“พี่เซี่ยวหยุน จริงอยู่ที่ข้าเคยเป็นเสมือนเทพ แต่ตอนนี้ข้าเป็นเพียงกึ่งเทพ และอยู่ในสภาวะอ่อนแอ ข้ายังเอาชนะปรมาจารย์เต๋าเจ็ดดาวไม่ได้ นับประสาอะไรกับกึ่งเทพ…” อ้าวปิงส่ายหัวพร้อมกับรอยยิ้มแห้งๆ
ถ้ามันฟื้นคืนสู่จุดสูงสุด มันคงโจมตีโดยไม่ลังเล แต่ตอนนี้มันทำไม่ได้แล้ว
”ข้าสามารถฟื้นฟูสภาวะอ่อนแอของเจ้าได้ แล้วข้าจะทดสอบว่าเจ้าจะต้านทานพลังของบรรพชนโบราณได้หรือไม่” เสี่ยวหยุนกล่าวอย่างเคร่งขรึม
”พลังของบรรพชนโบราณ…” อ้าวปิงตกตะลึง
สัตว์อสูรโบราณจูหลงคือบรรพบุรุษของตระกูลอ้าวปิง ครอบครองพลังปราณมังกรบรรพชนอันบริสุทธิ์ สมบัติล้ำค่าที่มังกรทุกตัวใฝ่ฝัน
ส่วนความลับที่จูหลงสามารถปลดปล่อยพลังปราณมังกรบรรพชนนี้ ไม่มีมังกรตนใดรู้ เพราะมันเป็นมรดกตกทอดอันล้ำค่า
อย่างไรก็ตาม ในสมัยโบราณ จูหลงได้สืบทอดประเพณีการแปลงพลังปราณมังกรบรรพกาลให้แก่ตระกูลมังกร แต่ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบแน่ชัด ประเพณีนี้ได้สูญหายไป
หากข้าสัมผัสได้ถึงพลังปราณของมังกรบรรพกาลที่สืบทอดผ่านพลังของบรรพกาลโบราณ…
หัวใจของอ้าวปิงก็สั่นสะท้านเมื่อนึกถึงเรื่องนี้
“แต่บรรพกาลโบราณเป็นเพียงกึ่งเทพ… ต่อให้ข้าทนพลังของมันได้เต็มที่ ข้าก็จะบรรลุแค่ระดับกึ่งเทพเท่านั้น” อ้าวปิงขมวดคิ้วเล็กน้อย
“เจ้าสามารถมอบแก่นสารกึ่งเทพของเจ้าให้แก่มันได้” เซียวหยุนกล่าวหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
“มอบแก่นสารกึ่งเทพของข้าให้แก่มัน…” อ้าวปิงตกตะลึง แม้ว่ามันจะเป็นกึ่งเทพ แต่มันก็มีแก่นสารกึ่งเทพ
หากมอบแก่นสารกึ่งเทพให้แก่จูหลง จูหลงก็คงบรรลุระดับกึ่งเทพอย่างแน่นอน แต่หากมอบให้กับจูหลง พลังการฝึกฝนของมันจะลดลงอย่างมาก
”องครักษ์เสืออีกตนมีแก่นสารกึ่งเทพ” เซียวหยุนกล่าว
องครักษ์เสือในแดนลับโบราณรกร้างใกล้หมดแรงแล้ว หลังจากควบแน่นโอสถเทพลวดลายทองคำไปทั้งหมดหกเม็ด พลังของมันหมดลง เหลือเพียงแก่นสารกึ่งเทพ
”งั้นก็มอบแก่นสารกึ่งเทพให้ข้า”
อ้าวปิงสูดหายใจเข้าลึกหลังจากตัดสินใจแล้ว อย่างแย่ที่สุด เขาต้องเริ่มต้นใหม่ทั้งหมด การที่จะต้านทานพลังของบรรพบุรุษโบราณได้นั้นหายากยิ่งนัก
”เจ้าควรพักฟื้นก่อน” เซียวหยุนหยิบใบไม้ออกมา
”สิ่งศักดิ์สิทธิ์เต๋าอันยิ่งใหญ่…” อ้าวปิงตกตะลึง ใบไม้นี้เป็นสิ่งศักดิ์สิทธิ์เต๋าอันยิ่งใหญ่ที่สมบูรณ์ และมันได้เติบโตเต็มที่แล้ว ถูก
ต้อง มันเติบโตเต็มที่แล้ว
เมื่อไม่นานมานี้ ต้นไม้ลึกลับเจ็ดสมบัติ สิ่งศักดิ์สิทธิ์เต๋าอันยิ่งใหญ่ภายในแดนลับโบราณก็ได้เติบโตเต็มที่แล้ว
เซียวหยุนรีบรวบรวมผล เหง้า และใบที่เหลือ ออกมา มีใบสามใบ เหง้าเจ็ดส่วน และผลหนึ่ง
“รีบกินไป” เซียวหยุนกล่าว
อ้าวปิงรีบกลืนใบนั้นลงไปทันที แม้ใบจะมีพลังยาเพียง 30% แต่มันก็มากเกินพอ
พลังยาที่พุ่งพล่านทะลุผ่านเส้นลมปราณทั้งหมดของอ้าวปิง แม้กระทั่งเส้นลมปราณที่ถูกปิดกั้น เปิดออกอย่างสมบูรณ์
“ข้าหายดีแล้ว…”
อ้าวปิงยิ้มร่า เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส หลบหนี และเกือบตาย แต่ตอนนี้เขากลับมาแข็งแรงสมบูรณ์แล้ว
“ปลดปล่อยแก่นแท้ของเจ้าออกมา” เซียวหยุนกล่าวกับอ้าวปิง
“ใช่”
อ้าวปิงพยักหน้าอย่างแน่วแน่ หลังจากตัดสินใจแล้ว เขาก็กัดฟันและตบหน้าอกตัวเอง
“ฟู่!
” แก่นแท้เสมือนเทพที่ซ่อนอยู่ลึกๆ ในร่างกายของเขาถูกปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์
ทันทีที่มันถูกปลดปล่อย ระดับพลังของเอ๋อปิงก็ลดลงอย่างรวดเร็ว
เซียวหยุนโยนแก่นสารขององครักษ์เสือลงไปอย่างรวดเร็ว
เอ๋อปิงรับมันมาและดูดซับแก่นสารกึ่งเทพขององครักษ์เสือเข้าสู่ร่างกาย ทันทีที่แก่นสารกึ่งเทพเข้าสู่ร่างกาย ระดับพลังของเอ๋อปิงก็หยุดลดลง
แน่นอนว่ามันคงอยู่เพียงชั่วครู่
เพราะมันเป็นแก่นสารภายนอก ไม่ใช่ของเอ๋อปิงเอง
เซียวหยุนนำแก่นสารกึ่งเทพเข้าสู่แดนลับโบราณ จูหลงอสูรโบราณได้เตรียมการไว้แล้วและดูดซับมันทันที
บูม!
ทันทีที่ดูดซับเสร็จสิ้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งออกมาจากอสูรโบราณ ฟื้นฟูระดับกึ่งเทพของมันในทันที
”เอ๋อปิง มาหาข้า!” เซียวหยุนตะโกนอย่างรีบร้อน
เอ๋อปิงบินผ่านมา
เซียวหยุนตบไหล่ของอ้าวปิงและปลดปล่อยพลังของจูหลง อสูรร้ายโบราณ ทว่าครั้งนี้เขาไม่ได้ดูดซับพลังนั้นเอง ทำให้อ้าวปิงสามารถแบกรับมันได้
บูม!
พลังของโบราณกาลอันรกร้างระดับที่สี่ผสานเข้ากับร่างของอ้าวปิง ทันทีที่ดูดซับพลังจนหมด รัศมีมังกรอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งพล่านไปทั่วร่างของอ้าวปิง
”นี่หรือพลังของบรรพบุรุษโบราณ… ทรงพลังขนาดนี้…” อ้าวปิงอุทานด้วยความตื่นเต้น พลังนี้เหนือจินตนาการของเขาไปมาก
เซียวหยุนจ้องมองอ้าวปิงด้วยความตกตะลึง พลังจูหลงที่เขาปลดปล่อยออกมานั้นแข็งแกร่งกว่าของเซียวหยุนมาก
เซียวหยุนสงสัยว่าอาจเป็นเพราะสายเลือดของพวกเขา เพราะเขาเป็นนักสู้ และอ้าวปิง ผู้สืบเชื้อสายมาจากจูหลง ย่อมสามารถปลดปล่อยพลังของจูหลงได้อย่างเต็มที่
แน่นอนว่าการใช้กำลังก็มีข้อเสียเปรียบสำคัญเช่นกัน นั่นคือ อ้าวปิงไม่สามารถใช้พลังได้เป็นระยะเวลานานเท่ากับเซียวหยุน เขาโจมตีได้เพียงครั้งเดียว
บูม!
อ้าวปิงทะยานขึ้นไปในอากาศ พลังมังกรอันน่าสะพรึงกลัวของเขาแปรเปลี่ยนเป็นร่างมังกรขนาดมหึมา ดุจมังกรสูงหมื่นฟุตที่พุ่งทะยานผ่านอากาศ แม้แต่มิติมิติชั้นเจ็ดก็เริ่มบิดเบี้ยว
เหล่าเซียนจี้หยางและจี้อินจ้องมองด้วยความประหลาดใจ ไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าอ้าวปิงจะมีพลังเทียบเท่าเทพ และด้วยพละกำลังมหาศาลเช่นนี้
เมื่อเห็นอ้าวปิงเคลื่อนตัวเข้ามา เหล่าเซียนจี้หยางก็ตื่นตระหนก ขณะนี้พวกเขากำลังอยู่ในภาวะสมดุล และหากอ้าวปิงพุ่งเข้าใส่ พวกเขาจะต้องเดือดร้อน
แน่ คำราม!
อ้าวปิงพ่นไฟมังกรออกมา และร่างมังกรทั้งหมดก็ปะทุขึ้นเป็นเปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำ พลังของมันพลุ่งพล่านอีกครั้ง
ทันใดนั้น ชายชราหัวล้านร่างผอมแห้งราวกับสายฟ้าก็ปรากฏตัวขึ้น เขาผอมแห้งราวกับไร้เนื้อไร้เลือด แต่กลับเปล่งประกายรัศมีแห่งเทพกึ่งเทพ แม้ร่างจะเลือนราง แต่เขาก็ยังคงมีรัศมีแห่งเทพกึ่งเทพ
นี่คือทาสสายฟ้าที่สร้างขึ้นโดยคณบดีจี้หยาง เขารังสรรค์มันขึ้นมาอย่างพิถีพิถัน โดยใช้วัตถุดิบหายากอย่างเหลือเชื่อ วัตถุดิบหลักคือกึ่งเทพที่ไร้สติอย่างสมบูรณ์ การค้นพบเพียงเท่านี้ก็ยากยิ่งนัก ยังไม่รวมถึงกระบวนการอันยาวนานหลายศตวรรษในการสร้างทาสสายฟ้าที่แท้จริง
ครั้งนี้เพื่อสังหารคณบดีชูร่า คณบดีจี้หยางได้ลงทุนครั้งใหญ่ นำทาสสายฟ้ามาด้วย ทาสสายฟ้า
ไร้สีหน้าพุ่งเข้าใส่อ้าวปิง
ทันทีที่มันสัมผัสกับอ้าวปิง มันก็ระเบิดตัวเอง
บูม!
อวกาศชั้นที่หกระเบิด แม้แต่รอยแตกเล็กๆ ก็ปรากฏขึ้นที่ชั้นที่เจ็ด
อ้าวปิงถูกดึงเข้าไป พละกำลังทั้งหมดของเขาถูกสูบหายไป ในที่สุดเขาก็ถูกบังคับให้หลุดพ้น และพละกำลังที่ยืมมาก็ถูกกลืนกินไปด้วย
ทันใดนั้น ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้น ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากยักษ์โลหิต ร่างกายของเขาเปล่งประกายสีแดงสดราวกับเปื้อนเลือด ออร่าของเขาพุ่งพล่านอย่างรวดเร็ว เหนือกว่ากึ่งเทพในทันที ไปถึงระดับกึ่งเทพ ยิ่ง
ไปกว่านั้น ออร่าอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งออกมาจากร่างของยักษ์โลหิต ด้านหลังเขา ภูตผีขนาดมหึมาปรากฏขึ้น คล้ายกับอสูรยักษ์จากคุกโลหิต
”เงาอสูรศักดิ์สิทธิ์…” ดีนจีอินตกตะลึง
เงาอสูรศักดิ์สิทธิ์จะถูกปลดปล่อยโดยผู้ที่มีศักยภาพที่จะเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น โดยไม่คาดคิด ยักษ์โลหิตผู้นี้มีศักยภาพที่จะเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์
”ไม่แปลกใจเลยที่เขารอดมาได้… เขาซ่อนตัวได้แนบเนียน เขามีวิชาอสูรชั้นยอดอยู่แล้ว แถมยังควบแน่นเงาอสูรศักดิ์สิทธิ์อีกด้วย” ใบหน้าของดีนจี้หยางเต็มไปด้วยความเคร่งขรึม
การมีเงาของเทพชูรา หมายความว่ายักษ์โลหิตมีคุณสมบัติที่จะเป็นเทพได้…