by ในช่วงเวลานี้พวกเขานั่งลงเพื่อเติมน้ำและกินอะไรบางอย่าง
หลังจากที่ท้องอิ่ม ทุกคนก็เดินทางต่อไป
ยังไงซะ ถ้ำนี้ไม่รู้ว่ากี่โมง เพราะมืดตลอด
ดังนั้น เฉินหยางและคนอื่นๆ จะไม่หยุดพักเว้นแต่พวกเขาจะเหนื่อย
ทุกคนต่างพากเพียร และเราไม่รู้ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าใด
เฉินหยางมองดูเวลาและพบว่าเป็นเวลา 12.00 น.
เมื่อเห็นว่าทุกคนเหนื่อยมาก เฉินหยางจึงขอให้ทุกคนหยุดพักผ่อน
แต่เมื่อเห็นว่าทุกคนเหนื่อยแค่ไหน เฉินหยางเองก็มาถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว
ดังนั้นการพักครั้งนี้จึงไม่ใช่แค่การพักระยะสั้นเท่านั้น เฉินหยางวางแผนที่จะให้ทุกคนนอนที่นี่
เมื่อหลี่เหอ หลี่ซินอ้าย และคนอื่น ๆ ได้ยินว่าพวกเขาสามารถนอนที่นี่ได้ พวกเขาก็ตื่นเต้นกันมาก
จากนั้นทุกคนก็นอนลงตรงจุดนั้นและหลับไปทันที
พวกเขาเกือบจะหมดแรงเมื่อในที่สุดพวกเขาก็นอนหลับได้สบาย
เฉินหยางรู้โดยธรรมชาติว่าทุกคนเหนื่อย ท้ายที่สุด แม้แต่เขาซึ่งเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดก็ยังเหนื่อยมาก
อย่าพูดถึงคนอื่น โดยเฉพาะกับผู้หญิงอย่างหลี่ซีนาย
มันไม่ง่ายเลยที่จะไปไกลขนาดนี้โดยไม่บ่นถึงความทุกข์หรือความเหนื่อยล้า
ดังนั้น Chen Yang จึงคิดว่าตอนนี้ทุกคนมีเวลาเหลือเฟืออยู่แล้ว
และที่นี่มีความปลอดภัยจึงให้ทุกคนได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
ดังนั้นเฉินหยางจึงรอให้พวกเขาพักผ่อนและเฝ้าคอยโดยไม่ปลุกพวกเขาให้ตื่น
ในช่วงเวลานี้ เฉินหยางรู้สึกเหนื่อยมากจนเผลอหลับไปโดยไม่ตั้งใจ
จากนั้นฉันก็กังวลโดยไม่รู้ตัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับทุกคน และฉันก็ตื่นขึ้นมาทันที
เพื่อป้องกันไม่ให้ตัวเองเผลอหลับ เฉินหยางพยายามอย่างเต็มที่ที่จะให้กำลังใจตัวเองและป้องกันไม่ให้ตัวเองหลับไป
มองดูผู้คนที่นอนหลับสนิทและเหนื่อยล้า
เฉินหยางเริ่มคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขาจะได้เห็นอะไรเมื่อถึงจุดจบ?
ท้ายที่สุดแล้ว อุโมงค์อันยาวไกลเช่นนี้ก็ไม่สามารถทำให้พวกเขาผิดหวังได้
อย่างไรก็ตามเรายังไม่เห็นผลลัพธ์สุดท้ายจึงไม่มีใครรู้ว่าเราจะเจอกับอะไรบ้าง
แม้ว่าเขาจะฉลาดพอๆ กับ Chen Yang แต่เขาไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป
ในที่สุด หลังจากที่ทุกคนหลับไปนาน ในที่สุดพวกเขาก็ตื่นขึ้นมาด้วยจิตใจเบิกบาน
จากนั้นเฉินหยางตรวจสอบเวลาและพบว่าทุกคนนอนหลับไปเกือบ 12 ชั่วโมงแล้ว และแน่นอนว่าเฉินหยางก็พยายามดิ้นรนเป็นเวลา 12 ชั่วโมงเช่นกัน
หลี่เหอ หลี่ซีนาย และคนอื่นๆ ค้นพบว่าเฉินหยางไม่ได้หลับใหล
พวกเขาทั้งหมดประหลาดใจและเคลื่อนไหวไปพร้อมๆ กัน
เพราะพวกเขาไม่ได้โง่แน่นอนว่าพวกเขารู้ดี
เหตุผลที่เฉินหยางนอนไม่หลับเพราะเขากังวลว่าทุกคนจะตกอยู่ในอันตรายหากพวกเขาหลับไป
อย่างไรก็ตาม เฉินหยางไม่ยอมให้พวกเขาดูค่ำคืนนี้ด้วยกัน แต่เขาเฝ้าดูคนเดียวและปล่อยให้พวกเขาได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาหลับไปนานมากแล้ว แต่ Chen Yang ไม่มีความตั้งใจที่จะโทรหาพวกเขา
ตอนนี้ไม่เพียงแต่ Li He และ Li Xinai เท่านั้นที่รู้สึกขอบคุณ Chen Yang อย่างจริงใจ แต่ Sun Zhong และ Gao Qi ก็รู้สึกว่า Chen Yang เป็นคนดีจริงๆ
เฉินหยางไม่ได้พูดอะไร ไม่ต้องพูดถึงเครดิตในครั้งนี้
จากนั้นเฉินหยางก็บอกทุกคนอย่างใจเย็นให้เก็บของโดยเร็วและเตรียมตัวออกเดินทาง
คนอื่น ๆ มองหน้ากันด้วยความสับสนหลังจากได้ยินสิ่งนี้ แล้วพวกเขาจะออกเดินทางตอนนี้เหรอ?
เฉินหยางไม่ได้นอนทั้งคืน เขาไม่ต้องการพักผ่อนเหรอ?
“พี่เฉินหยาง ไม่สำคัญว่าเราจะออกไปช้ากว่านี้สักหน่อย คุณน่าจะพักผ่อนให้สบายนะ!”
“ใช่ คุณเฉิน เราต้องพักผ่อนให้เพียงพอและรักษาความแข็งแกร่งทางร่างกายให้ดี เพื่อที่เราจะเผชิญกับอันตรายได้ดีขึ้นในอนาคต!”
“คุณเฉิน อย่าเพิ่งรีบออกไป เราจะคอยจับตาดูคุณ!”
“ใช่แล้ว พี่เฉินหยาง คุณควรฟังพวกเราทุกคน!”
อย่างไรก็ตาม เมื่อต้องเผชิญกับการโน้มน้าวใจของ Li Xinai, Li He และคนอื่นๆ ทำให้ Chen Yang ยังคงไม่ไหวติง
เขาไม่ต้องการเสียเวลามากเกินไปในอุโมงค์นี้ เขาต้องการหาทางออกโดยเร็วที่สุด
เหตุผลที่เฉินหยางตัดสินใจเข้าไปในอุโมงค์นี้ก่อนหน้านี้เป็นเพราะเขาคำนวณผิด
ในเวลานั้น เฉินหยางรู้สึกว่าแม้ว่าอุโมงค์นี้จะซับซ้อนมาก แต่ก็สามารถดักจับพวกมันได้มากที่สุดเพียงสองวันเท่านั้น
แต่หลังจากเข้ามาและอยู่ที่นี่เป็นเวลานาน เฉินหยางก็ค้นพบว่าความซับซ้อนของอุโมงค์นี้เกินจินตนาการของเขามาก
ยิ่งไปกว่านั้น เฉินหยางพบว่าพวกเขาดูเหมือนจะหลงทาง และพวกเขายังคงพยายามทุบกำแพง
ที่ที่เขาพักอยู่ตอนนี้คือที่ที่เขาเคยพักมาก่อน
แต่เนื่องจากข้างในมืดเกินไปจึงสังเกตได้ยาก
ดังนั้น Li He, Li Xinai และคนอื่น ๆ จึงยังไม่ได้ค้นพบมัน แต่ Chen Yang ยังไม่ได้ค้นพบ
หากพวกเขายังคงติดอยู่ในอุโมงค์นี้ พวกเขาจะไม่สามารถออกจากใต้ดินได้ภายในสามหรือสี่วันอย่างที่เฉินหยางคาดไว้
น้ำและอาหารที่พวกเขามีอยู่มีไม่มากนักและสามารถอยู่ได้เพียงสามหรือสี่วันเท่านั้น
หากผ่านไปสามหรือสี่วันน้ำและอาหารก็หมด
มีพวกมันจำนวนมากอยู่ในอุโมงค์ที่ไม่มีอาหารหรือน้ำ ดังนั้นพวกมันจึงได้แต่รอความตายเท่านั้น
แม้ว่าอุโมงค์นี้จะปลอดภัยมาก แต่ก็นำอันตรายร้ายแรงมาสู่ Chen Yang และคนอื่น ๆ ในบางช่วงเวลา
ดังนั้น Chen Yang จึงปฏิเสธความเมตตาของ Li He และคนรักของ Li โดยธรรมชาติ: “ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับฉัน โปรดจากที่นี่ไปเร็ว ๆ นี้ ฉันไม่เกี่ยวอะไรกับมัน ฉันพักผ่อนแล้วในขณะที่คุณนอนหลับ ดังนั้นไปกันเถอะ ”
หลังจากที่เฉินหยางพูดอย่างนั้น เขาก็หันหลังกลับและจากไป โดยไม่ให้ใครมีโอกาสปฏิเสธ
หลี่เหอและหลี่ซินอ้ายมองหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้ เพราะพวกเขารู้จักเฉินหยางเป็นอย่างดีหลังจากอยู่ใกล้เฉินหยางมานาน
พวกเขารู้ดีว่าเพื่อความปลอดภัยของทุกคน เฉินหยางจะไม่ยอมให้ตัวเองหลับในระหว่างการเฝ้า
ดังนั้น เฉินหยางจึงไม่หลับและพักผ่อนในระหว่างการเฝ้าอย่างแน่นอน หากคำนวณแล้ว เฉินหยางได้พยุงตัวเองมานานกว่าสิบชั่วโมงแล้ว
นี่คงจะเป็นการระบายร่างกายมากเกินไป ถ้าเฉินหยางไม่ได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
ตอนนั้นเขาคงจะเหนื่อยมากอย่างแน่นอน แม้ว่าตอนนี้เขาจะเหนื่อยมากก็ตาม
ความเหนื่อยล้าทางร่างกายเป็นเรื่องรอง แต่การออกแรงทั้งทางร่างกายและจิตใจมากเกินไปจะส่งผลต่อความสามารถในการตอบสนองและความคล่องตัว
เมื่อมีอันตราย ความผิดพลาดเล็กๆ น้อยๆ อาจนำไปสู่ความตายของเฉินหยาง
แต่เฉินหยางจะไม่ฟังคำแนะนำของใครเกี่ยวกับสิ่งที่เขาได้ตัดสินใจไปแล้ว
ดังนั้น แม้ว่า Li He และ Li Xinai จะกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของ Chen Yang และไม่ต้องการให้ Chen Yang ดื้อรั้นขนาดนี้ แต่พวกเขาก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับ Chen Yang
สิ่งเดียวที่ Li He และ Li Xinai ทำได้ตอนนี้คือจับตาดู Chen Yang
เมื่อ Chen Yang รู้สึกไม่สบายใจหรือมีปัญหาใดๆ Li He และ Li Xinai จะบังคับให้ Chen Yang พักผ่อนทันที
หลี่เหอ หลี่ซีนาย และคนอื่น ๆ ติดตามเฉินหยางและเดินไปข้างหน้าต่อไป แต่พวกเขาไม่รู้ว่าเฉินหยางกำลังเฝ้าดูอุโมงค์อยู่ในขณะนี้
หลังจากที่เฉินหยางสังเกตเห็น เขาก็พบว่าสถานที่แห่งนี้เป็นสถานที่ที่พวกเขาเคยผ่านมาก่อนหน้านี้จริงๆ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะพบกับบางสิ่งที่แปลกจริงๆ
แต่นี่เป็นปรากฏการณ์ทางธรรมชาติหรือที่มนุษย์สร้างขึ้น?
หรือเป็นเรื่องปกติหรือมีใครอยู่เบื้องหลัง?