by สิ่งที่เฉินหยางพูดนั้นเป็นการกระทำที่น่าสลดใจจริงๆ เขาแค่อยากให้อีกฝ่ายรู้ และจะน่าพอใจกว่าหากอีกฝ่ายไม่สามารถฆ่าเขาได้
“หนูน้อย อย่าเย่อหยิ่งนักสิ หนูคิดจริงๆ เหรอว่าหนูจะเอาชนะหนูได้โดยการทำแบบนี้” สัตว์วิญญาณเกิดความตื่นตระหนกอย่างมากในเวลานี้ หากเขาถูกเฉินหยางทับอีกครั้งคราวนี้ เขาก็คงจะไม่มีอะไรดีๆ ให้แสดงเลย
อย่างไรก็ตามครั้งนี้ เขาได้ใช้พลังงานจิตวิญญาณของเขาไปเพียง 30% เท่านั้น หากครั้งนี้ยังไม่ได้ผล ครั้งหน้าเขาจะใช้พลังวิญญาณทั้งหมด แต่ฉันเกรงว่าผลจะไม่ดีมากนัก
ครั้งนี้ เฉินหยางสามารถใช้ข้อได้เปรียบในพื้นที่เพื่อกัดกร่อนพลังจิตวิญญาณของเขาทีละน้อยได้ ครั้งต่อไป เขาจะสามารถระดมพลังจิตวิญญาณได้มากขึ้น และด้วยความเร็วที่มากยิ่งขึ้น แม้ว่าเขาจะลดระดับพลังวิญญาณที่เหลือทั้งหมดลง เขาก็อาจไม่สามารถต้านทานได้
“หนุ่มน้อย คราวนี้ฉันจะสู้กับนาย ฉันจะใส่พลังวิญญาณทั้งหมดลงไป มาดูกันว่านายจะรับมือมันได้ยังไง” คราวนี้พลังจิตวิญญาณทั้งหมดถูกใช้ไปหมดแล้ว และแม้แต่เฉินหยางเองก็อาจไม่สามารถช่วยสถานการณ์ไว้ได้
“ดูสิ ไอ้นี่มันโกง ตอนแรกมันตกลงว่าจะใช้พลังงานวิญญาณแค่ 30% ทำไมคราวนี้มันถึงเอามาเสี่ยงหมดเลย” หวางซื่อชี้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่งไม่ไกลนักแล้วพูดกับพี่ชายของเขา หม่าซู่ และคนอื่นๆ
ต้องบอกว่าสถานการณ์นี้ทำให้เขาตกตะลึงจริงๆ ก่อนหน้านี้ เฉินหยางมีข้อได้เปรียบที่ชัดเจนเหนือสัตว์วิญญาณตัวนี้ แต่คู่ต่อสู้ไม่ได้ปฏิบัติตามจริยธรรมการต่อสู้และใช้กลยุทธ์ที่รุนแรงเช่นนี้ ดังนั้นเฉินหยางจึงไม่สามารถรับมือได้
“คราวนี้ไม่มีทางออกจริงๆ หากอีกฝ่ายต้องการชัยชนะอย่างง่ายดาย พวกเขาจะต้องใช้พลังงานจิตวิญญาณของผู้นำจนหมดในที่สุด” หวางซานก็รู้สึกกดดันเช่นกัน
“ถ้าเป็นอย่างนั้น เราไม่ควรดำเนินการหรือ? ฉันไม่เห็นทางออกเลย ถ้าเราไม่ดำเนินการ ผู้นำจะต้องพินาศในครั้งนี้แน่นอน” สีหน้าของหวางซีแสดงถึงความวิตกกังวล
“แน่นอนว่าเราต้องดำเนินการ แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่นอน” หม่าซู่ที่อยู่ข้างๆ ยืนขึ้นแล้วพูดว่า
ก่อนหน้านี้ พวกเขาคิดว่าเฉินหยางสามารถตายไปพร้อมกับอีกฝ่ายได้ และแต่ละคนก็จะใช้พลังงานวิญญาณของตนเองไปจนหมด เพื่อที่พวกเขาจะไม่ต้องดำเนินการใดๆ แต่ในตอนนี้ดูเหมือนว่าสิ่งนี้คงมีอยู่ได้เพียงในจินตนาการอันสวยงามเท่านั้น
“เราต้องรออีกนานแค่ไหน?” ณ จุดนี้ หวางซื่อรู้สึกวิตกกังวลมากจนดูเหมือนว่าเขาจะประมาทมาก
“อย่ากังวล การต่อสู้ครั้งนี้จะจบลงในเวลาไม่เกินหนึ่งในสี่ชั่วโมง” หม่าซู่โบกมือเป็นสัญญาณให้เธอสงบสติอารมณ์
เมื่อได้ยินว่าเหลือเวลาอีกเพียงครึ่งชั่วโมง เขาก็สงบลงในที่สุด นั่งขัดสมาธิ และเข้าสู่สถานะการซ่อมโซ่ทันที
เขาต้องรีบเตรียมตัวไม่เช่นนั้นมันจะสายเกินไปเมื่อการต่อสู้เริ่มขึ้น
ในส่วนของเฉินหยาง เขายังคงกระตุ้นพลังจิตวิญญาณเพื่อทำความสะอาดภูเขาและที่ราบ พลังวิญญาณมีอยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่พลังวิญญาณของศัตรูยังมีมากเกินไปเมื่อเทียบกับเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถจับมันได้เลย และเขาไม่สามารถฆ่าพวกมันทั้งหมดได้
อย่างไรก็ตาม แม้จะเป็นอย่างนั้น พลังจิตวิญญาณของเขาก็ยังขัดขวางวิธีการของศัตรู แต่พื้นที่รอบตัวเขาก็ถูกบีบอัดให้เล็กลงเรื่อยๆ
หากเขายังคงทำเช่นนี้ต่อไป พลังวิญญาณของฝ่ายตรงข้ามอาจถูกผสานเข้ากับเส้นลมปราณของเขาอย่างสมบูรณ์ ก่อนที่พลังวิญญาณของเขาจะหมดลง
“ฉันสามารถควบคุมพลังแห่งอวกาศและเคลื่อนย้ายอวกาศรอบตัวฉันได้ พลังงานจิตวิญญาณทั้งหมดสามารถหลบหนีเข้าไปในอวกาศว่างเปล่าก่อน จากนั้นเมื่อฉันกินพลังงานจิตวิญญาณทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าฉันไปแล้ว ฉันก็สามารถรับมันกลับคืนมาได้ ใช่ไหม” ดูเหมือนเฉินหยางจะค้นพบโลกใหม่อย่างกะทันหันและตัดสินใจทำมันทันที
“หนูจะทำยังไงคะ?” สัตว์วิญญาณรู้สึกราวกับว่ามันเข้าใจสิ่งที่เฉินหยางกำลังพูดกับตัวเอง แต่เมื่อตัดสินจากความรู้สึกของมันแล้ว มันไม่ใช่เรื่องดีสำหรับมันอย่างแน่นอน
“อย่ากังวลเลย มันไม่เกี่ยวอะไรกับคุณเลย” เฉินหยางยิ้มให้กับสัตว์วิญญาณ แต่เพียงแค่รอยยิ้มนี้ก็ทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอกำลังตกไปในถ้ำน้ำแข็ง
จากนั้นการต่อสู้ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ยังคงดำเนินต่อไป เฉินหยางกระตุ้นพลังจิตวิญญาณอันน่าสมเพชของเขาและไล่ตามคู่ต่อสู้ต่อไป สัตว์วิญญาณถอนหายใจด้วยความโล่งใจ แต่แล้วเขาก็พบว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่ดูเหมือนหลุมดำปรากฏขึ้นระหว่างพวกเขา ดูดพลังวิญญาณทั้งหมดของเขาเข้าไป
“เกิดอะไรขึ้น? สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร? เหตุใดมันจึงดูดพลังจิตวิญญาณของฉันไปหมด?” สัตว์วิญญาณก็ตกตะลึง พลังจิตวิญญาณทั้งหมดนี้คือเงินทุนสำหรับการอยู่รอดของมันและมันไม่สามารถหายไปได้ง่าย ๆ อย่างแน่นอน
เขาสัมผัสได้ถึงพลังอันทรงพลังจากอวกาศ และเขารีบผลักพลังนั้นทันทีเพื่อพยายามที่จะทำลายมัน อย่างไรก็ตาม เขาพบว่าสิ่งที่เขาทำดูเหมือนว่าจะสามารถนำพลังงานจิตวิญญาณกลับคืนมาได้เพียงส่วนเล็กน้อยเท่านั้น และจะเป็นเรื่องยุ่งยากมากหากจะนำพลังงานจิตวิญญาณที่เหลือกลับคืนมาส่วนใหญ่
“คุณทำอะไรลงไป คุณแบ่งพลังจิตวิญญาณของฉันออกเป็นหลายร้อยส่วนและซ่อนแยกกัน นี่เป็นสิ่งที่มนุษย์ควรทำ” สัตว์วิญญาณโกรธมากจนเกือบจะทำไม่ได้ที่จะทุบกำแพง
“อย่ามาบอกว่าเป็นความผิดของฉัน ฉันทำอะไรผิด เรื่องนี้เธอต้องรับผิดชอบ อย่าโยนความผิดมาที่ฉันคนเดียว” เฉินหยางส่ายหัว รู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่มีเหตุผลมากเกินไป
“หนุ่มน้อย คืนพลังจิตวิญญาณของฉันให้เร็วเข้า ไม่อย่างนั้น ฉันจะสู้กับคุณจนตาย” สัตว์วิญญาณกล่าวอีกครั้ง
“ฉันซ่อนพลังจิตวิญญาณของคุณไว้ แต่ถ้าคุณอยากได้มันกลับคืนมา ก็ขึ้นอยู่กับคุณไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้ฉันเป็นศัตรูของคุณแล้ว แล้วฉันจะมีหน้าที่ช่วยคุณค้นหาพลังจิตวิญญาณได้อย่างไร” เฉินหยางส่ายหัวและเพิกเฉยต่ออีกฝ่าย แต่ยังคงเคลียร์พลังงานจิตวิญญาณที่เกี่ยวข้องกับอีกฝ่ายต่อไป
แม้ว่าจะมีพลังวิญญาณเหลืออยู่ 30% แต่เฉินหยางก็ยังไม่สามารถถอนพลังออกมาได้ง่ายนัก สัตว์วิญญาณที่อยู่ฝั่งตรงข้ามพยายามหลายครั้งแต่ก็พบว่าเป็นเรื่องยากมากที่จะเอาพลังวิญญาณกลับคืนมา เพราะฉะนั้น มันจึงได้แต่ฝากความหวังไว้ที่พลังงานจิตวิญญาณตรงหน้ามัน โดยหวังจะใช้พลังงานจิตวิญญาณนี้เพื่อเอาชนะเฉินหยางให้กลายเป็นคนโง่
“หนุ่มน้อย แม้ว่าข้าจะเหลือพลังวิญญาณเพียง 30% แต่เจ้าก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า” วิญญาณสัตว์นั้นดูเหมือนจะมั่นใจในตัวเองมาก
อย่างไรก็ตาม ในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งในสี่ของชั่วโมง เฉินหยางก็ได้ฆ่าพลังวิญญาณของฝ่ายตรงข้ามทั้งหมด และเธอยังมีพลังวิญญาณของตัวเองเหลืออยู่ 20% และยึดชีวิตของเธอเอาไว้ได้
“โอเค พวกคุณออกมาได้แล้ว ฉันจัดการเด็กคนนี้จนหมดแล้ว” เฉินหยางโบกมือให้หวางซานและคนอื่น ๆ จากนั้นทั้งสี่คนก็รีบวิ่งมาที่นี่ทันที
“เจ้านาย เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงหรือเปล่า? คุณได้ปราบสัตว์วิญญาณที่จุดสูงสุดของอาณาจักร Yuhua ตอนปลายด้วยตัวเองแล้ว” ในเวลานี้ หวางซียังคงอยู่ในอาการตกใจและสับสน เขาเห็นว่าเฉินหยางกำลังจะหมดพลัง แต่ตอนนี้เขาสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้อย่างง่ายดาย การกลับตัวครั้งนี้มันเร็วเกินไปจริงๆ