นิยายแฟนตาซี อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
จิตวิญญาณการต่อสู้ของเขาถูกพรากไป การฝึกฝนของเขาถูกยกเลิก และเขาได้รับอาณาจักรลับโบราณโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นเขาจึงก้าวเข้าสู่อาณาจักรมนุษย์และบุกทะลวงอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์โบราณด้วยดาบของเขา… เทพเจ้าแห่งศิลปะการต่อสู้โบราณนั้นผ่านพ้นไม่ได้ ทิศทางของเขา พระเจ้าขัดขวางและสังหารพระเจ้า! ฆ่าปีศาจด้วยการบล็อคมัน!
“ลุงเลือด…” อาจารย์ใหญ่สำนักอสูรมองยักษ์เลือดด้วยความประหลาดใจ “อย่าขัดขืน เดี๋ยวก็รู้เอง” ยักษ์เลือดรีบพูด ก่อนจะกระโจนไปข้างหน้า หันหน้าไปทางที่คลื่นเสียงมา เซียวหยุนสัมผัสได้ถึงความตื่นเต้นที่แทบจะเก็บกดไว้ในสีหน้าของยักษ์เลือด ทำไมไม่ขัดขืนล่ะ? การขัดขืนไม่ได้หมายความว่าจะหนีรอดจากหายนะนี้ได้? …
เมื่อเห็นต้นอ่อนของต้นโลหิต เซียวหยุนและคนอื่นๆ ก็ตื่นเต้นขึ้นมาทันที “นั่นมันต้นโลหิตอาวุโส! ยังไม่ตาย!” ดวงตาของยักษ์โลหิตเอ่อคลอไปด้วยน้ำตา ถึงแม้ว่าเขาจะอายุมากแล้ว แต่ต้นโลหิตนั้นแก่กว่ามาก มันอยู่ในสนามรบโบราณแห่งนี้มาตั้งแต่เขาเข้าสำนักอสูรยุทธ์ “จิตสำนึกของต้นโลหิตอาวุโสอ่อนแอมาก …
ทุกสิ่งสะสมจนถึงขีดจำกัดแล้ว และรากเทพบรรพกาลศักดิ์สิทธิ์ได้มอบพลังระดับที่ไม่เคยมีมาก่อนให้แก่ร่างกายของเซี่ยวหยุนชั่วคราว “สังหาร!” เซี่ยวหยุนคำรามพลางปล่อยหมัดออกมา พื้นที่โดยรอบบิดเบี้ยวอย่างไร้ที่ติ บรรพกาลราชามังกรตกตะลึง มันไม่คาดคิดว่าหมัดของเซี่ยวหยุนจะน่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ แม้จะใช้พลังเต็มที่ มันก็ไม่สามารถบิดเบือนสนามรบโบราณได้ แต่เซี่ยวหยุนกลับทำได้ …
เซียวหยุน อ่าวปิง และบรรพบุรุษราชามังกรเดินทางมาถึงทางเข้าสมรภูมิโบราณ ซึ่งเป็นที่ตั้งเดิมของสำนักอสูร พื้นที่ตรงนี้เต็มไปด้วยรอยแตกร้าว กลิ่นอายแห่งความหวาดกลัวที่ยังคงหลงเหลืออยู่ ทางเข้าสมรภูมิโบราณที่ปิดผนึกไว้เดิมถูกฉีกออกอย่างรุนแรง “เทพบรรพกาลระดับกลางผู้นี้ใช้พลังของเขาทะลวงผ่านความว่างเปล่า ก่อให้เกิดความปั่นป่วนและฉีกทางเข้าออก” บรรพบุรุษราชามังกรกล่าวด้วยสีหน้าเคร่งเครียด …
“ตระกูลมังกรของเจ้าช่างกล้าบุกรุกเข้าไปในวังอสูรและทำร้ายผู้อาวุโสและผู้พิทักษ์ของเรา! อ้าวเต๋อ เจ้าคิดจริงหรือว่าเจ้าจะทำอะไรก็ได้ เพียงเพราะเจ้ากลายเป็นเทพอสูร?” ปรมาจารย์วังเสือดาวเงินจ้องมองบรรพบุรุษราชามังกรด้วยความโกรธเกรี้ยว ขณะที่ผู้อาวุโสอสูรคนอื่นๆ ก็จ้องมองเขาอย่างตั้งใจ ร่างกายของพวกเขาแผ่รังสีอันทรงพลังออกมาอย่างมหาศาล แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ได้เป็นเทพ แต่พวกเขาก็อยู่ในระดับสูงสุดของอาณาจักรกึ่งเทพอสูร …
พระราชวังอสูรคืออำนาจสูงสุดของเผ่าอสูร ซึ่งปกติแล้วจะปกครองโดยอิสระจากราชวงศ์ต่างๆ พระราชวังอสูรจะได้รับการแจ้งเตือนเฉพาะเมื่อจำเป็นจริงๆ และผู้อาวุโสจะเป็นผู้ตัดสิน พระราชวังอสูรตั้งอยู่ภายในอาณาเขตอสูรของอาณาจักรอสูรสามสิบหกอาณาจักร อาณาเขตอสูรทั้งหมดมีเพียงเมืองเดียวคือเมืองอสูร และพระราชวังอสูรก็ตั้งอยู่ในเมืองนี้ เซียวหยุน อ้าวปิง และบรรพบุรุษของราชามังกรเดินทางมาถึงใกล้นครอสูร …
“มันเหมือนกับความแตกต่างระหว่างมหาปราชญ์กับกึ่งเทพ ฝ่ายหลังสามารถบดขยี้ฝ่ายแรกได้อย่างง่ายดาย นั่นคือความแตกต่างระหว่างเทพบรรพกาลระดับต่ำกับระดับกลาง” บรรพบุรุษราชามังกรเหลือบมองเซียวหยุนขณะกล่าว “ถ้าพวกเขาส่งเทพบรรพกาลระดับกลางมาจริงๆ พวกเราควรจะหนีไปให้ไกลที่สุด หรือเจ้าอาจจะกลับไปยังแดนอสูรปีศาจพร้อมกับพวกเราก็ได้ พวกเขาเป็นเทพ พวกมันคงไม่กล้าก้าวเท้าเข้าสู่แดนอสูรปีศาจได้ง่ายๆ” ”ไม่มีวิธีอื่นแล้วหรือ?” …
“ถูกต้อง!” เทพธิดากัดฟันแน่น “สายเลือดอสูรกับเจ้าที่เจ้ากล่าวถึงมีความสัมพันธ์กันอย่างไร? ทำไมเจ้าถึงต้องการทำลายสายเลือดอสูร?” เซียวหยุนถามต่อ “พวกมันเป็นศัตรูคู่อาฆาต ต่อสู้จนตาย ส่วนสาเหตุที่สายเลือดอสูรถูกทำลายนั้น จริงๆ แล้วง่ายมาก …
บนเรือเมฆข้ามแดน เซียวหยุนเตรียมตัวเดินทางกลับนครศักดิ์สิทธิ์ชิงหยุน ณ แคว้นชิงหยุน เพื่อตรวจสอบสถานการณ์ปัจจุบันของเผ่าศักดิ์สิทธิ์ เหยาเหยานั่งลงบนไหล่ของเซียวหยุน ใบหน้าเล็กๆ ของเธอแนบชิด ราวกับเชื่อฟังอย่างยิ่ง เนื่องจากแคว้นชิงหยุนเป็นแคว้นระดับล่าง …
ขณะมองดูสถาบันการรบสูงสุดพังทลายลงเป็นเถ้าถ่าน เซียวหยุนอดถอนหายใจไม่ได้ แต่เขาก็ไม่ได้จมอยู่กับมันมากนัก กองกำลังนับไม่ถ้วนล่มสลายและหายไปตลอดประวัติศาสตร์ สถาบันการรบสูงสุดเป็นเพียงหนึ่งในนั้น หยินหยาน… ชายผู้นี้บ้าระห่ำ เมื่อสถาบันการรบสูงสุดยังคงอยู่ อย่างน้อยเขาก็ถูกผูกมัดด้วยข้อจำกัดของมัน บัดนี้ …
by