หลี่เหยียนและสิงโตขาวไม่ได้ช่วยตามหาคนเท่าไหร่นัก ควรจะให้อ้าวปิงแจ้งราชวงศ์มังกรน้ำให้ส่งสัตว์อสูรเวทกลุ่มใหญ่ไปค้นหาจะดีกว่า
”ในเมื่อท่านช่วยไม่ได้ พวกเราก็จะไม่เข้าไปยุ่ง ข้ามาที่นี่เพื่อขอตัว” หลี่เหยียนกล่าว
”ขอตัวก่อน?” เซียวหยุนตกตะลึง
”ข้ากำลังมุ่งหน้าไปสวรรค์ชั้นแปด” หลี่เหยียนลูบหัวสิงโตขาว “สิงโตขาวมีต้นกำเนิดอันน่าพิศวง ข้าจำเป็นต้องช่วยมันค้นหาประวัติศาสตร์ของมัน นอกจากนี้ พรสวรรค์ของข้าก็เกือบจะฟื้นคืนมาหมดแล้ว ความทรงจำเกี่ยวกับบุตรแห่งสวรรค์จากรุ่นก่อนๆ กำลังค่อยๆ ฟื้นคืน…”
”ความทรงจำเกี่ยวกับบุตรแห่งสวรรค์จากรุ่นก่อนๆ?” เซียวหยุนมองหลี่เหยียนด้วยความประหลาดใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้ยินว่าบุตรแห่งสวรรค์จากรุ่นก่อนๆ ยังคงรักษาความทรงจำเอาไว้
”การกำเนิดของบุตรแห่งสวรรค์นั้นซับซ้อนอย่างยิ่ง แต่ละรุ่นย่อมทิ้งความทรงจำและประสบการณ์อันล้ำค่าไว้เบื้องหลัง ซึ่งประกอบด้วยศิลปะการต่อสู้แห่งสวรรค์อันเป็นเอกลักษณ์ ข้าต้องแสวงหาศิลปะการต่อสู้แห่งสวรรค์ รวมถึงโบราณวัตถุที่บุตรแห่งสวรรค์ทิ้งไว้ตลอดทุกยุคทุกสมัย”
หลี่เหยียนกล่าวอย่างช้าๆ “จริงๆ แล้ว เดิมทีข้าอยากให้เจ้าร่วมเดินทางไปกับข้า แต่น่าเสียดายที่เจ้าไม่สามารถใช้โบราณวัตถุที่บุตรแห่งสวรรค์ทิ้งไว้ได้ มีเพียงบุตรแห่งสวรรค์เท่านั้นที่เข้าถึงได้ ไม่เช่นนั้นเจ้าจะเติบโตเร็วขึ้นด้วยสิ่งเหล่านั้น”
”ข้าซาบซึ้งในความเมตตาของท่าน ท่านผู้อาวุโส” เซียวหยุน
กล่าวกับหลี่เหยียน “ผู้อาวุโส ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก ทุกคนมีโชคชะตาของตัวเอง นี่คือโชคชะตาของเจ้า และเป็นของเจ้าที่ต้องรับมัน เช่นเดียวกัน ข้าก็จะมีโชคชะตาของตัวเองเช่นกัน ในอนาคต เราจะได้พบกันอีกครั้งในสวรรค์ชั้นแปด”
หลี่เหยียนพยักหน้าเล็กน้อย
จากนั้นหลี่เหยียนก็จากไปพร้อมกับสิงโตขาว
เมื่อเห็นร่างของหลี่เหยียนหายไปจากสายตา เซียวหยุนก็ค่อยๆ ละสายตาไปพลางกล่าวกับบรรพบุรุษราชามังกรว่า “เจ้าทำลายความว่างเปล่านี้ทันที พวกเราต้องรีบไปที่นั่น”
บรรพบุรุษราชามังกรไม่รอช้า ทำลายความว่างเปล่านี้ทันที
มันรู้ดีว่าหากไม่ริเริ่ม เซียวหยุนจะใช้ไพ่เด็ดของมัน และสุดท้ายมันก็ต้องยอมทำตาม เสียการควบคุมตัวเองไปชั่วขณะ
ด้วยความเร็วของบรรพบุรุษราชามังกร มันมาถึงใกล้จุดนั้นในชั่วพริบตา
เซียวหยุนเปิดใช้งานดินแดนรกร้างโบราณ และไป๋เจ๋อก็ปรากฏตัวขึ้น ไป๋เจ๋อสามารถดำรงอยู่ในร่างวิญญาณได้ ดังนั้นแม้บรรพบุรุษราชามังกรจะสัมผัสได้ ก็ไม่สามารถมองเห็นไป๋เจ๋อได้
หลังจากที่ไป๋เจ๋อปรากฏตัวขึ้น มันก็ได้วาดรอยวิญญาณเฉพาะตัวลงบนพื้น รอย
วิญญาณเหล่านี้ก็พร่าเลือน ก่อนที่ดวงวิญญาณนับไม่ถ้วนจะควบแน่น เผยให้เห็นภาพเลือนรางภายใน
ในภาพนั้น สามารถมองเห็นเสิ่นหยานเซียะทะยานขึ้นไปในอากาศอย่างเลือนราง ขณะที่เซี่ยเต้ากำลังไล่ตามเธอไป
“นางตื่นขึ้นแล้วจริงๆ…” หยุนเทียนซุนกล่าว
สีหน้าของเซี่ยวหยุนตึงเครียดขณะเดินตามไป ส่วนใหญ่เป็นเพราะเสิ่นหยานเซียะวิ่งหนีไปโดยที่เซี่ยเต้าไม่ได้แจ้งให้ทราบ
เซิ่นหยานเซียะวิ่งไปไกลก่อนที่จะหยุดลง ณ สถานที่แห่งหนึ่ง
เซี่ยเต้าก็หยุดลงเช่นกัน
ในขณะนั้น ร่างใหญ่โตพร่ามัวปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า
“เงาศักดิ์สิทธิ์…” เซี่ยเต้า บรรพบุรุษราชามังกร และอ้าวปิง ต่างตกตะลึง พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะมีเงาศักดิ์สิทธิ์ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า
ยิ่งไปกว่านั้น เงาเทวะนี้ใหญ่โตมโหฬารยิ่งกว่าทูตเมืองเทวะที่พวกเขาเคยเห็นในเมืองเทวะหยินหยางเสียอีก แสดงให้เห็นถึงพลังอันมหาศาล
เซี่ยเต้ายืนนิ่ง ขณะที่เซิ่งหยานเซียลอยอยู่กลางอากาศ
ฉากต่อมาสร้างความตกตะลึงให้กับเซี่ยวหยุนและคนอื่นๆ อีกครั้ง เงาเทวะคุกเข่าลงต่อหน้าเซิ่งหยานเซีย
“นางมีภูมิหลังเช่นไร? ทำไมเงาเทวะจึงคุกเข่าอยู่ต่อหน้านาง?” บรรพบุรุษราชามังกรมองไปที่เซี่ยวหยุน เพราะเซิ่งหยานเซียเป็นสตรีของเซี่ยวหยุน และแน่นอนว่าเขาควรจะถามเซี่ยวหยุน
“ข้าไม่รู้…” เซี่ยวหยุนส่ายหน้าพร้อมกับรอยยิ้มแห้งๆ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเงาเทวะจึงคุกเข่าอยู่ต่อหน้าเซิ่งหยานเซีย
เพราะมันเป็นภาพที่กลั่นตัวออกมาจากวิญญาณ เซี่ยวหยุนและคนอื่นๆ จึงไม่ได้ยินเสียงใดๆ และแน่นอนว่าพวกเขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ เซี่ยเต้ายังคงนิ่งอยู่กับที่ ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่น้อย
เซียวหยุนเดาว่าดาบมารอาจถูกข่มขู่หรือถูกปกปิดด้วยเทคนิคลับบางอย่าง ท้ายที่สุดแล้ว คู่ต่อสู้คือเงาศักดิ์สิทธิ์อันทรงพลัง ซึ่งสามารถข่มขู่ดาบมารและทำให้เขาจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ทันใดนั้น วังวนขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า
มันคือเส้นทางสู่สวรรค์ชั้นแปด เซียวหยุนเห็นเซิ่งหยานเซียเดินจากไป ตามเงาศักดิ์สิทธิ์เข้าไปในเส้นทาง
“ดูเหมือนว่านางกำลังจะไปสวรรค์ชั้นแปด” หยุนเทียนซุนกล่าว
“นางมีความสัมพันธ์อะไรกับเงาศักดิ์สิทธิ์นั้นกันแน่” เซียวหยุนเต็มไปด้วยความสงสัย เงาศักดิ์สิทธิ์นั้นไม่น่าจะมาทำร้ายเซิ่งหยานเซีย ถ้ามันต้องการทำร้ายนางจริงๆ มันคงไม่คุกเข่าลงต่อหน้านาง
“การถูกบังคับให้คุกเข่าต่อหน้าบุคคลศักดิ์สิทธิ์ ต้นกำเนิดของนักบุญหยานเซียะนั้นช่างพิเศษนัก ไม่จำเป็นต้องคิดถึงเรื่องนี้อีกต่อไป อย่างน้อยเราก็รู้ที่อยู่ของนักบุญหยานเซียะแล้ว เราจะพบเธออีกครั้งเมื่อถึงสวรรค์ชั้นแปด” หยุนเทียนซุนแนะนำเซียวหยุน
“นั่นคือทั้งหมดที่เราทำได้” เซียวหยุนถอนหายใจ
ตราบใดที่เขามั่นใจว่านักบุญหยานเซียะปลอดภัย เซียวหยุนก็สามารถผ่อนคลายได้ชั่วคราว