นิยายแฟนตาซี อ่านนิยาย นิยายจีน นิยายแปล นิยายออนไลน์
เฉินหยาง ชายหนุ่มคนหนึ่งจากครอบครัวที่ร่ำรวยซึ่งมีประสบการณ์ชีวิตและความตายมาสิบปีถูกบังคับให้กลายเป็นลูกเขยของครอบครัวชั้นสองในเมืองเล็กๆ และถูกเยาะเย้ยและเพิกเฉย ในที่สุดก็มีโทรศัพท์ลึกลับดังมาจากเมืองหลวง เขากลายเป็นทายาทตระกูลที่ร่ำรวยที่สุดในโลกอย่างเป็นทางการ หลังจากทนทุกข์มาสิบปี ในที่สุดเขาก็กลายเป็นมังกร! เมื่อลูกเขยเกิดมาโลกจะพังเพื่อเธอ!
ฝุ่นในดันเจี้ยนนั้นหายากมากจนฝุ่นแห่งลมไม่สามารถพัดพาออกไปได้ และความตื่นตระหนกของผู้คนก็ไม่พบแสงแห่งความหวัง มีห้องว่างเพียงห้องเดียวในห้องขังระดับสูงสุดในดันเจี้ยน และคนที่อยู่ข้างในอาจมีน้ำใจและประมาทเหมือนหมู ล้มลงกับพื้นและหลับไปโดยไม่คำนึงถึงความหนาวเย็น ในบางครั้งอาจได้ยินเสียงผิวปากและโศกเศร้าจากทางเดินที่มืดสนิท และทันใดนั้นเสียงที่คมชัดและชัดเจนที่ค่อยๆ เข้าใกล้ทีละน้อยก็ทำลายความหวาดกลัวอันเงียบงัน “อยู่ข้างในหรือเปล่า?” เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้น …
แน่นอนว่าไม่มีใครกล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับกิจการของ Shen Xin นี่เป็นเรื่องครอบครัวของ Shen Taibai และเป็นเรื่องส่วนตัวด้วย แม้ว่า Shen Taibai …
ค่ำคืนใน Tiandu เต็มไปด้วยความเกาะติดและความตื่นตระหนก ตระกูล Shen ไม่เพียงแต่เป็นคฤหาสน์ Shen ที่เพิ่งเริ่มต้นในท้องถิ่นที่มีชื่อเสียงเท่านั้น แต่ยังเป็นคฤหาสน์ของ Imperial …
เมื่อคำตอบถูกเปิดเผย เกาหยางก็เงียบไป รอคำตอบของจั่วซื่อเหลียงอย่างเงียบ ๆ อย่างไรก็ตาม ดวงตาที่มืดมนและตกต่ำของ Chen Yangqiao บอกกับผู้คนว่าสิ่งต่างๆ น่าผิดหวังมาก …
ดวงจันทร์เป็นเหมือนเชือกและมีแสงที่ใสเป็นสีขาว น่าเสียดายที่เฉินหยางไม่สามารถเห็นและชื่นชมความงามของดวงจันทร์และความสว่างของดวงดาวได้ เมื่อแสงส่องลงมายังชั้นบนของเรือนจำในตอนเช้า นักโทษก็พร้อมที่จะเปลี่ยนใจและต้อนรับวันใหม่ด้วยรอยยิ้ม ชั้นหนาของดันเจี้ยนปิดกั้นแสงที่มาจากดวงอาทิตย์ มอบความมืดชั่วนิรันดร์ให้กับผู้คนในดันเจี้ยนอย่างไร้ความปรานี เฉินหยาง: “มีแสงจันทร์ส่องสว่างอยู่ข้างเตียง และมีรองเท้าสองคู่อยู่บนพื้น!” จั่ว …
ท้องฟ้าอยู่สูงและอากาศแห้ง ถึงเวลาที่ต้องระวังแสงจ้า เสื้อผ้าสั้นและผ้าบางมักพบเห็นได้บนถนนพื้นบ้าน Tianducheng เปลี่ยนเสื้อผ้าตลอดฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน เป็นสถานที่ที่มืดมนและหนาวเย็นที่สุดในดันเจี้ยน นักโทษตัวสั่นด้วยความร้อนและหวังว่าพ่อแม่ของพวกเขาจะมอบผิวหนังชั้นพิเศษให้พวกเขาเพื่อที่พวกเขาจะได้โบกมือลาความร้อนอันแรงกล้า แม้ว่ามันจะเย็นชาเหมือนคุกใต้ดิน แต่ก็ไม่สามารถหนีจากเงื้อมมือของความร้อนในฤดูร้อนได้ ไม่ต้องพูดถึงคุกระดับสูงที่แห้งแล้ง …
ดวงตาคู่หนึ่งที่ดูเหมือนคนงี่เง่าจ้องมองไปที่เฉินหยาง จากนั้นปิดเปลือกตาของเขาและพักครู่หนึ่ง จากนั้นส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ จากนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและรีบวิ่งไปเพื่อพ่นน้ำเต็มปาก! ปากน้ำลายที่พร้อมโจมตีอย่างรวดเร็วมุ่งเป้าไปที่เฉินหยางโดยตรง และมันก็เร็วราวกับลมโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า! แต่ใครในเฉินหยางจะยอมจำนนต่อน้ำลายไหลที่ไร้มนุษยธรรมเช่นนี้? เขาก้าวไปข้างหน้าเล็กน้อย ส่ายหัวอย่างกล้าหาญ และหลีกเลี่ยงการโจมตีของน้ำลายได้อย่างสมบูรณ์แบบ …
ในเมืองเทียนตู อากาศแจ่มใส ประเทศก็สงบสุข และผู้คนก็ปลอดภัย ท้องถนนเต็มไปด้วยผู้คน สงบสุข และสบายใจ เจ้าหน้าที่และข้าราชการที่ควบคุมเลือดเนื้อของเมืองต่างก็ปฏิบัติหน้าที่ของตน โดยคุกเข่าลงอย่างสนุกสนาน บนบัลลังก์ …
นักท่องเที่ยว Wu Zhida วิ่งหนีด้วยความอับอายโดยมีหางจิ้งจอกอยู่ระหว่างขาของเขา มองไปที่ร่างที่น่าเขินอายและย่อตัวลง จากนั้นเขาก็รู้สึกสบายใจ เมื่อมองย้อนกลับไป เขาเห็นว่าเตียงหินไม่มีขนาดเท่ากับมือของเขา และทรุดตัวลงเหนือหน้าผากของเขา เฉินหยางเช็ดน้ำลายที่เขาถ่มน้ำลายออก …
ถนนและตรอกซอกซอยอันพลุกพล่านถูกทิ้งร้างโดยผู้คนหลายพันคน และมุมมืดที่เชื่อมต่อถึงกันไม่ใช่เส้นทางบลูสโตนที่ทุกคนสามารถก้าวเดินไปได้อีกต่อไป ในความมืดมิด บังกะโลกองซ้อนกันเหมือนคนแคระยืนอยู่อย่างเงียบ ๆ ในด้านหนึ่ง คอยปกป้องสโนว์ไวท์อยู่ตรงกลาง อย่างไรก็ตาม สิ่งที่พวกเขาปกป้องไม่ใช่สโนว์ไวท์ผู้ไร้เดียงสา ใจดี …
by