by 
บริเวณโดยรอบที่เคยพลุกพล่านพลันเงียบลงอย่างกะทันหัน เหล่าผู้นำจากหกแคว้นของวังเจียวหลงต่างจ้องมองอ้าวปิงด้วยความตกตะลึง
อ้าวกวงหลิงไม่อาจระงับความตื่นเต้นไว้ได้ จึงเริ่มสั่นสะท้าน เขาไม่เคยคาดคิดว่าอ้าวปิงจะแปลงร่างเป็นมังกร
ได้ แปลงร่างเป็นมังกร…
อ้าวป้าและเจียวหลงรุ่นเยาว์คนอื่นๆ จ้องมองอ้าวปิงด้วยความตกตะลึง พวกเขารู้สึกถึงแรงกดดันจากสายเลือดภายในตัวเขา
มันคือแรงกดดันจากการแปลงร่างเป็นมังกร
อ้าวกวงเต๋อและเจียวหลงคนอื่นๆ ตกตะลึง สีหน้าของพวกเขาซับซ้อนขึ้นอย่างน่า
ประหลาด เป็นไปได้อย่างไร… เป็นไปได้อย่างไร…
อ้าวกวงหมิงชะงักค้าง ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าอ้าวปิงจะสามารถแปลงร่างเป็นมังกรและเอาชนะอ้าวไป๋ได้ทันที
การพ่ายแพ้ของอ้าวไป๋…
นั่นหมายความว่าตำแหน่งประมุขตระกูลคนใหม่จะตกเป็นของอ้าวปิง
อ้าวปิงเป็นบุตรชายของประมุขตระกูลคนก่อน
และเป็นสมาชิกของวังหยวนหลง หากมีเอาปิงเป็นประมุขตระกูลคนใหม่ ราชสำนักหยวนหลงจะต้องผงาดขึ้นอีกครั้งอย่างไม่ต้องสงสัย ขณะที่ราชสำนักฉือหลงซึ่งขัดแย้งกับราชสำนักหยวนหลง จะต้องพ่ายแพ้ ในที่สุด
ข้าทำงานหนักมาแปดร้อยปี…
ในที่สุดข้าก็สามารถยกระดับราชสำนักมังกรแดงให้สูงกว่าราชสำนักมังกรหยวน และในที่สุดก็มีโอกาสได้ขึ้นดำรงตำแหน่งประมุขตระกูลใหม่ แต่เกิดอะไรขึ้น? มีเรื่องไม่คาดฝันพราก
ตำแหน่งนี้ไปจากข้า ข้าเสียมันไป และลูกชายของข้าก็เสียไปด้วย…
และตอนนี้ เอาปิง ตอนนี้กลายเป็นมังกร
หากเอาปิงยังคงเติบโตต่อไป ในที่สุดเขาก็จะเหนือกว่าบิดา และราชสำนักมังกรแดงก็จะถูกกำจัด
และในชาตินี้ เขาจะไม่สามารถขึ้นดำรงตำแหน่งประมุขตระกูลได้อีก
ไม่ ไม่!
ตำแหน่งประมุขตระกูลเป็นของข้า เป็นของข้า เอากวงหมิง
ดวงตาของเอากวงหมิงฉายแววความบ้าคลั่ง ขณะที่เขาพุ่งเข้าใส่เอาปิง ความเร็วของเขาน่าทึ่ง ท้ายที่สุดแล้ว เขาก็เป็นเสมือนเทพอสูร ห่างจากระดับนั้นเพียงก้าวเดียว
“ไม่ดี!” สีหน้าของอ้าวกวงเยว่ซีดเผือด เขาไม่คาดคิดว่าอ้าวกวงหมิงจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ โจมตีอ้าวปิงโดยตรง
ด้วยพละกำลังของอ้าวกวงหมิง แม้แต่อ้าวปิงที่ดุดันราวกับมังกรก็คงตายหากปะทะกับ
“อ้าวกวงหมิง อย่าได้กล้าแตะต้องอ้าวปิง!” อ้าวกวงหลิงตกใจสุดขีด เขาและอ้าวกวงเยว่พุ่งเข้าใส่พร้อมกัน แต่ก็ยังช้าอยู่ดี
อ้าวกวงหมิงพุ่งเข้าประชิดตัวอ้าวปิงแล้ว ห่างออกไปเพียงสิบฟุต
ด้วยระยะห่างเพียงเท่านี้ จึงสายเกินไปที่จะช่วยเขา
“เจ้ากล้าดีอย่างไร!”
เสียงหนึ่งดังขึ้นด้วยอำนาจ บรรพชนเกล็ดแดงขวางทางของอ้าวปิงไว้ทัน ก่อนจะฟันใส่อ้าวกวงหมิงด้วยกรงเล็บ
บูม!
อ้ากวงหมิงคำรามเสียงดังสนั่นหวั่นไหว ถูกกรงเล็บของบรรพบุรุษเกล็ดแดงกระแทกถอยหลังไปไกลลิบ พลังอันน่าสะพรึงกลัวแทรกซึมเข้าร่าง เกล็ดแตกกระจายไปครึ่งหนึ่ง ทรง
พลังเหลือเกิน…
อ้ากวงเต๋อและปรมาจารย์มังกรคนอื่นๆ ต่างตกตะลึง พวกเขาไม่เคยคาดคิดว่าบรรพบุรุษเกล็ดแดงจะทรงพลังถึงเพียงนี้ แม้แต่ในระดับกึ่งเทพอสูร เขาก็ยังสามารถทำร้ายอ้ากวงหมิงได้ด้วยกรงเล็บเพียงอันเดียว
เมื่อเห็นบรรพบุรุษเกล็ดแดงปกป้องอ้าปิง ดวงตาของอ้ากวงหมิงก็เต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาอย่างควบคุมไม่ได้
”แม้แต่เจ้ายังปกป้องมัน…” อ้ากวงหมิงโกรธจัด
”อ้ากวงหมิง เจ้าเป็นทูตมังกรจากหนึ่งในหกแคว้น แต่กลับโจมตีอ้าปิงในที่สาธารณะ? ทำไมเจ้าไม่คุกเข่ารอการลงโทษเสียที?” ปรมาจารย์ฉีหลินดุ
”คุกเข่ารอการลงโทษเสียที?”
อ้าว กวงหมิงหัวเราะขึ้นมาทันทีพลางชี้ไปที่ปรมาจารย์ฉีหลิน “ท่านตา ท่านเกิดที่มณฑลหยวนหลง ฉะนั้นท่านย่อมต้องปกป้องลูกหลานของท่านอยู่แล้ว มณฑลฉีหลงของเราถูกกดขี่จนขาดอากาศหายใจมาหลายปี ในที่สุดพวกเราก็มีโอกาสพลิกสถานการณ์ได้ แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันนี้ก็เกิดขึ้น” “
เห็นได้ชัดว่าท่านผู้เฒ่าเป็นผู้บงการ ท่านจงใจแสดงความอ่อนแอเพื่อให้พวกเรา มณฑลฉีหลง มีความหวัง แล้วก็จัดการให้ไอ้เด็กเวรนี่แปลงร่างเป็นมังกรและทวงคืนตำแหน่งประมุขตระกูลคนใหม่ ท่านบอกว่าเป็นการต่อสู้ที่ยุติธรรม แต่ความจริงแล้ว มณฑลหยวนหลงของท่านต่างหากที่บงการมัน”
“พูดตรงๆ ก็คือ ไม่ว่าเราจะต่อสู้อย่างไร ตำแหน่งประมุขตระกูลคนใหม่ก็จะตกไปอยู่ในมือของมณฑลหยวนหลงของท่านในที่สุด”
คำพูดนี้ก่อให้เกิดความโกลาหลไปทั่ว เหล่าขุนนางชั้นสูงของทั้งหกมณฑลขมวดคิ้ว เพราะมณฑลหยวนหลงเคยดำรงตำแหน่งประมุขตระกูลมาโดยตลอด และคนรุ่นนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น
”พูดพอแล้วเหรอ?” บรรพบุรุษเกล็ดแดงเดือดดาล ไม่ยอมโต้เถียงต่อ “อ้าวกวงหมิง เจ้าเพิกเฉยต่อสถานะของตนและสังหารอ้าวปิง การกระทำนี้ละเมิดกฎของเผ่ามังกรของเรา จงคุกเข่าลงและยอมจำนนทันที ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่สุภาพกับเจ้า” “
เจ้าโกรธมากหรือ? หรือข้าพูดถูก?” อ้าวกวงหมิงเยาะเย้ย เขาไม่ได้กลัวบรรพบุรุษเกล็ดแดง แม้ว่าบรรพบุรุษเกล็ดแดงจะแข็งแกร่งกว่าเขามาก แต่การฆ่าเขาคงไม่ง่าย หากเขามุ่งมั่นที่จะหลบหนี บรรพบุรุษเกล็ดแดงอาจหยุดยั้งเขาไม่ได้
ความวุ่นวายรอบตัวเขาทวีความรุนแรงขึ้น โดยเฉพาะในหมู่ผู้บังคับบัญชาอย่างอ้าวกวงยี่ พวกเขาใกล้จะลงมือแล้ว มังกรหลายตัวได้เก็บงำความคับข้องใจไว้กับคฤหาสน์หยวนหลงมานานแล้ว
”เอากวงหมิง เจ้าได้ปลุกปั่นพวกพ้องของเจ้าและปล่อยข่าวลือ เจ้าได้ทำผิดพลาดร้ายแรงแล้ว ควรสำนึกผิดและหันหลังกลับเสียที ไม่เช่นนั้นเจ้าจะทำผิดพลาดซ้ำอีกและยากที่จะแก้ไข” บรรพบุรุษเกล็ดแดงกล่าวอย่างจริงจัง
”สุดท้ายแล้ว เป็นไปไม่ได้หรือที่จะแก้ไขสถานการณ์? แล้วไง? กฎถูกตั้งโดยเจ้า คฤหาสน์หยวนหลง เจ้าสามารถกำหนดได้ แต่เราพูดถึงความไม่ยุติธรรมไม่ได้สักคำ?” เอากวงหมิงเยาะเย้ย เอา
กวงอี้และมังกรตัวอื่นๆ เริ่มกระสับกระส่ายมากขึ้นเรื่อยๆ และเสียงอึกทึกรอบตัวก็ดังขึ้น บางตัวถึงกับรวบรวมพลังอย่างลับๆ
สีหน้าของเอากวงหลิงและเอากวงเยว่เคร่งขรึม เห็นได้ชัดว่าเอากวงหมิงกำลังวางแผนก่อกบฏ เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกในประวัติศาสตร์ของตระกูลมังกร แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าเอากวงหมิงจะกล้าทำต่อหน้าบรรพบุรุษเกล็ดแดง
”เอากวงหมิง ข้าจะให้โอกาสเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย คุกเข่าลงและก้มหัวลงเดี๋ยวนี้” บรรพบุรุษเกล็ดแดงกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
”คุกเข่าลงและก้มหัวลงงั้นหรือ? เจ้าผู้เฒ่ากล้าทำให้ข้าคุกเข่าลงหรือ?” เอากวงหมิงเยาะเย้ย
”แน่นอนว่ามันทำให้เจ้าคุกเข่าไม่ได้ แต่ข้าทำได้” เสียงอันทรงพลังดังขึ้นจากที่ไหนก็ไม่รู้ มังกรเฒ่าตัวหนึ่งที่ปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีแดงก็พุ่งทะยานขึ้นกลางอากาศ คว้าหัวของเอากวงหมิงไว้ด้วยกรงเล็บ
อะไรนะ…
ปรมาจารย์หงหยวน…
เอากวงเต๋อและทูตมังกรคนอื่นๆ ตกตะลึง
ปรมาจารย์หงหยวน อดีตทูตมังกรแห่งคฤหาสน์เต๋อหลง หายตัวไปนานกว่าแปดร้อยปี และบัดนี้ เขากลับปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่คาดคิด
พลังอันน่าสะพรึงกลัวเข้าครอบงำเขา และเอากวงหมิงไม่มีเวลาคิด เขาพุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว กรงเล็บมังกรข่วนเขาโดยตรง
บูม!
กรงเล็บขนาดมหึมาสองอันปะทะกัน เกล็ดบนกรงเล็บสีดำของเอ๋อกวงหมิงแตกละเอียด พื้นดินพังทลายลง เอ๋อกวงหมิงถูกกระแทกลงพื้น
ฟู่!
เมื่อถูกขังอยู่ใต้ดิน เอ๋อกวงหมิงอดไม่ได้ที่จะพ่นเลือดออกมาเต็มปาก กรงเล็บขวาของเขากลายเป็นเลือดเปรอะเปื้อน
“เอ๋อกวงหมิง ในฐานะทูตมังกรแห่งหกคฤหาสน์ ความทะเยอทะยานเป็นสิ่งที่ดี แต่ความทะเยอทะยานที่มากเกินไปโดยปราศจากพละกำลังที่จำเป็นนั้นไม่ดี เจ้าคิดจริงหรือว่าพวกเราไม่รู้ว่าเจ้าทำอะไรมาหลายปี? ถ้าไม่ใช่เพราะความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ของบิดาเจ้า เราคงจัดการกับเจ้าไปนานแล้ว” ปรมาจารย์หงหยวนมองเอ๋อกวงหมิงด้วยความเฉยเมย
เมื่อมองไปที่ปรมาจารย์ต้นกำเนิดแดง อ่าวกวงหมิงรู้ทันทีว่าเขาพ่ายแพ้ พ่ายแพ้อย่างสิ้นเชิง ครั้งนี้ความพยายามกบฏของเขาจะถูกระงับเช่นกัน
พ่ายแพ้…
อ่าวกวงหมิงเต็มไปด้วยความเคียดแค้นอย่างรุนแรง
”อ่าวกวงหมิง ความผิดพลาดครั้งแรกของเจ้าแม้จะร้ายแรง แต่ก็ไม่ถึงขั้นประหารชีวิต แต่เจ้ากลับยุยงให้มังกรตัวอื่นก่อกบฏ สั่นคลอนรากฐานของเผ่ามังกรของเรา เจ้าได้กระทำความผิดร้ายแรง ตามกฎแล้ว กระดูกมังกรของเจ้าต้องถูกถอนออก รากมังกรของเจ้าต้องถูกพรากไป”
ปรมาจารย์ต้นกำเนิดแดงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น “ข้าก็จะไม่ทำร้ายเจ้าเช่นกัน เจ้าสามารถฆ่าตัวตายได้”
ฆ่าตัวตาย…
อ่าวกวงยี่และมังกรตัวอื่นๆ ตกตะลึง พวกเขาไม่คาดคิดว่าสถานการณ์จะร้ายแรงขนาดนี้
อ่าวกวงหมิงสูดหายใจเข้าลึกๆ แน่นอนว่าเขาจะไม่ยอมแพ้ เขาวางแผนที่จะสู้ต่อ แม้จะหมายถึงความตายในมือของปรมาจารย์ต้นกำเนิดแดง เขาก็จะต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด
“เผ่ามังกรของเจ้าช่างมีชีวิตชีวา! ข้าไม่เคยคาดคิดว่าทูตมังกรราบแดงที่หายสาบสูญไปนานจะปรากฏตัวขึ้นอีก ช่างน่าประหลาดใจเสียจริง”
เสียงเย็นเยียบดังก้องมาจากด้านข้าง ช่องว่างนั้นแตกสลาย เผยให้เห็นอสูรเสือลายดำ รัศมีของมันแผ่ซ่านไปทั่วบรรพชนราบแดง
“เฮยกุ้ย เจ้ายังมีชีวิตอยู่…” บรรพชนราบแดงจ้องมองอสูรเสือลายดำด้วยความตกใจ
“หากเจ้ายังมีชีวิตอยู่ ข้าจะไม่ตาย ตอนนี้ ข้าไม่ได้มาเสียเวลากับเจ้า มังกรแห่งเผ่ามังกรทั้งหมด จงฟังคำสั่งของข้า ราชาอสูรได้ออกคำสั่งแล้ว” เฮยกุ้ยประกาศเสียงดัง ขณะเดียวกัน เขาก็กางกรงเล็บขึ้นกลางอากาศ หนังสัตว์ชิ้นหนึ่งก็เผยอออก เผยให้เห็นลวดลายสัตว์สีดำ
อดีตผู้นำราชวงศ์เจียวหลงหายสาบสูญไปหลายปี เหล่ามังกรก็ไร้ผู้นำ องค์ราชาอสูรเฝ้าสังเกตมานานกว่า 500 ปี และอ้าวกวงหมิงก็ชนะใจราชวงศ์เจียวหลง ด้วยเหตุนี้ องค์ราชาอสูรจึงตัดสินใจออกคำสั่งกับสำนักราชาอสูรให้อ้าวกวงหมิงขึ้นเป็นประมุขตระกูลคนใหม่ หลังจากเฮยกุ้ยพูดจบ เขาก็ม้วนหนังสัตว์แล้วโยนให้บรรพบุรุษหงหยวน