by ในหุบเขาที่มีประชากรเบาบาง
หลังจากมั่นใจว่าไม่มีใครไล่ตาม เซียวหยุนและอ้าวปิงก็ลงจอดที่นั่น อ้าวปิงทิ้งศพของผู้พิทักษ์เสือกึ่งเทพอย่างไม่ใส่ใจ
ผู้พิทักษ์เสือกึ่งเทพซึ่งวิญญาณถูกตัดขาดก็ถูกเหวี่ยงลงพื้นเช่น
กัน เซียวหยุนปล่อยสัตว์อสูรโบราณจูหลงออกมาโดยไม่ลังเล
แม้ว่านี่จะไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเข้าใกล้จูหลง แต่อ้าวปิงก็อดตื่นเต้นทุกครั้งที่ทำเช่นนั้นไม่ได้
ในอดีต หากจูหลงมีสติสัมปชัญญะ ด้วยพรสวรรค์ของอ้าวปิง เขาคงไม่มีโอกาสได้สัมผัสมัน นับประสาอะไรกับการดูดซับพลังปราณมังกรบรรพกาลของมัน
จูหลงได้รับการเคารพนับถือในฐานะเทพเจ้าในตระกูลเจียวหลง และมีเพียงผู้ที่เขาเลือกเท่านั้นที่จะได้รับสิทธิพิเศษในการติดตามเขา
ยิ่งไปกว่านั้น แม้แต่ผู้ที่ติดตามเขาก็ไม่ได้รับพลังปราณมังกรบรรพกาลเสมอไป พวกเขาต้องได้รับรางวัลจากเขา
”ร่างกายเจ้าแข็งแกร่งนัก อยากลองยาเทพเส้นโลหิตสีทองไหม?” จู่ๆ จู่ๆ จูหลงก็เอ่ยถามเซี่ยวหยุน
”ยาเทพลายทอง?” เซี่ยวหยุนมองอย่างงุนงง
”เหล่าองครักษ์เสือสืบเชื้อสายมาจากตระกูลเสือลายทอง พลังสายเลือดของพวกเขาสามารถควบแน่นเป็นยาเทพลายทองได้ ยาเทพลายทองนี้เป็นสมบัติล้ำค่าในตระกูลอสูรของข้า เทียบเท่ากับยาสร้างคุณภาพสูงสุด หากเป็นยาเทพลายทองที่ควบแน่นมาจากเสือกึ่งเทพ ว่ากันว่ามีมาตรฐานเทียบเท่ายาเทพกึ่งเต๋า”
จูหลง กล่าวกับเซี่ยวหยุน “ยาเทพลายทองสามารถเพิ่มพลังการฝึกฝนได้ ยิ่งไปกว่านั้น มันเพิ่งกินหญ้าเทพวิญญาณโลหิตไป ดังนั้นพลังการรักษาของมันจึงควรคงอยู่ในสายเลือดของมัน ดังนั้น ยาเทพลายทองที่ควบแน่นจากมันไม่เพียงแต่จะช่วยเพิ่มพลังการฝึกฝนเท่านั้น แต่ยังรักษาอาการบาดเจ็บได้อีกด้วย”
”ในเมื่อมันเป็นโอสถภายในที่ควบแน่นจากสัตว์พยัคฆ์ มีเพียงสัตว์อสูรเท่านั้นที่สามารถกลืนกินมันได้? พวกเราเหล่านักสู้สามารถดูดซับพลังของมันได้ด้วยหรือ?” เซียวหยุนถามพลางขมวดคิ้ว
เซียวหยุนเคยฝึกฝนการดูดซับโอสถภายในของสัตว์อสูรเพื่อพัฒนาฝีมือมานานแล้ว แต่นั่นก็เป็นแค่การฝึกระหว่างสัตว์อสูรเท่านั้น
นักสู้ไม่สามารถดูดซับมันได้ เพราะพลังที่สัตว์อสูรและนักศิลปะการต่อสู้ใช้นั้นแตกต่างกัน
อ้าวปิงเห็นความคิดของเซียวหยุนก็พูดว่า “เจ้าพูดถูก โอสถภายในของสัตว์อสูรใช้ได้เฉพาะกับสัตว์อสูรเท่านั้น แต่โอสถศักดิ์สิทธิ์ลายทองที่สัตว์พยัคฆ์นี้แปลงร่างขึ้นมานั้นไม่ใช่โอสถภายใน แต่เป็นโอสถศักดิ์สิทธิ์ที่แท้จริง”
”โอสถที่แท้จริง? ใช้พลังสายเลือดของตัวเองควบแน่นโอสถศักดิ์สิทธิ์งั้นหรือ? นั่นหมายความว่าสัตว์พยัคฆ์ลายทองทั้งหมดใช้ร่างกายเป็นเตาหลอมปรุงยางั้นหรือ?”
เซียวหยุนมองอ้าวปิงด้วยความประหลาดใจ หากเขาไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด เซียวหยุนคงไม่เชื่อว่าจะมีสัตว์อสูรที่พิเศษเช่นนี้อยู่จริง
“ใช่แล้ว พวกมันใช้ร่างกายเป็นเตาหลอมปรุงยาศักดิ์สิทธิ์ลวดลายสีทอง อันที่จริง ไม่เพียงแต่นักศิลปะการต่อสู้และสัตว์อสูรจะดื่มยาศักดิ์สิทธิ์ลวดลายสีทองนี้ได้เท่านั้น แม้แต่ตัวพวกมันเองก็ยังดูดซับและพัฒนาตนเองได้” อ้าวปิงกล่าว
“แม้แต่พวกมันก็ยังดูดซับและพัฒนาตนเองได้…” เซียวหยุนยิ่งประหลาดใจ ความสามารถของตระกูลสัตว์อสูรลายสีทองนี้ช่างพิเศษจริง ๆ
“ถ้าเจ้าพูดอย่างนั้น สัตว์อสูรลายสีทองตัวนี้ก็เป็นสัตว์อสูรอันล้ำค่า” เซียวหยุนกล่าว
“ใช่ มันเป็นสัตว์อสูรอันล้ำค่า” อ้าวปิงพยักหน้า
“หายากมากที่พวกมันจะอยู่รอดในโลกนี้ได้” เซียวหยุนอดไม่ได้ที่จะพูด สัตว์อสูรอย่างสัตว์อสูรลายสีทอง ซึ่งสามารถควบแน่นยาศักดิ์สิทธิ์ลวดลายสีทองได้ตามธรรมชาติ น่าจะสูญพันธุ์ไปนานแล้ว ท้ายที่สุดแล้ว เม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ลายทองที่อยู่ในร่างของพวกมันสามารถถูกสัตว์วิเศษอื่นกินไปได้
“พวกมันสามารถอยู่รอดได้เพราะเป็นองครักษ์เสือของจักรพรรดิอสูรมาหลายชั่วอายุคน และได้รับพรจากจักรพรรดิอสูร ต่อให้จับองครักษ์เสือได้ มันก็คงไม่มีประโยชน์อะไรมากนัก องครักษ์เสือเกือบทั้งหมดจะสลายเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตทองหลังจากควบแน่นแล้ว และจะมีเหลืออยู่ในร่างน้อยมาก”
อ้าวปิงกล่าวพลางชี้ไปที่ศพขององครักษ์เสือกึ่งเทพ “มันเพิ่งจะควบแน่นเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตทอง ข้าฆ่ามันก่อนที่มันจะมีเวลาละลาย ดังนั้นเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตทองจึงยังคงอยู่”
“อีกอย่าง พลังยาที่มีอยู่ในเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตทองนั้นรุนแรงมาก มีเพียงนักสู้ที่มีร่างกายเทียบเท่ากับในวอร์คราฟต์เท่านั้นที่จะต้านทานมันได้ นักสู้ธรรมดาที่ดูดซับเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตทองก็จะระเบิดและตายในที่สุด” “
เพราะเหตุนี้เอง ถึงแม้ว่าโอสถศักดิ์สิทธิ์ชีพจรทองจะโด่งดังในสามสิบหกอาณาจักรของ Warcraft แต่เหล่านักสู้กลับไม่ค่อยได้ใช้มัน”
หลังจากได้ยินข้อจำกัดนี้ เซี่ยวหยุนจึงเข้าใจว่าทำไมพยัคฆ์เทพชีพจรทองจึงยังอยู่รอดได้ หากโอสถศักดิ์สิทธิ์ชีพจรทองสามารถดูดซับและพัฒนาพลังโดยนักสู้ทั่วไปได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการปกป้องจากจักรพรรดิอสูร แม้ว่าพวกเขาจะได้รับการปกป้องจากเทพอสูร พวกเขาก็คงถูกล่าจนสูญพันธุ์ไปนานแล้ว
”ถ้าเจ้าอยากลอง ข้าจะเอาโอสถศักดิ์สิทธิ์ชีพจรทองออกมา” อ้าวปิงกล่าวกับเซี่ยวหยุน
”เอาออกมา” เซี่ยวหยุนกล่าว ด้วยของดีเช่นนี้ เขาจะลองไม่ได้หรือ?
อ้าวปิงตบศพของผู้พิทักษ์พยัคฆ์เทพอย่างไม่ใส่ใจ เลือดในเส้นเลือดพุ่งพล่าน จากนั้นโอสถศักดิ์สิทธิ์ที่มีชีพจรทองก็พุ่งออกมา โอสถศักดิ์สิทธิ์ชีพจรทอง
เปรียบได้กับโอสถสร้าง มีพลังทางยาอันน่าอัศจรรย์ ยิ่งไปกว่านั้น พื้นผิวของมันยังมีประกายสีเขียวมรกต
“แน่นอนว่ามันดูดซับสมุนไพรโลหิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไม่หมด ถึงแม้จะมีประสิทธิภาพเพียง 20% ถึง 30% แต่มันก็ไม่น่าจะมีปัญหาในการรักษาอาการบาดเจ็บของเจ้า” อ้าวปิงกล่าวกับเซียวหยุน
อันที่จริง อาการบาดเจ็บของอ้าวปิงเองก็คงจะหายดีหลังจากกินมันเข้าไป แต่หลังจากพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจว่าการมอบให้เซียวหยุนเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด เพราะ
บรรพบุรุษโบราณก็อยู่ในมือของเซียวหยุนอยู่แล้ว การที่
อ้าวปิงจะสามารถดูดซับพลังของมังกรบรรพกาลในอนาคตได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับอารมณ์ของเซียวหยุน หากเขาทำให้เซียวหยุนโกรธ เขาจะไม่สามารถดูดซับพลังของมังกรบรรพกาลได้อีก
เซียวหยุนรับยาเทพเส้นโลหิตจากอ้าวปิง รู้สึกถึงพลังอันมหาศาลที่มันบรรจุอยู่ รวมถึงพลังของหญ้าโลหิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์
ทันใดนั้น เซียวหยุนก็ใช้พลังทำลายยาเทพเส้นโลหิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์จนแหลก
สลาย บูม!
พลังมหาศาลของเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิต รวมถึงพลังของหญ้าวิญญาณโลหิต พุ่งทะยานเข้าสู่ร่างของเซี่ยวหยุน ราวกับมังกรที่โหมกระหน่ำ รอยแตก
เล็กๆ ปรากฏบนผิวหนังของเซี่ยวหยุน เนื้อของเขาแทบจะฉีกขาดจากพลังอันมหาศาล กระดูกของเขาแตกละเอียด
แม้จะมีรูปร่างอันน่าเกรงขามของเซี่ยวหยุน แต่ผู้ฝึกตนคนอื่นคงระเบิดและตายไปในทันที
“ไม่น่าแปลกใจที่ไม่มีผู้ฝึกตนคนใดกล้าใช้เม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิต ใครกันจะต้านทานพลังอันมหาศาลนี้ได้” เซี่ยวหยุนพึมพำ
เมื่อพลังของเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตเข้าสู่ร่างกาย การฝึกฝนของเขาก็เริ่มทะยานขึ้น
ยิ่งไปกว่านั้น ภายใต้อิทธิพลของหญ้าวิญญาณโลหิต บาดแผลที่อวัยวะภายในของเซี่ยวหยุนก็เริ่มหายดี ท้ายที่สุดแล้ว นี่คือยาอายุวัฒนะแห่งโชคลาภ แม้เพียง 30% ของพลังทั้งหมด ก็เพียงพอที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของเซี่ยวหยุนได้
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป พลังของเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตถูกดูดซับจนหมดสิ้น รวมถึงพลังของหญ้าศักดิ์สิทธิ์โลหิตด้วย
เซียวหยุนสูดหายใจเข้าลึกๆ ไม่เพียงแต่อาการบาดเจ็บทั้งหมดจะหายดี แต่พลังการฝึกฝนของเขาก็เพิ่มขึ้นไปอีกขั้น
“เจ้าบรรลุถึงระดับสูงสุดของเซียนแล้ว… น่าเสียดายที่เจ้าไม่มีเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตเหลืออยู่เลย ถ้ามีอีกสองหรือสามเม็ด เจ้าก็จะบรรลุถึงระดับเซียนเซียนผู้ยิ่งใหญ่ได้” อ้าวปิงกล่าว
“เจ้าสามารถรับประทานเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์เส้นโลหิตได้อย่างต่อเนื่องหรือไม่” เซียวหยุนมองอ้าวปิงด้วยความประหลาดใจ ยิ่งระดับสูงเท่าไหร่ ปริมาณยาก็จะยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
ยกตัวอย่างเช่น เม็ดยาศักดิ์สิทธิ์สามารถรับประทานได้เพียงสามเม็ด
และสำหรับเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์นำโชคนั้น สูงสุดสองเม็ด
ส่วนเม็ดยาเต๋าใหญ่ หนึ่งเม็ดคือขีดจำกัด ไม่เกินนั้น มีเพียงเม็ดยาเต๋าใหญ่หลายชนิดเท่านั้นที่สามารถใช้ได้อย่างต่อเนื่อง
”แน่นอนเจ้าทำได้ แต่โอสถเทพลวดลายทองที่ควบแน่นโดยองครักษ์เสือระดับเซียน ไม่ว่าจะมีมากเพียงใด ก็มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่จะบรรลุขีดจำกัดของมหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่ การก้าวสู่ระดับเซียนนั้นต้องใช้คนเพียงคนเดียว” อ้าวปิงกล่าว “
ขีดจำกัดของมหาปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่นั้นเกินพอแล้ว”
เซียวหยุนพยักหน้าเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่องครักษ์เสือระดับเซียนอีกตนหนึ่ง วิญญาณของมันถูกตัดขาด แต่ร่างกายยังคงสมบูรณ์ การฝึกฝนยังคงสมบูรณ์
