นิยายแฟนตาซี อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาถูกพรากไป การฝึกฝนของเขาถูกยกเลิก และเขาได้รับอาณาจักรลับโบราณโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นเขาจึงก้าวเข้าสู่อาณาจักรมนุษย์และบุกทะลวงอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์โบราณด้วยดาบของเขา… เทพเจ้าแห่งศิลปะการต่อสู้โบราณนั้นผ่านพ้นไม่ได้ ทิศทางของเขา พระเจ้าขัดขวางและสังหารพระเจ้า! ฆ่าปีศาจด้วยการบล็อคมัน!
หลังจากพักอยู่นาน ร่างเทพอสูรของบรรพบุรุษราชามังกร เอาเต๋อ ก็ฟื้นตัวขึ้นบ้าง เมื่อมองไปที่เอาปิงที่ไม่ได้รับอันตราย ความรู้สึกของมันกลับปะปนกัน มันน่าจะฟังยักษ์โลหิตแล้วไม่ปล่อยพลังต้านทานออกมา ตอนนี้ มีเพียงเซียวหยุนและคนอื่นๆ เท่านั้นที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส …
“ข้าจะถ่ายทอดความรู้ทั้งหมดของข้า วิชาอสูรที่แข็งแกร่งที่สุด…” ยักษ์โลหิตและอาจารย์ใหญ่สำนักอสูรมองเซียวหยุนด้วยความอิจฉา นี่คืออสูรศักดิ์สิทธิ์ที่แข็งแกร่งที่สุด การฝึกฝนของเขายากจะหยั่งถึง ความเชี่ยวชาญในวิชาอสูรของเขาเหนือจินตนาการ ด้วยคำแนะนำของอสูรศักดิ์สิทธิ์ เซียวหยุนจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วอย่างไม่ต้องสงสัย ยิ่งไปกว่านั้น อสูรศักดิ์สิทธิ์ยังเต็มใจถ่ายทอดความรู้ทั้งหมดของเขา …
ประเด็นสำคัญคือโครงกระดูกเหล่านี้เป็นโครงกระดูกของเทพเจ้าและอสูรทั้งหมด… “มีเทพเจ้าและอสูรตายไปกี่องค์กันแน่…” เซียวหยุนถามเสียงสั่นเครือ “ข้าไม่รู้ แต่มองไปรอบๆ อย่างน้อยก็หนึ่งล้านองค์ แต่จริงๆ แล้วมากกว่านั้น ข้าได้ยินมาว่าความลึกของสนามรบโบราณแห่งนี้หนาถึง 100,000 …
“ลุงเลือด…” อาจารย์ใหญ่สำนักอสูรมองยักษ์เลือดด้วยความประหลาดใจ “อย่าขัดขืน เดี๋ยวก็รู้เอง” ยักษ์เลือดรีบพูด ก่อนจะกระโจนไปข้างหน้า หันหน้าไปทางที่คลื่นเสียงมา เซียวหยุนสัมผัสได้ถึงความตื่นเต้นที่แทบจะเก็บกดไว้ในสีหน้าของยักษ์เลือด ทำไมไม่ขัดขืนล่ะ? การขัดขืนไม่ได้หมายความว่าจะหนีรอดจากหายนะนี้ได้? …
เมื่อเห็นต้นอ่อนของต้นโลหิต เซียวหยุนและคนอื่นๆ ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “นั่นมันต้นโลหิตอาวุโส! ยังไม่ตาย!” ดวงตาของยักษ์โลหิตเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ถึงแม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว แต่ต้นโลหิตนั้นแก่กว่ามาก มันอยู่ในสนามรบโบราณแห่งนี้มาตั้งแต่เขาเข้าสำนักอสูรยุทธ์ “จิตสำนึกของต้นโลหิตอาวุโสอ่อนแอมาก …
ทุกสิ่งสะสมจนถึงขีดจำกัดแล้ว และรากเทพบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ได้มอบพลังระดับที่ไม่เคยมีมาก่อนให้แก่ร่างกายของเซี่ยวหยุนชั่วคราว “สังหาร!” เซี่ยวหยุนคำรามพลางปล่อยหมัดออกมา พื้นที่โดยรอบบิดเบี้ยวอย่างไร้ที่ติ บรรพกาลราชามังกรตกตะลึง มันไม่คาดคิดว่าหมัดของเซี่ยวหยุนจะน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ แม้จะใช้พลังเต็มที่ มันก็ไม่สามารถบิดเบือนสนามรบโบราณได้ แต่เซี่ยวหยุนกลับทำได้ …
เซียวหยุน อ่าวปิง และบรรพบุรุษราชามังกรเดินทางมาถึงทางเข้าสมรภูมิโบราณ ซึ่งเป็นที่ตั้งเดิมของสำนักอสูร พื้นที่ตรงนี้เต็มไปด้วยรอยแตกร้าว กลิ่นอายแห่งความหวาดกลัวที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ทางเข้าสมรภูมิโบราณที่ปิดผนึกไว้เดิมถูกฉีกออกอย่างรุนแรง “เทพบรรพกาลระดับกลางผู้นี้ใช้พลังของเขาทะลวงผ่านความว่างเปล่า ก่อให้เกิดความปั่นป่วนและฉีกทางเข้าออก” บรรพบุรุษราชามังกรกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด …
“ตระกูลมังกรของเจ้าช่างกล้าบุกรุกเข้าไปในวังอสูรและทำร้ายผู้อาวุโสและผู้พิทักษ์ของเรา! อ้าวเต๋อ เจ้าคิดจริงหรือว่าเจ้าจะทำอะไรก็ได้ เพียงเพราะเจ้ากลายเป็นเทพอสูร?” ปรมาจารย์วังเสือดาวเงินจ้องมองบรรพบุรุษราชามังกรด้วยความโกรธเกรี้ยว ขณะที่ผู้อาวุโสอสูรคนอื่นๆ ก็จ้องมองเขาอย่างตั้งใจ ร่างกายของพวกเขาแผ่รังสีอันทรงพลังออกมาอย่างมหาศาล แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ได้เป็นเทพ แต่พวกเขาก็อยู่ในระดับสูงสุดของอาณาจักรกึ่งเทพอสูร …
พระราชวังอสูรคืออำนาจสูงสุดของเผ่าอสูร ซึ่งปกติแล้วจะปกครองโดยอิสระจากราชวงศ์ต่างๆ พระราชวังอสูรจะได้รับการแจ้งเตือนเฉพาะเมื่อจำเป็นจริงๆ และผู้อาวุโสจะเป็นผู้ตัดสิน พระราชวังอสูรตั้งอยู่ภายในอาณาเขตอสูรของอาณาจักรอสูรสามสิบหกอาณาจักร อาณาเขตอสูรทั้งหมดมีเพียงเมืองเดียวคือเมืองอสูร และพระราชวังอสูรก็ตั้งอยู่ในเมืองนี้ เซียวหยุน อ้าวปิง และบรรพบุรุษของราชามังกรเดินทางมาถึงใกล้นครอสูร …
“มันเหมือนกับความแตกต่างระหว่างมหาปราชญ์กับกึ่งเทพ ฝ่ายหลังสามารถบดขยี้ฝ่ายแรกได้อย่างง่ายดาย นั่นคือความแตกต่างระหว่างเทพบรรพกาลระดับต่ำกับระดับกลาง” บรรพบุรุษราชามังกรเหลือบมองเซียวหยุนขณะกล่าว “ถ้าพวกเขาส่งเทพบรรพกาลระดับกลางมาจริงๆ พวกเราควรจะหนีไปให้ไกลที่สุด หรือเจ้าอาจจะกลับไปยังแดนอสูรปีศาจพร้อมกับพวกเราก็ได้ พวกเขาเป็นเทพ พวกมันคงไม่กล้าก้าวเท้าเข้าสู่แดนอสูรปีศาจได้ง่ายๆ” ”ไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือ?” …
by