by ถือได้ว่าเป็นการปกป้องผู้คนที่เหลือ ท้ายที่สุดแล้ว Li Xinai และ Lin Wan ต่างก็เป็นผู้หญิง
มันไม่ปลอดภัยสำหรับผู้หญิงกลุ่มหนึ่งที่จะอยู่ที่นี่ และพวกเธอยังต้องมีผู้ชายคอยคุ้มกัน
เฉินหยางบอกให้พวกเขาโทรหาพวกเขาทันทีหากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น
พวกเขาไม่ได้ไปไกลพอที่จะได้ยินในป่า
หลี่เหอและหยางซิ่วต่างเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ แต่จริงๆ แล้วพวกเขาไม่ต้องการอยู่ที่นี่
อย่างไรก็ตาม มันก็ไม่ได้แย่ตราบใดที่คุณไม่อยู่คนเดียว และพวกเขาทั้งหมดฟังเฉินหยาง
เมื่อเฉินหยางพูดเช่นนั้น เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะคัดค้าน
นอกจากนี้ เฉินหยางพูดถูก พวกเขาไม่สามารถเข้าไปในป่าได้ทั้งหมด
เสาหินด้านนอกเป็นฐานทัพของพวกเขา และต้องมีคนเฝ้าดูอยู่
จากนั้นเฉินหยางก็พาฮั่วคุนและเฉินเฟิงเข้าไปในป่าด้วยกัน จริงๆ แล้วเมื่อพวกเขาเพิ่งก้าวลงจากเสาหิน
มีรอยเลือดอยู่บนพื้นซึ่งควรจะทิ้งไว้เมื่อหมาป่ายักษ์กัดชายที่หลบหนีเมื่อคืนนี้
เลือดที่นั่นแห้งและเปลี่ยนจากสีแดงสดเป็นสีดำ ซึ่งน่าตกใจจริงๆ
การแสดงออกของเฉินหยางไม่เปลี่ยนแปลง ท้ายที่สุดแล้ว เขาคุ้นเคยกับชีวิตและความตายตั้งแต่มาถึงเกาะแห่งนี้
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของ Huo Kun และ Chen Feng ไม่ได้สวยงามนัก ท้ายที่สุดแล้ว นี่เป็นเพียงครั้งแรกที่พวกเขาได้เห็นฉากนั้นเมื่อคืนนี้
พวกเขาทั้งสองยังคงหวาดกลัวเมื่อคิดถึงฉากชายที่ถูกกัดจนตาย
ตอนนี้ฉันเห็นคราบเลือดกระจายไปทั่วป่า
พวกเขาทั้งสองจ้องมองไปที่ป่าราวกับว่าพวกเขากำลังจ้องมองสัตว์ประหลาดบางตัว และพวกเขาก็รู้สึกขนลุกไปทั่วทั้งร่างกาย
เฉินหยางตระหนักถึงความกังวลใจของฮั่วคุนและเฉินเฟิง
แต่เฉินหยางไม่ได้พูดอะไร ท้ายที่สุด ฮั่วคุนและเฉินเฟิงต้องผ่านประสบการณ์นี้
เมื่อเห็นคนตายมากขึ้น พวกเขาก็ค่อยๆชินกับมัน
เช่นเดียวกับ Chen Yang และ Li He และ Li Xingai ในตอนแรก พวกเขาค่อยๆ เมินเฉยต่อสถานการณ์ที่น่าเศร้านี้
ฮั่วคุนและเฉินเฟิงรู้สึกประทับใจเมื่อเห็นการแสดงออกของเฉินหยางยังคงไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันไม่ได้คาดหวังว่า Chen Yang จะสงบขนาดนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย
จากนั้น Chen Feng และ Huo Kun ติดตาม Chen Yang และเดินเข้าไปในป่าด้วยกัน
ยิ่งพวกเขาเข้าใกล้ป่ามากขึ้นเท่าไร ภาพเบื้องหลังพวกเขาก็ดูไม่น่าดูมากขึ้นเท่านั้น
ก่อนหน้านี้มีเพียงเลือดสีแดงเข้มเป็นบริเวณกว้าง แต่หลังจากเข้าไปในป่าแล้ว
ไม่เพียงแต่มีคราบเลือดอันน่าสยดสยองอยู่ทุกหนทุกแห่ง แต่ยังมีชิ้นเนื้อและอวัยวะมนุษย์อีกมากมาย
ยกเว้นสีหน้าของเฉินหยาง ใบหน้าของฮั่วคุนและเฉินเฟิงบวมจนกลายเป็นสีตับหมู และพวกเขาแทบจะอยากจะอาเจียน
ในเวลานี้ เฉินหยาง ฮั่วคุน และเฉินเฟิงสามารถจินตนาการได้อย่างเต็มที่ว่าสถานการณ์ในป่าเมื่อคืนนี้ช่างน่าเศร้าเพียงใด
และคนเหล่านั้นสิ้นหวังเพียงใดก่อนเสียชีวิต และเจ็บปวดเพียงใดเมื่อเสียชีวิต
ในอดีต เฉินเฟิงคิดว่าคำพูดของเฉินหยางพูดเกินจริงเกินไป แต่ตอนนี้เฉินเฟิงไม่สงสัยคำพูดของเฉินหยางเลย แต่เขากลับรู้สึกว่าเฉินหยางพูดเกินจริง
ถ้าเป็นไปได้ เฉินเฟิงอยากบินกลับบ้านพร้อมกับภรรยาและลูกๆ ของเขาจากสถานที่อันชั่วร้ายนี้ทันที
แต่ในขณะเดียวกัน เฉินเฟิงก็รู้ดีว่าการออกจากสถานที่อันชั่วร้ายนี้จะไม่ง่ายขนาดนั้น
ท้ายที่สุดแล้ว Chen Yang อยู่ในสถานที่ผีสิงแห่งนี้มานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว เขาฉลาดและสงบมาก และเขาไม่เคยคิดที่จะออกจากที่นี่เลย
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ จิตใจของเฉินเฟิงก็ทรุดลงเล็กน้อย เป็นไปได้ไหมที่ครอบครัวของพวกเขาทั้งสามคนจะอยู่ในสถานที่ผีสิงแห่งนี้ไปตลอดชีวิต?
เฉินเฟิงอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเมื่อนึกถึงการใช้ชีวิตที่เหลือในสถานที่ที่ชั่วร้ายแห่งนี้
ในเวลานี้ Chen Yang ได้นำ Huo Kun และ Chen Feng เข้าไปในป่าอย่างสมบูรณ์แล้ว
สถานที่ท่องเที่ยวของ Chen Feng และ Chen Yang Huo Kun ล้วนเต็มไปด้วยคราบเลือดอันน่าสลดใจ
พวกเขาทุกคนสามารถจินตนาการได้ว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้
แต่ทำไมคนกลุ่มนี้ถึงได้ยั่วยุหมาป่ายักษ์เหล่านั้น เฉินหยางก็ไม่เข้าใจ
ท้ายที่สุด ก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปในป่า เฉินหยาง ฮั่วคุน และคนอื่น ๆ ก็พาน้ำออกไปอย่างปลอดภัย
ตอนนั้นไม่มีวี่แววของหมาป่ายักษ์เลย ทำไมคนกลุ่มนี้จึงล่อหมาป่ายักษ์ออกมาหลังจากที่พวกมันเข้ามา?
พวกเขายังทำให้หมาป่าตัวใหญ่โกรธจัดและฆ่าและกินพวกมันทั้งหมด
ด้วยเหตุผลบางอย่าง เฉินหยางมั่นใจว่าคนเหล่านั้นต้องทำอะไรบางอย่าง
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่พวกเขาทำควรจะจริงจังมาก ไม่เช่นนั้นพวกเขาจะไม่มีวันดึงดูดหมาป่าตัวใหญ่ได้
ท้ายที่สุดแล้ว ผู้เป็นที่รักของ Chen Yang และ Li He Li อาศัยอยู่บนเกาะแห่งนี้มานานกว่าหนึ่งสัปดาห์แล้ว
ยกเว้นตอนที่เสียงไซเรนดังขึ้น พวกมันเข้าไปในป่าหลายครั้งและไม่เคยเจอหมาป่าตัวยักษ์เลย
ดังนั้น เฉินหยางเดาว่าเพื่อที่จะยั่วยุหมาป่ายักษ์ จำเป็นต้องมีเงื่อนไขที่กระตุ้น
คนเหล่านั้นไม่รู้ว่ามันเป็นโดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจ แต่พวกเขาต้องทำให้เกิดอาการนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงยั่วยุหมาป่ายักษ์
เฉินหยางและคนอื่นๆ ไม่ได้แสวงหาความตายร่วมกับพวกเขาในเวลานั้น ดังนั้นหมาป่ายักษ์จึงพาชายคนนั้นออกไปในท้ายที่สุดและไม่ได้ดำเนินการใดๆ กับพวกเขา
เฉินหยางไม่รู้ว่าการคาดเดาของเขาถูกต้องหรือไม่ เพราะเขาไม่รู้จริงๆ ว่าความคิดของเขาถูกต้องหรือไม่
แล้วหมาป่ายักษ์พวกนั้นจะเข้าใจธรรมชาติของมนุษย์ดีขนาดนั้นเลยเหรอ? เฉินหยางรู้สึกว่าการคาดเดาของเขาราวกับว่าเขาเข้าใจผิดว่าหมาป่าตัวใหญ่เป็นมนุษย์
แต่ในความเป็นจริงแล้ว แม้ว่าหมาป่ายักษ์จะไม่ใช่มนุษย์แต่ก็อาจทำไม่ได้
ตราบใดที่ยังมีคนอยู่เบื้องหลังหมาป่ายักษ์เหล่านั้นที่คอยควบคุมและฝึกฝนพวกมัน ก็โอเค
และตอนนี้เมื่อคิดดูแล้วก็ไม่ยากที่จะเข้าใจว่าแม้ทุกที่บนเกาะนี้จะแปลกมาก แต่ก็มีร่องรอยของผลกระทบที่มนุษย์สร้างขึ้นอยู่ทุกแห่ง
เพียงแต่บุคคลนั้นอาจไม่ใช่คนธรรมดาเหมือนพวกเขา แต่เป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติมากกว่า
แม้ว่าเฉินหยางจะรู้ว่าเขาอาจจะไม่สามารถเอาชนะผู้ทรงพลังนั้นได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม เฉินหยางก็ต้องลองมันดู
ในเวลานี้ Chen Yang, Huo Kun และ Chen Feng ยืนอยู่ใกล้แหล่งน้ำแล้ว
ยิ่งอยู่ใกล้แหล่งน้ำ คราบเลือดก็ยิ่งรุนแรงขึ้น ในเวลานี้ เฉินหยาง ฮั่วคุน และเฉินเฟิงได้กลิ่นเลือดที่แรงบนจมูกของพวกเขา
กลิ่นของกรุ๊ปเลือดนี้ไม่เป็นที่พอใจมากจนทำให้ Chen Yang, Chen Feng และ Huo Kun อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“ที่นี่อันตรายเกินไป ฉันคิดว่าเราควรตรวจดูและออกไปอย่างรวดเร็ว” เฉินเฟิงพูดอย่างไม่สบายใจเล็กน้อย
ฉันไม่รู้ว่าทำไม แต่เฉินเฟิงมักจะรู้สึกเสมอว่าสถานที่แห่งนี้ทำให้เขาไม่สบายใจอย่างมาก
อาจเป็นเพราะมีคนเสียชีวิตที่นี่เมื่อกี้ และมีผู้เสียชีวิตอีกหกคน นั่นเป็นสาเหตุที่เฉินเฟิงกลัวมาก
ในความเป็นจริง Huo Kun รู้สึกเช่นเดียวกับ Chen Feng แม้ว่าเขาเคยเห็นเพื่อนของเขาสองครั้งหรือคนที่คล้ายกันถูกสัตว์ประหลาดเหล่านั้นกัดตายต่อหน้าเขา Huo Kun ยังคงปรับตัวไม่ได้
ฮั่วคุนรู้สึกไม่สบายใจเมื่อคิดถึงสถานการณ์ที่น่าเศร้าของการเสียชีวิตของพวกเขา
เฉินหยางยังคิดว่าสถานที่นี้แปลก แต่เมื่อมาถึงเมื่อวานนี้ก็เห็นได้ชัดว่าปลอดภัย
และตอนนั้นเขาไม่ได้รู้สึกแปลกๆ เลย เป็นไปได้ไหมที่คนพวกนั้นทำอะไรบางอย่างเมื่อคืนนี้? วันนี้มีภาคต่อมั้ย?
เฉินหยางคิดไม่ออกจริงๆ เขาแทบจะอดใจไม่ไหวและมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบสิ่งผิดปกติ