เย่เป่ยเฉินเข้าสู่เมืองหงหวงและเดินหน้า!
ระหว่างทางผู้คนก็จำเขาได้เรื่อยๆ
“เย่ เป่ยเฉิน?”
“โอ้พระเจ้า เขากล้าโผล่มาได้ยังไง?”
“เป็นเพราะว่านี่คือเมืองหงหวงหรือเปล่าที่คุณคิดว่าทุกคนไม่กล้าที่จะดำเนินการ?”
นักศิลปะการต่อสู้หลายคนถึงกับอ้าปากค้าง!
ผู้คนจำนวนนับไม่ถ้วนติดตามเย่เป่ยเฉินด้วยความเย็นชาในดวงตา!
อย่างไรก็ตาม รางวัลของ Snow Clan ก็เย้ายวนใจเกินไป!
เย่ไป๋เฉินขี้เกียจเกินกว่าจะสนใจปลาและกุ้งเน่าๆ จำนวนมาก จึงเดินไปจนถึงด้านนอกพระราชวังหงหวง!
“หยุดนะ นี่คือพระราชวังจักรพรรดิดั้งเดิม ห้ามคนนอกเข้า!”
ชายหนุ่มจากชั้นแปดของถนนหยุดเขาไว้
หญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขาเตือนว่า: “พี่ชายอาวุโสอัน เขาคือเย่เป่ยเฉิน!”
พี่ชายอาวุโสอันยิ้มอย่างดูถูก: “ฉันจะหยุดเย่เป่ยเฉิน!”
พูดว่า.
เขาจ้องมองเย่เป่ยเฉินอย่างท้าทาย: “หนุ่มน้อย เจ้าเพิ่งจะโด่งดังขึ้นมาได้ไม่นานนี้เอง! แต่ที่นี่คือพระราชวังจักรพรรดิบรรพกาล เจ้าไม่มีคุณสมบัติที่จะเข้าไปได้!”
หญิงสาวขมวดคิ้ว: “แต่ท่านเจ้าสำนักบอกว่าเย่เป่ยเฉินสามารถเข้าและออกจากพระราชวังหลวงหงหวงได้อย่างอิสระ!”
พี่ชายอันผงะถอยอย่างเย็นชา: “แล้วไง?”
ด้านหลังเย่เป่ยเฉินมีนักศิลปะการต่อสู้อยู่ราวๆ แสนคน
หยุดเย่เป่ยเฉินต่อหน้าคนจำนวนมาก!
ความรู้สึกที่เป็นจุดสนใจ!
รู้สึกโคตรดีเลย!
กะทันหัน.
ปัง–!
เสียงคมชัด!
พี่ชายอันไม่ได้เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น จนกระทั่งรู้สึกเจ็บแปลบที่แก้มและกระเด็นออกไปเหมือนลูกปืนใหญ่!
มีเสียงดังโครมครามและกระแทกกำแพงอย่างแรง!
เขาคายเลือดออกมาเป็นสิบๆคำแล้วก็หมดสติไป!
“ว้าว…”
หญิงสาวก็เปิดปากของเธอ
เย่ไป๋เฉินมองไปที่เธอ: “ผู้อาวุโสหวงจิ่วหยางอยู่ที่ไหนตอนนี้?”
หญิงสาวพูดตะกุกตะกัก “ท่านเจ้าสำนัก…ควรจะ…เอ่อ…จัดการเรื่องนี้…”
“โปรดแจ้งให้พวกเขาทราบว่าฉัน เย่เป่ยเฉิน อยู่ที่นี่!”
ที่เสร็จเรียบร้อย.
เขาเดินหน้าและก้าวตรงเข้าสู่พระราชวังหงหวง!
“ดีเลย!…หล่อมาก!”
สาวน้อยคนนี้บ้าไปแล้วนิดหน่อย
หลังจากเข้าไปในพระราชวังหงหวงแล้ว เย่เป่ยเฉินก็หยิบจี้หยกออกมา
หลุมเดียวมีสามชิ้น และสองพี่น้องเซียวหรงเฟยและเซียวหย่าเฟยถือคนละชิ้น ตราบใดที่พวกเธอฉีดพลังศักดิ์สิทธิ์ พวกเธอก็สามารถเชื่อมต่อกันได้
ในสนามประลองศิลปะการต่อสู้ของพระราชวังหงหวง มีคนมากกว่าร้อยคนนั่งขัดสมาธิและฟังผู้หญิงในชุดแดงเทศนา!
กะทันหัน.
เกิดการสั่นสะเทือนในแหวนเก็บของของสนมเซี่ยวหรงและสนมเซี่ยวหยา
“อ๋อ! พี่สาว พี่ชายเย่ติดต่อเรามา!”
เซียวหยาเฟยกระโดดขึ้นอย่างตื่นเต้น
สนมเซียวหรงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน และหยิบจี้หยกออกมาจากแหวนที่เก็บของเธอ!
เปล่งประกายด้วยแสงสว่าง!
มันเป็นการเชื่อมต่อของ Ye Beichen!
“พี่เย่มาแล้ว พี่สาว ไปกันเถอะ!”
สนมเซียวหยาคว้ามือสนมเซียวหรงและเตรียมจะจากไป
“หยุดอยู่ตรงนั้น!”
หญิงชุดแดงโกรธจัดจนหน้าซีด เธอก้าวมาข้างหน้าชายสองคนแล้วพูดว่า “พวกเรากำลังพยายามทำความเข้าใจความหมายที่แท้จริงของศิลปะการต่อสู้อย่างจริงจัง ใครอนุญาตให้เธอตะโกนเสียงดังกัน?”
“ประการที่สอง ใครปล่อยให้คุณออกไปโดยไม่ได้รับอนุญาตจากฉัน?”
สนมเซียวหรงอธิบายว่า: “พี่สาวอาวุโสซูเหวิน ฉันขอโทษ!”
“พวกเราใจร้อนเกินไปแล้ว ในเมื่อพี่ใหญ่เย่อยู่ที่นี่ พวกเราก็ต้องไปแล้ว!”
“ไม่ต้องกังวล เราจะกลับมาทันทีหลังจากพบกับพี่เย่!”
ปัง–!
ซูเหวินยกมือขึ้นและตบหวาง!
สนมเซียวหรงหลบไม่ทัน จึงถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนจะล้มลงกับพื้น!
ถ่มเลือดออกมาเต็มปาก!
แม้กระทั่งลายนิ้วมือสีแดงสดก็ยังเหลืออยู่บนใบหน้าสวยๆ ของเธอ!
“ทำไมคุณถึงตีคน?”
ใบหน้าของพระสนมเซียวหยาเต็มไปด้วยความโกรธ และเธอสนับสนุนพระสนมเซียวหรง
ซูเหวินเยาะเย้ย: “ฉันเป็นพี่สาวของคุณ รับผิดชอบกฎของสนามประลองศิลปะการต่อสู้!”
“ฉันเข้าร่วมก่อนคุณ! พลังของฉันยังแข็งแกร่งกว่าคุณอีก!”
“นี่ ฉันพูดอะไรก็พูดไปสิ!”
“บอกฉันหน่อยสิ ว่าทำไมฉันถึงต้องบอก?”
เซียวหยาเฟยตัวสั่นด้วยความโกรธ: “ถึงอย่างนั้น คุณก็ตีคนไม่ได้ไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันตีคุณแล้ว คุณทำอะไรได้?”
เสียงของซูเหวินเย็นชา
เธอไม่มีความสุขกับพี่สาวทั้งสองมานานแล้ว สาวกชายหลายคนชอบมาอยู่ใกล้พวกเธอ!
พวกเขายังคงทำเหมือนไม่สนใจว่าพวกเขากำลังทำเพื่ออะไร
ที่สำคัญยิ่งกว่านั้น พี่น้องคู่นี้เห็นได้ชัดว่าเป็นผู้หญิงของเย่เป่ยเฉิน พวกเธอต้องทนทุกข์ทรมานจากความอัปยศอดสูอย่างแสนสาหัสของเย่เป่ยเฉิน และต้องการแก้แค้นมานานแล้ว!
วันนี้.
นางจะปล่อยให้สนมเอกเสี่ยวหรงและสนมเอกเสี่ยวหยาไปได้อย่างไรเมื่อพวกเขาทำผิดพลาดกัน?
“ฉันจะไปบอกพวกผู้เฒ่าและขอให้พวกเขาตัดสินเรื่องนี้!”
“เจ้ากล้าบอกผู้อาวุโสหรือ?”
ดวงตาของซูเหวินมืดมนลง: “ข้าจะเอาชนะเจ้าด้วย!”
ออร่าของชั้นที่เจ็ดเหนือถนนเบ่งบานและล็อคเป้าหมายไปที่เซี่ยหยาเฟยโดยตรง!
โดนตบหน้าซะแล้ว!
ในช่วงเวลาสำคัญ ร่างหนึ่งยืนอยู่ตรงหน้าเซียวหยาเฟยและคว้าข้อมือของซูเหวิน!
“พี่เย่!”
เซียวหยาเฟยตื่นเต้นมาก: “เธอตีน้องสาวของฉัน!”
เย่ไป๋เฉินหันกลับไปมองและเห็นเซียวหรงเฟยนั่งอยู่บนพื้นและมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเธอตลอดเวลา!
ตบแก้มกลายเป็นรอยฟกช้ำ!
“แกกล้าตีนางเหรอ? ใครให้ความกล้าหาญแกมา!”
เย่ไป๋เฉินขมวดคิ้ว ดีดนิ้ว และข้อมือของซูเหวินก็ระเบิด!
“อ๊ะ! เจ้ากล้าหักมือข้างั้นหรือ? เย่เป่ยเฉิน เจ้าบ้าไปแล้ว…”
ก่อนที่ฉันจะพูดประโยคจบ ฉันรู้สึกเจ็บแปลบที่แก้ม!
น้ำตา!
ซูเหวินกระเด็นออกไปและกลิ้งไปบนพื้นหลายสิบครั้งก่อนที่จะตกลงไปบนขั้นบันไดที่ขอบสนามฝึกศิลปะการต่อสู้ ทำให้กระดูกหักหลายสิบชิ้น!
“พี่สาวซูเหวิน!”
ทุกคนตกใจกันมาก
ดวงตาของซูเหวินแดงก่ำ และเขาคำรามด้วยความโกรธสุดขีด: “เย่เป่ยเฉิน เจ้าสัตว์ร้ายตัวน้อย เจ้ากล้าตีข้าหรือ? เจ้าตายแล้ว!”
“นี่คือพระราชวังหลวงหงหวง ไม่มีใครกล้าทำร้ายศิษย์ของพระราชวังหลวงหงหวง!”
“คุณ…ฮ่าฮ่าฮ่า…คุณตายแล้ว!”
เลือดไหลออกมาจากมุมปากของซูเหวิน
ลุกขึ้นมาซะตอนที่คุณยังทำได้!
แม้ว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัสก็ตาม
แต่นางก็หัวเราะอย่างมีความสุขมาก!
“พี่เย่ รีบๆ เข้า รีบๆ เข้า!” เซียวหยาเฟยตื่นตระหนก
ในฐานะศิษย์ของพระราชวังหงหวง ข้าย่อมรู้ดีว่าพระราชวังหงหวงนั้นน่าสะพรึงกลัวเพียงใด! กฎของพระราชวังหงหวงไม่เคยถูกละเมิดเลยตลอดหลายปีที่ผ่านมา!
นอกจากนี้ ยังมีทหารของจักรพรรดิองค์ยิ่งใหญ่ประจำการอยู่ในพระราชวังหลวงหงหวง ใครจะกล้าฝ่าฝืนกฎของพระราชวังหลวงหงหวงกันเล่า! !
“พี่เย่ รีบหน่อย!”
พระสนมเซียวหรงวิ่งเข้ามา น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความกังวล
เย่เป่ยเฉินรู้สึกกังวลเล็กน้อย เขาหยิบยาทาออกมาทาลงบนใบหน้าของเธอ “ระวัง อย่าทิ้งรอยแผลเป็นไว้!”
เซียวหรงเฟยส่ายหัว น้ำตาคลอเบ้า: “พี่เย่ ฉันสบายดี โปรดรีบหน่อย!”
“คุณกำลังจะไปไหน?”
ได้ยินเสียงที่เย็นชาอย่างยิ่ง
วินาทีถัดไป
ร่างทั้งสามปรากฏขึ้น หวงจิ่วหยาง ชิยี่ และโจวเหลา
เสียงที่เพิ่งดังขึ้นมาเมื่อครู่นี้มาจากผู้อาวุโสโจว เขาพูดด้วยใบหน้าบึ้งตึงว่า “ท่านเจ้าสำนัก ท่านเห็นหรือไม่? เด็กคนนี้ไม่ได้จริงจังกับพระราชวังหงหวงของข้าเลยสักนิด!”
“เขาทำร้ายศิษย์ของเราในวังจักรพรรดิบรรพกาลจริงๆ ถ้าเด็กคนนี้ไม่ตาย กฎของวังก็จะไร้ผล!!!”
“คุณโจว นี่…”
Huang Jiuyang ขมวดคิ้ว
ซูเหวินจึงกล่าวต่อไปว่า “ท่านเจ้าสำนัก! ท่านมีความยุติธรรมและเที่ยงธรรมเสมอมา ตามกฎของพระราชวังหงหวง เย่เป่ยเฉิน สัตว์น้อยผู้นี้สมควรได้รับโทษประหารชีวิต!”
“โปรดขอให้ท่านเจ้าสำนักลงมือเองและฆ่าสัตว์ตัวน้อยนี้ซะ!”
“ไม่ต้องการ!”
สนมเซียวหยาและสนมเซียวหรงเกิดอาการตื่นตระหนกขึ้นทันทีและยื่นมือออกไปเพื่อป้องกันเย่เป่ยเฉิน
“ท่านเจ้าสำนัก ผู้เฒ่าชี ผู้เฒ่าโจว ทั้งหมดนี้เป็นความผิดของพวกเรา พวกเราเต็มใจที่จะยอมรับการลงโทษ!”
สีหน้าของซูเหวินกลายเป็นดุร้ายอย่างยิ่ง
โคตรหยิ่ง!
ฮาสุดๆ!
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่หรอก คุณไม่ได้พูดผิด! แค่พี่ใหญ่ของคุณเย่กำลังจะตาย!”
พูดว่า.
เขาจ้องมองเย่เป่ยเฉินอย่างท้าทาย แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เย่เป่ยเฉิน เสร็จแล้ว~~~”
“จริงเหรอ? ฉันเสร็จแล้วเหรอ?”
เย่เป่ยเฉินยิ้มและส่ายหัว
เขาก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ลงจอดตรงหน้าซูเหวินราวกับผี เขายกมือขึ้น จับคอเธอ แล้วยกเธอขึ้นสูง!
“เย่ เป้ยเฉิน เจ้ามีความกล้ามากขนาดนี้ เจ้าคิดว่าข้าไม่มีอยู่จริงหรือ?” โจวเฒ่าโกรธมากจนเขาหัวเราะ และรัศมีแห่งขอบเขตเต๋าแห่งการเสียสละระดับที่สองก็ระเบิดออกมา
ช่วงเวลา!
เขาลงไปด้านหลังเย่ไป๋เฉินและตบหลังเขาด้วยฝ่ามือ: “มอบความตายให้ข้า!”
“ไม่ต้องการ!!!”
“พี่เย่!”
สนมเสี่ยวหรงและสนมเสี่ยวหยารีบวิ่งเข้ามาอย่างกระวนกระวาย