บทที่ 1490 หม้อต้มเสินหนง
รุ่งอรุณแตกและเมฆบนท้องฟ้าก็ซีดเซียว แต่ไม่นานแสงยามเช้าก็โผล่ออกมาจากเมฆ ทะเลอันไม่มีที่สิ้นสุดสงบ ลมทะเลพัด และนกนางนวลบินไปในทะเลอย่างแผ่วเบา มีวาฬเบลูก้ากลืนน้ำอยู่แต่ไกล นี่เป็นฉากที่เงียบสงบมาก เฉินหยางไม่มีความตั้งใจที่จะชื่นชมทิวทัศน์ที่สวยงามนี้ เขากำลังบินอยู่บนเม็ดยาสีดำขนาดใหญ่ในทะเล แต่เขากำลังคิดถึงวิญญาณชั่วร้ายที่อยู่ในใจของเขา …