by 
เมื่อพ่อของคนเลี้ยงวัวได้ยินลูกชายพูดเช่นนี้ เขาก็อดหัวเราะและร้องไห้ไม่ได้ เขาคิดว่าลูกชายเพ้อฝันเกินไป แต่นั่นก็เป็นเรื่องปกติ เพราะยังไงซะ ก็เป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่มีความฝันมากมาย เมื่อเขาเติบโตขึ้น เขาจะเข้าใจโดยธรรมชาติว่าบางสิ่งไม่อาจบรรลุได้ด้วยจินตนาการอันงดงาม ชีวิตมักมีราคาที่ต้องจ่ายตั้งแต่แรกเกิด และไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ
“ลูกเอ๋ย หยุดเพ้อฝันได้แล้ว ของพวกนั้นไม่ใช่ของที่คนธรรมดาอย่างเราจะเพลิดเพลินหรือฟุ่มเฟือยได้หรอก ลูกควรจะเลี้ยงวัวต่อไป บางทีลูกอาจจะได้โอกาสดีๆ ปล่อยวัวกินหญ้าในทุ่งหญ้าเขียวขจี แล้วขายได้ราคาดี นั่นแหละที่ลูกคิดไว้เยอะ” พ่อของคนเลี้ยงวัวพูดอย่างเอาจริงเอาจัง
“พ่อครับ ผมไม่คิดว่าพ่อจะแค่สะกดจิตตัวเองหรอกนะ ถึงพ่อจะสะกดจิตตัวเองแบบนี้ต่อไป มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้นหรอก ตั้งใจทำงานเหมือนที่ผมทำตอนนี้ดีกว่า แล้วรอโอกาสที่ดีกว่าในอนาคต เมื่อโอกาสมาถึง ผมก็จะคว้ามันไว้” ชายเลี้ยงวัวยังคงไม่ยอมแพ้ความคิดของตัวเอง
ทันใดนั้น ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างขึ้น เพราะเธอเห็นแสงสีทองวาบอยู่บนท้องฟ้าไม่ไกลนัก และดูเหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังพุ่งเข้ามาหาเธอและตกลงมาตรงหน้าเธอ มันดูเหมือนหนังสือ
“พ่อครับ ดูนั่นสิ นั่นอะไรครับ หนังสือหรือเปล่าครับ เอามาให้ผมเร็วๆ หน่อย” ชายเลี้ยงวัวชี้ไปที่หนังสือแล้วพูดกับพ่อ เพราะลงจากหลังวัวไม่สะดวก
ตอนแรกพ่อของเขาไม่ได้สนใจมากนัก แต่พอเขาหันหัวไปเห็นของสีทองอร่ามนั่น โลกทัศน์ของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เพราะเขาพบว่ามันคือหนังสือ พวกเขาอยู่ที่นั่นมาสักพักแล้ว และเขาไม่เคยเห็นหนังสือที่นั่นมาก่อน เกิดอะไรขึ้น?
เขาไม่ได้ขัดต่อความต้องการของลูกชาย แต่เดินไปหยิบหนังสือขึ้นมา แล้วพึมพำกับตัวเองว่า “หนังสือเล่มนี้ไม่มีอะไรพิเศษ”
พ่อมองไปที่หนังสือแล้วทำหน้าบูดบึ้ง เพราะไม่มีอะไรอยู่ข้างใน มันเป็นหนังสือที่ไม่มีคำบรรยาย
“ลูกเอ๋ย ในหนังสือเล่มนี้ไม่มีถ้อยคำใดๆ เลย อย่าเสียเวลาอ่านเลย มันไม่มีประโยชน์” พ่อของคนเลี้ยงวัวพูดพร้อมกับส่ายหัว
ชายเลี้ยงวัวยังคงเห็นหนังสือนั้นแวววาวด้วยทองคำอยู่ เขาจึงไม่ยอมแพ้ แต่กลับพูดกับพ่อว่า “พ่อครับ เอาหนังสือมาเถอะครับ ผมคิดว่ามันน่าจะมีประโยชน์ เพราะผมยังเห็นมันแวววาวด้วยทองคำอยู่ พ่อไม่เห็นเหรอ”
พ่อเลี้ยงวัวหันกลับไปมองหนังสือแล้วส่ายหัวอีกครั้ง ไม่พบสิ่งที่เรียกว่าทองคำระยิบระยับ เขาอดไม่ได้ที่จะเดินไปหาลูกชาย ลูบหัวน้อยๆ ของเขา แล้วยื่นหนังสือให้พลางพูดว่า “นายกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไรอยู่เนี่ย? หนังสือเล่มนี้ไม่มีทองคำระยิบระยับเลย นายเห็นอะไรหรือเปล่า?”
ชายเลี้ยงวัวไม่ยอมรับการตบของพ่อ เขาจ้องมองหนังสือในมืออย่างไม่วางตา ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงดังมาไม่ไกลนัก เมื่อเขาเงยหน้าขึ้น เขาก็เห็นภาพที่เขาจะไม่มีวันลืม คอของพ่อหัก เลือดไหลนองพื้น เขาร้องไห้ออกมาโดยสัญชาตญาณ
“พ่อครับ เกิดอะไรขึ้นครับ ทำไมถึงเป็นแบบนี้” ถึงแม้คนเลี้ยงวัวจะมีวุฒิภาวะทางจิตใจดีแล้ว แต่เขาก็ยังคงตื่นตระหนกเมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้
เสียงกีบม้าดังมาจากไม่ไกล ชายวัยกลางคนผู้หนึ่งดูดุร้ายมาก ถือขวดธนูและลูกธนู เดินเข้าไปหาคนเลี้ยงวัวอย่างเย่อหยิ่ง เหลือบมองเขา แล้วเห็นหนังสือเล่มหนึ่งอยู่ในมือ เขาจึงรีบคว้ามันไปทันที
ชายเลี้ยงวัวพยายามดึงหนังสือกลับ แต่สายเกินไปเสียแล้ว เขาไม่คิดว่าชายวัยกลางคนจะเอื้อมมือมาเร็วขนาดนี้
“จบแล้ว หนังสือทั้งหมดถูกเอาไปแล้ว และความหวังทั้งหมดของฉันก็พังทลาย” คนเลี้ยงวัวดูหดหู่ใจ ไม่มองชายวัยกลางคนอีกต่อไป แต่ก้มหน้าลงมองคราบเลือดบนพื้น
“พ่อครับ ผมขอโทษจริงๆ ผมใช้หนังสือเล่มนี้เป็นอาวุธให้ตัวเองแล้วแข็งแกร่งพอที่จะแก้แค้นพ่อไม่ได้ ตอนนี้ผมอ่อนแอเกินไป บางทีหมอนี่อาจจะฆ่าผมเร็วๆ นี้ แล้วผมจะได้เจอพ่ออีกครั้ง”
หนุ่มเลี้ยงวัวมองชายวัยกลางคนด้วยสีหน้าหวาดกลัว แต่ชายคนนั้นกลับโยนหนังสือทิ้งไปอย่างไม่ใส่ใจ แล้วมองเด็กชาย “เด็กน้อย เจ้ากำลังอ่านหนังสือที่ไม่มีคำอยู่จริงหรือ? เจ้าคิดว่าตัวเองเป็นอัจฉริยะหรือ?”
สิ่งที่ชายวัยกลางคนไม่ทันสังเกตคือหนังสือสีทองอร่ามถูกโยนลงไปในแก่นโลหิต ซึ่งดูดซับเลือดบนพื้นอย่างรวดเร็ว ชายเลี้ยงวัวสังเกตเห็นว่าเมื่อเลือดถูกดูดซึมเข้าไป แสงสีทองอร่ามที่ล้อมรอบหนังสือทั้งเล่มก็หายไปในทันที ราวกับว่าแสงนั้นถูกดูดซับไปเสียแล้ว ทำให้เขาหยุดร้องไห้ทันที
ชายวัยกลางคนถูกฆ่าตาย และแน่นอนว่าพ่อของคนเลี้ยงวัวไม่พอใจ เขาโต้เถียงกับคนเลี้ยงวัว จากนั้นก็เร่งม้าแล้วหายลับไปในระยะไกล
ชายเลี้ยงวัวหนุ่มมองไปรอบๆ อย่างระมัดระวังอีกครั้ง และหลังจากยืนยันว่าไม่มีใครอยู่ใกล้ๆ แล้ว เขาก็หยิบหนังสือที่แวววาวซึ่งมีคำว่า “คัมภีร์ที่แท้จริงของเฉินหยาง” จารึกไว้
เธอพลิกหน้าหนังสือด้วยความยินดีและพบคำอีกมากมายในนั้น คำเหล่านี้อาจดูคลุมเครือและเข้าใจยากสำหรับคนนอก แต่คำเหล่านั้นก็หยั่งรากลึกลงในหัวใจของเด็กชายทันที ราวกับถูกแต่งขึ้นมาเพื่อเขาโดยเฉพาะ เขาจำเนื้อหาทั้งหมดได้เพียงแค่เหลือบมองเพียงครั้งเดียว และแล้วพลังจิตใต้สำนึกก็เริ่มไหลเวียนอยู่ภายในตัวเขา
“พลังภายในตัวข้านี้คือพลังวิญญาณที่เหล่าผู้ฝึกตนพูดถึงหรือ? แต่มันดูอ่อนแอไปหน่อย” หนุ่มเลี้ยงวัวรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก สงสัยว่าหากเขายังคงฝึกตนเช่นนี้ต่อไป ผลลัพธ์จะเป็นอย่างไร กระนั้น เขารู้ดีว่าไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยึดคัมภีร์การฝึกฝนนี้ไว้แน่น เพราะพลังที่บรรจุอยู่ภายในอาจเกินความคาดหมายของเขา
“ยังไงก็ตาม ในเมื่อข้ามีโอกาสเช่นนี้ ข้าก็จะใช้มันให้คุ้มค่า รอก่อน ข้าจะทำให้เจ้ารู้ถึงความโหดร้ายของการกระทำนี้” ขณะที่เขาพูด เด็กน้อยก็มองไปที่ม้วนกระดาษในมืออีกครั้ง ซึ่งก็คือคัมภีร์แท้จริงเฉินหยาง หลังจากอ่านจบ เขาก็ฝังมันลงในจิตใจอย่างลึกซึ้ง พลังในร่างกายของเขาพลุ่งพล่านรุนแรงยิ่งขึ้น
ด้วยเสียง “ระเบิด” พลังภายในตัวเขา ดูเหมือนจะทะลุผ่านกำแพง และพลังจิตวิญญาณจากโลกภายนอกก็เข้าสู่เส้นลมปราณของเขา