นิยายแฟนตาซี อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
เฉินหยาง ชายหนุ่มคนหนึ่งจากครอบครัวที่ร่ำรวยซึ่งมีประสบการณ์ชีวิตและความตายมาสิบปีถูกบังคับให้กลายเป็นลูกเขยของครอบครัวชั้นสองในเมืองเล็กๆ และถูกเยาะเย้ยและเพิกเฉย ในที่สุดก็มีโทรศัพท์ลึกลับดังมาจากเมืองหลวง เขากลายเป็นทายาทตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในโลกอย่างเป็นทางการ หลังจากทนทุกข์มาสิบปี ในที่สุดเขาก็กลายเป็นมังกร! เมื่อลูกเขยเกิดมาโลกจะพังเพื่อเธอ!
“เอาล่ะ หยุดร้องไห้เถอะ ฉันแค่ทำดีกับเธอเท่านั้นแหละ นั่นแหละที่ฉันควรทำ” เฉินหยางยิ้มพลางยีผมหลงเฟยหยานพลางพูดว่า “เอาล่ะ ตอนนี้รออยู่นี่ก่อน รออย่างเชื่อฟังให้พวกมันถอนตัวออกจากห่วงโซ่การฝึกฝน แล้วเราจะได้ทำอะไรที่ยิ่งใหญ่” หลงเฟยเหยียนถามด้วยความอยากรู้ …
“พี่ชาย ท่านมีพลังที่แข็งแกร่งมากจริง ๆ ข้าต้านทานไม่ได้เลย ทำไมเป็นอย่างนั้น? เพราะพระสูตรหัวใจสาวหยกไร้ประสิทธิภาพงั้นหรือ? มันไม่ยุติธรรมเลย ท่านใช้พลังแบบนี้กับพวกเราไม่ได้ ข้าต้องการสู้กับท่านอย่างยุติธรรม ท่านสู้กับข้าได้ก็ต่อเมื่อท่านเอาชนะข้าได้เท่านั้น” …
“โชคดีที่ข้าได้ฝึกฝนดอกบัวเพลิงสวรรค์สำเร็จ ซึ่งทำให้ข้าสามารถดูดซับพลังวิญญาณจากโลกภายนอกได้อย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นเหตุว่าทำไมข้าจึงไม่ได้รับอันตรายใดๆ” เฉินหยางอดถอนหายใจไม่ได้ ทั้งหมดเป็นโชคชะตา หากใครได้ระบบอมตะนี้ไป ก็คงไม่ได้อะไรดีนัก แค่เพียงพลังวิญญาณของพวกเขาถูกดูดหายไปจนหมดเมื่อครู่นี้ ก็ถือเป็นการโจมตีที่ร้ายแรงแล้ว เฉินหยางส่ายหัวและดูดซับพลังเพิ่มอย่างต่อเนื่อง …
พวกเขาทั้งหมดได้ค้นพบพระสูตรหัวใจสาวหยก และสัมผัสได้ถึงพลังอันไร้ขีดจำกัดที่แผ่ออกมาจากพระสูตรนี้ ความจริงข้อนี้ทำให้พวกเขาหวาดกลัว แต่พวกเขาก็กระตือรือร้นที่จะลองเช่นกัน ไม่นานนัก พวกเขาทั้งหมดก็เริ่มฝึกฝนพระสูตรนี้โดยไม่รู้ตัว ทันทีที่พวกเขาเริ่มฝึกฝน พวกเขาก็รู้สึกถึงพลังวิญญาณจากโลกภายนอกที่พุ่งทะยานเข้าสู่เส้นลมปราณ คอยหล่อเลี้ยงพวกเขาอย่างต่อเนื่องและทำให้พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นในทันที ขณะเดียวกัน …
อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกสับสนเล็กน้อยเพียงชั่วครู่ ก่อนจะปรับตัวเข้ากับสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างรวดเร็ว เหมือนกับเฉินหยาง พระเอกในนิยายเรื่องอื่นๆ ไม่ว่าอย่างไร การมีระบบก็เป็นสิ่งที่ดี เขาเพียงแต่ไม่รู้ว่าระบบที่เรียกว่านี้ทรงพลังเพียงใด ที่จะทำให้เขาก้าวข้ามไปสู่มิติปัจจุบันได้ “ช่วยบอกประโยชน์ของระบบนี้ให้ข้าฟังก่อนได้ไหม? …
เมื่อเห็นท่าทางอ่อนน้อมถ่อมตนของหลงเฟยเหยียน เฉินหยางก็รู้สึกโล่งใจเป็นธรรมดา ไม่คิดจะเข้าต่อสู้กับนางทันที เขาจึงวางแผนจะจัดการกับหม่าซู่ที่ซ่อนตัวอยู่ก่อน เพราะนางเป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงที่สุดสำหรับเขา “เอาล่ะ ไปหาหม่าซูด้วยกัน ถ้าเขากล้าซ่อนตัว เขาก็ต้องรับผลที่ตามมา” เฉินหยางกล่าวกับหลงเฟยหยานพร้อมกับหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง …
อย่างไรก็ตาม คนอื่นๆ ต่างก็เฝ้าดูด้วยความสนใจอย่างมาก และแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเฉินหยางอยู่เรื่อยๆ ราวกับว่าพวกเขาเป็นเพียงผู้ชมเท่านั้น หลงว่านชิวรู้สึกหวาดกลัวอย่างมาก เขาไม่กล้าอยู่ที่นี่อีกต่อไป ที่นี่เป็นสถานที่อันตราย ควรรีบหนีออกไปให้เร็วที่สุด มิฉะนั้น …
คนอื่นๆ ดูเหมือนจะมีความคิดเดียวกันกับหลงเฟยหยาน เฉินหยางกล่าวว่าใครก็ตามที่ทำได้ดีก็จะพอใจ แต่พวกเขาคงไม่สามารถแย่งชิงกันว่าใครจะได้รับการยอมรับจากเฉินหยางได้ แม้ว่าพวกเขาต้องการซ่อมแซมโซ่ให้เรียบร้อย แต่พวกเขาก็สามารถขัดขวางมันได้มากเท่าที่เป็นไปได้ในตอนนี้ เมื่อเห็นคนอื่นๆ กระซิบกระซาบกันเองและดูมีความกังวล มาซูก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าเป็นความคิดเพ้อฝันของพวกเขาที่จะพยายามหลบเลี่ยงการลงโทษของเฉินหยางโดยใช้วิธีการเหล่านี้ เนื่องจากพวกเขาต้องการหลีกเลี่ยงวิธีการของเฉินหยาง …
คนอื่นๆ ดูเหมือนจะได้ยินข่าวว่าหวังซานและหวังซื่อกำลังจะจากไปเช่นกัน แต่บางคนยังอยู่ระหว่างการซ่อมแซมโซ่ จึงไม่สามารถมาส่งพวกเขาได้ในขณะนี้ อย่างไรก็ตาม หวังซานและหวังซื่อไม่สนใจและไม่คิดจะจากไปในตอนนี้ “ไม่ว่าพวกคุณสองคนจะไปที่ไหนต่อ เราก็จะเป็นกลุ่มเล็กๆ เสมอ ไม่เคยแยกทางกันง่ายๆ …
ในขณะเดียวกัน หวางซานและหวางซีได้สื่อสารกันเป็นการส่วนตัวโดยใช้ประสาทสัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาและบรรลุฉันทามติแล้ว “พี่ชาย เราจะถ่วงเวลาแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าเราทำตามผู้นำต่อไป เราก็จะไม่เผชิญกับแรงกดดันหรือความเสี่ยงใดๆ เลย การจะก้าวข้ามระดับปัจจุบันไปได้นั้นยากมาก หากเราไม่อาจหลุดพ้นได้ แต่ถึงอย่างนั้นก็ดูไม่น่าจะเป็นไปได้” …
by