Category: ลูกเขยเศรษฐี

เห็นได้ชัดว่าศิษย์สำนักเหล่านี้ยังไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ถึงความน่าสะพรึงกลัวของบุคคลผู้นี้ พวกเขายังคงคิดว่าความแข็งแกร่งของเขานั้นสูงกว่าคนทั่วไปเพียงเล็กน้อย และตราบใดที่พวกเขายังสู้จนตัวตาย พวกเขาก็ยังคงสามารถแข่งขันเพื่อชิงตำแหน่งสูงสุดได้ อย่างไรก็ตาม ผู้เชี่ยวชาญลึกลับได้ใช้พละกำลังอันมหาศาลของเขาตบหน้าพวกเขา เพื่อแสดงให้พวกเขาเห็นว่าพลังที่แท้จริงนั้นเป็นอย่างไร “ตอนนี้เจ้าก็รู้แล้วว่าข้าทรงพลังขนาดไหน ยังอยากจะรบกวนข้าอีกไหม” ชายชราลึกลับเผยรอยยิ้มที่มั่นใจและดุดัน …

แม้ว่าความผันผวนของพลังวิญญาณหลักจะถูกปิดกั้น แต่ก็เห็นได้ชัดว่าวิธีการของบุคคลผู้ทรงพลังนั้นไม่สามารถปิดกั้นได้ง่ายๆ ไม่นานนัก ชายหนุ่มก็อาเจียนเป็นเลือดและล้มลงกับพื้น ครั้งนี้เขาได้รับบาดเจ็บภายใน และการรักษาคงไม่ง่ายนัก “ผิงเอ๋อ” ชายวัยกลางคนที่ป้องกันการโจมตีด้วยโล่ได้เบิกตากว้างเมื่อเห็นภาพนั้น เขาไม่คาดคิดว่าแม้จะใช้กำลังทั้งหมดแล้ว เขาก็ยังไม่สามารถช่วยศิษย์ที่รักที่สุดของเขาได้ …

อันที่จริง ตามเจตนาเดิมของเขา ในที่สุดเขาก็ต้องต่อสู้กับอีกฝ่าย แต่ไม่ใช่ตอนนี้ บัดนี้พวกเขามีศัตรูร่วมอยู่ตรงหน้า และตามความคิดของเขา เขาควรเอาชนะศัตรูให้ได้ก่อน แล้วค่อยจัดการกับปัญหาภายในของตัวเอง คราวนี้ อีกฝ่ายสังหารลูกศิษย์ตัวน้อยของเขา …

เหล่าผู้ฝึกตนทั้งแปดดูเหมือนจะยอมรับชะตากรรมของตนเองแล้ว เมื่อได้ยินชื่อของพวกเขาถูกเรียก พวกเขาก็เข้าใจทันทีและยิ้มขณะท่องคำสาบานในอดีต ราวกับกำลังร้องเพลงสรรเสริญตนเอง เห็นได้ชัดว่าทั้งแปดคนไม่เชื่อว่าจะสามารถเอาชนะหลงว่านชิวได้ แต่ละคนแข็งแกร่งเป็นรายบุคคล แต่พลังรวมของพวกเขากลับไม่เหนือกว่าคนยี่สิบคนก่อนหน้า ทว่า เมื่อทั้งแปดโจมตี พวกมันกลับไม่ปรานีแม้แต่น้อย …

ทันทีที่เสียงนั้นเงียบลง ผู้ฝึกตนสองคนก็พุ่งเข้าหาหลงว่านชิว แม้จะลังเลอยู่บ้าง แต่ถึงอย่างไร พลังของหลงว่านชิวก็แข็งแกร่งเกินไป พวกเขาไม่จำเป็นต้องไปยั่วยุสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งเช่นนี้ อย่างไรก็ตาม พวกเขารู้ดีอยู่ในใจว่าหากพวกเขาไม่ฟังบรรพบุรุษคนนั้น พวกเขาอาจต้องเสียชีวิตทันที เนื่องจากบรรพบุรุษคนนั้นเกลียดชังมากที่สุดเมื่อคนอื่นไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขา …

แน่นอนว่าเขาไม่คิดว่านิกายที่เรียกว่า “นิกายชำระบาป” นี้จะมีอิทธิพลต่อหลงว่านชิวมากนัก อย่างมากหลงว่านชิวอาจสูญเสียพลังไปบ้าง หากอีกฝ่ายมีพลังพิเศษบางอย่าง เขาจะสามารถสัมผัสได้ล่วงหน้าอย่างแน่นอน เฉินหยางและหลงว่านชิวจากปักกิ่งมีโทรจิตในระดับหนึ่ง ทำให้เขาสามารถคาดการณ์สถานการณ์ล่วงหน้าได้โดยไม่ต้องกังวลมากเกินไป แน่นอนว่าไม่นานหลังจากนั้น คำตอบของหลงหวานชิวก็มาถึง …

“เอาล่ะ ตอนนี้เราควรเดินหน้าต่อไป การคงระดับปัจจุบันอย่างเดียวไม่พอ เราต้องก้าวต่อไป” เฉินหยางกล่าวกับหลงเฟยหยานพร้อมรอยยิ้ม “พี่ใหญ่ บอกผมมาเถอะว่าต้องทำยังไง ผมจะทำตามที่พี่บอก สรุปคือ ผมจะไม่ทำผิดพลาดใหญ่หลวงใดๆ …

ช่างซ่อมโซ่คนนี้อาจจะตั้งใจจะตามให้ทัน แต่ความเร็วของเขาต่างจากหลงว่านชิวมาก ต่อให้วิ่งต่อไปอีกวัน เขาก็อาจจะตามไม่ทัน หากจะตามทันหลงหวานชิวก็คงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะตามทันเพื่อนร่วมทางที่เคยอยู่ระดับเดียวกับเขาได้ “ทำไม? ทำไมข้าถึงเป็นคนที่การฝึกฝนถูกทำลายลง? ไอ้สารเลว! ข้าจะให้เจ้าชดใช้การฝึกฝนทั้งหมดของข้า!” นักฝึกฝนดูเหมือนจะถูกสิง …

หลงว่านชิวย่อมไม่รู้เลยว่าคนพวกนี้หยิ่งยโสขนาดไหน ในสายตาของพวกเขา ความแข็งแกร่งของพวกเขาเพิ่มขึ้นเกือบครึ่งหนึ่งเมื่อเทียบกับเมื่อก่อน และเนื่องจากหลงว่านชิวดูประหม่ามากในการต่อสู้กับพวกเขาก่อนหน้านี้ เธอจึงไม่น่าจะสู้กับพวกเขาได้ในตอนนี้ “โจมตีต่อไปเถอะ เจ้าหนู” ทันใดนั้นว่านชิวก็ฟาดฝ่ามือใส่กุญแจพลังวิญญาณของกัปตัน แต่ก็ไม่เปิดโอกาสให้เขาตอบโต้กลับ แน่นอนว่าเขาเชื่อว่าการกระแทกกุญแจพลังวิญญาณของอีกฝ่ายออกไปนั้นเพียงพอที่จะทำให้เขาเสียหน้า …

การที่ผู้ฝึกฝนคนนี้ได้รับการพัฒนาด้านความแข็งแกร่งอย่างต่อเนื่อง ทำให้เขามีความมั่นใจในตัวเองอย่างมาก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่เขาจะดูถูกหลงหวานชิว “ข้าคิดว่าพวกเจ้าทุกคนหยิ่งผยองเกินไปหน่อย พวกเจ้าคิดว่าแค่พลังของพวกเจ้าเพิ่มขึ้นมาบ้างแล้ว จะเหนือกว่าข้าได้หรือ? บอกได้เลยว่าเป็นไปไม่ได้ ระดับการฝึกฝนและพลังต่อสู้ของแต่ละคนก็อยู่ในช่วงคงที่ ต่อให้เพิ่มพลังโจมตีชั่วคราวด้วยวิธีนี้ มันก็จะเป็นแค่การเพิ่มชั่วคราวเท่านั้น …