by หลังจากได้ยินช่างซ่อมโซ่พูด หลงเฟยเหยียนก็รู้สึกไม่สบายไปทั้งตัว เขาแทบอยากจะอาเจียน แต่ตอนนี้เขาถูกช่างซ่อมโซ่ควบคุมไว้ ใครจะไว้ใจได้อีกล่ะ
ทันใดนั้น ดวงตาที่แน่วแน่และชาญฉลาดของเฉินหยางก็ปรากฏขึ้นในความคิดของเขา หากเขารู้ว่าตัวเองกำลังเผชิญกับเรื่องแบบนี้ เขาจะรีบมาช่วยเขาทันทีหรือไม่
ความหวังริบหรี่ผุดขึ้นในใจหลงเฟยหยาน หากเขามา เขาจะต้องสามารถช่วยนางจากชายคนนี้ได้อย่างแน่นอน แต่อีกฝ่ายกลับไม่รู้เรื่องนี้ เธอเคยเจอเขาแค่ครั้งเดียว แล้วทำไมเธอถึงคาดหวังให้เขาช่วยนางได้ล่ะ
ยิ่งไปกว่านั้น ต่อให้เฉินหยางช่วยเขาตอนนี้ เขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตรายเช่นนี้ เขาจะมาถึงทันเวลาได้อย่างไร? กว่าจะมาถึงก็สายเกินไปเสียแล้ว
ช่างซ่อมโซ่เกี่ยวนิ้วชี้ไว้ที่คางของหลงเฟยหยาน แล้วยกคางขึ้น ก่อนจะก้มหน้าลงจูบเธอ ซึ่งทำให้หลงเฟยหยานรู้สึกขยะแขยงจนแทบอาเจียน เขาหลับตาลงและไม่อยากเห็นภาพนี้อีก
“ผู้หญิงเหม็นเน่า เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นคนดี ด้วยสายตาแบบนี้ เจ้ารู้แค่วิธียั่วยวนคนอื่นเท่านั้น บัดนี้ข้าตกหลุมพรางของเจ้าแล้ว เจ้ากำลังทำหน้าเหม็นเน่านี้ให้ใครเห็นกันแน่” ช่างซ่อมโซ่พ่นลมออกจมูกอย่างเย็นชา อยากจะตบหลงเฟยหยาน แต่หลังจากมองดูนางแล้ว เขาก็ทนไม่ไหว เขารักหน้านางมาก หากตบหัวหมูนาง เขาก็คงไม่สนใจเล่นกับนาง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ นางก็พ่นลมหายใจอย่างเย็นชา ก่อนจะจุดธูปในแหวนเก็บทันที แม้ธูปนี้จะดูธรรมดา แต่เมื่อจุดมัน กลิ่นก็ทำให้หลงเฟยหยานเปลี่ยนสีหน้าทันที นี่ไม่ใช่ธูปธรรมดาๆ แน่ เจ้าหมอนี่ต้องการจะทำอะไรกันแน่
“เจ้าจะทำอะไรน่ะ เจ้าหมา! ข้าเตือนเจ้าแล้วนะ ข้าคือเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรมังกร เจ้าจะดูหมิ่นข้าไม่ได้” หลงเฟยหยานพ่นลมอย่างเย็นชา ดวงตาแฝงไปด้วยความตื่นตระหนกเล็กน้อย
ปกติแล้วเขาจะไม่เอ่ยถึงตัวตนของเขาเลย ท้ายที่สุดแล้ว เขาออกมาต่อสู้เพื่อฝึกฝนประสิทธิภาพการต่อสู้และตระหนักถึงสถานการณ์ฉุกเฉินต่างๆ อย่างแท้จริง แต่ตอนนี้สถานการณ์กลับเร่งด่วน เขาจำเป็นต้องใช้ตัวตน โดยหวังว่าอีกฝ่ายจะหวาดกลัวอำนาจของจักรวรรดิมังกร
ในทวีปนี้ จักรวรรดิมังกรไม่ได้ทรงพลังขนาดนั้น จริงๆ แล้วมันก็เป็นเพียงจักรวรรดิธรรมดาๆ ที่ตั้งอยู่ในพื้นที่ห่างไกล และพื้นที่ก็ไม่ได้กว้างใหญ่นัก แต่ข้อดีคือมันอยู่ใกล้ที่นี่มาก และเป็นประเทศเพื่อนบ้าน
เหตุผลนี้เองที่หลงเฟยหยานมาที่นี่เพื่อเก็บเกี่ยวประสบการณ์ แน่นอนว่ายังมีเหตุผลอื่นอีก นั่นคือดอกบัวเพลิงฟ้าปรากฏตัวที่นี่
เมื่อได้ยินหลงเฟยหยานเล่าถึงประสบการณ์ชีวิต ช่างซ่อมโซ่ก็แสดงสีหน้าดูถูกเหยียดหยามออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาไม่เชื่อสิ่งที่หลงเฟยหยานพูดในตอนนั้น ในความคิดของเขา หลงเฟยหยานแค่ต้องการขู่ให้หลงเฟยหยานกลัวเท่านั้น ยิ่งไปกว่านั้น แม้จักรวรรดิมังกรจะแข็งแกร่ง แต่ที่นี่ไม่ใช่จักรวรรดิมังกร ตัวตนของเขาจึงไม่ได้แข็งแกร่งนัก
แต่คำพูดของเขากลับกระตุ้นจิตใจ ชายคนนี้เบิกตากว้างทันที แววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น และยิ่งเต็มไปด้วยความใคร่มากขึ้น
“อะไรนะ? เจ้าคือเจ้าหญิงแห่งอาณาจักรมังกรงั้นหรือ?” ช่างซ่อมโซ่ถึงกับเพิ่มเสียงขึ้นสองระดับ ดูเหมือนกำลังตื่นเต้นมาก ซึ่งทำให้หลงเฟยหยานรู้สึกไม่ดี
หรือว่าหลังจากที่ฉันเปิดเผยตัวตนแล้ว อีกฝ่ายไม่เพียงแต่ไม่กลัวหรือระมัดระวัง แต่กลับมีความคิดอื่นๆ มากมายอีกด้วย
“บอกไว้ก่อนเลยนะ ข้าเป็นลูกสาวคนโปรดของพ่อ ถ้าเจ้ากล้าดูหมิ่นข้า จักรวรรดิมังกรทั้งจักรวรรดิจะไม่ยอมปล่อยเจ้าไปแน่” หลงเฟยเหยียนพูดกับช่างซ่อมโซ่อย่างเย็นชา
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ช่างซ่อมโซ่ก็รู้สึกตัวในที่สุด เธอเม้มริมฝีปากอย่างดูถูกเหยียดหยาม “เจ้าหญิงแห่งอาณาจักรมังกรองค์ใดกัน? ข้าก็ไม่กลัวแม้จักรพรรดิแห่งอาณาจักรมังกรจะมาที่นี่ แถมยังเป็นแค่เจ้าหญิงผู้ต่ำต้อยอีกต่างหาก สิ่งที่เจ้าพูดมายิ่งทำให้ข้าตื่นเต้นเข้าไปอีก เจ้าหญิง ข้าไม่เคยเล่นเป็นเจ้าหญิงมาก่อน นี่เป็นโอกาสดีที่จะได้ลองเล่นดู”
หลงเฟยเหยียนรู้สึกหวาดกลัวอย่างมากในเวลานี้ ชายคนนี้ช่างกล้าหาญเหลือเกิน แม้แต่ได้ยินเขาเปิดเผยตัวตนก็ยังกล้าทำเป็นอวดดีเช่นนี้ นี่มันเป็นสิ่งที่ไม่อาจยอมรับได้จริงๆ
“หนุ่มน้อย ข้าแนะนำให้เจ้ารีบปล่อยไปเสีย ไม่เช่นนั้นเจ้าจะต้องเสียใจกับสิ่งที่ทำในวันนี้” หลงเฟยเหยียนไม่มีทางเลือกอื่นในเวลานี้ ทางเลือกเดียวของเขาคือการเตือนอีกฝ่าย แต่เขาไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะกลัวคำเตือนของเขาหรือไม่
ช่างซ่อมโซ่ควบคุมตัวเองได้แล้ว หลงเฟยเย่จึงไม่ต้องกังวลกับคำพูดของเขาอีกต่อไป เขาก้าวออกมาทันที ถอดเสื้อคลุมของหลงเฟยเยี่ยนออก และอยากจะสัมผัสข้างใน
หลงเฟยหยานโกรธจัดจนกัดฟันแน่น แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ใครกันที่ทำให้เขาต้องมาเจอกับผู้ชายคนนี้ เขานี่มันโรคจิตชัดๆ
แต่ตอนนี้เขาควรจะหันไปพึ่งใครดี? ใครจะช่วยเขาได้?
ขณะที่หลงเฟยหยานกำลังสิ้นหวัง จู่ๆ ก็มีมือหนึ่งคว้าตัวช่างซ่อมโซ่ไว้ การกระทำอันรุนแรงทำให้ดวงตาของช่างซ่อมโซ่เย็นชาลง รัศมีรอบตัวเขาเปลี่ยนไป
“แกมาจากไหน ไอ้สารเลว! กล้าดียังไงมายุ่งกับการแสดงของข้า เชื่อหรือไม่ ข้าจะตบหน้าแกให้สาสม แสดงว่าข้าแข็งแกร่งแค่ไหน” ช่างซ่อมโซ่อยากจะสะบัดมือออก แต่ก็ทำไม่ได้ เขาขมวดคิ้วแล้วหันไปมองคนที่เดินเข้ามา แต่กลับพบว่าจริงๆ แล้วอีกคนเป็นชายหนุ่ม
เมื่อเห็นชายคนนี้นอนอยู่บนพื้น หลงเฟยเหยียนก็ตกใจทันที เธอไม่คิดว่าเขาจะมาจริงๆ เขารู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เขารู้ได้ยังไง
หรือว่าเขาเป็นเหมือนผู้ชายคนนี้ที่คอยตามฉันมาตั้งแต่ฉันจากไป? แต่ทั้งสองต่างกันโดยสิ้นเชิง หมอนั่นคงมีเจตนาไม่ดีที่ตามฉันมา แต่สำหรับเขา เขาคงสนใจฉันมากแน่ๆ เลยตามฉันมาตลอดทาง
ฉันไม่เคยคาดคิดว่าเขาจะใส่ใจฉันมากขนาดนี้มาก่อน เราเคยเจอกันแค่ครั้งเดียวเอง ถึงจะสู้เคียงบ่าเคียงไหล่กัน แต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่ เพราะเขาใส่ใจฉันมาก ถึงเขาจะเอาชนะหมอนี่ได้ในครั้งนี้ ฉันก็คงไม่สนว่าฉันจะให้เขาเท่าไหร่
ทันใดนั้นใบหน้าของหลงเฟยหยานก็เปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความอับอาย จากนั้นเขาก็ตระหนักได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ และเหตุใดเขาจึงคิดเช่นนั้น
“แกเป็นใคร ไอ้หนู? มารบกวนความดีของปู่แกทำไม? รีบออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ ฉันจะลืมเรื่องเก่าๆ ไปซะ ไม่งั้น…” ช่างซ่อมโซ่ไม่ได้พูดคำต่อจากนี้ แต่ใครๆ ก็เข้าใจความหมายของเขา
“โอเค ไม่เป็นไร ถ้านายมีเคล็ดลับอะไรก็ใช้ไปเถอะ ช่วงนี้ฉันอยากโดนตีจะแย่อยู่แล้ว แถมยังชอบโดนตีอีกต่างหาก” เฉินหยางเยาะเย้ยพลางมองช่างซ่อมโซ่ด้วยสายตาเย็นชา