by 
พระราชวังอสูรคืออำนาจสูงสุดของเผ่าอสูร ซึ่งปกติแล้วจะปกครองโดยอิสระจากราชวงศ์ต่างๆ พระราชวังอสูรจะได้รับการแจ้งเตือนเฉพาะเมื่อจำเป็นจริงๆ และผู้อาวุโสจะเป็นผู้ตัดสิน
พระราชวังอสูรตั้งอยู่ภายในอาณาเขตอสูรของอาณาจักรอสูรสามสิบหกอาณาจักร อาณาเขตอสูรทั้งหมดมีเพียงเมืองเดียวคือเมืองอสูร และพระราชวังอสูรก็ตั้งอยู่ในเมืองนี้
เซียวหยุน อ้าวปิง และบรรพบุรุษของราชามังกรเดินทางมาถึงใกล้นครอสูร
“นี่คืออาณาเขตของพระราชวังอสูร ห้ามมิให้เข้าโดยไม่ได้รับอนุญาต”
เสียงอันสง่างามดังขึ้น สัตว์อสูรยักษ์รูปร่างคล้ายเสือยืนอยู่เหนือนครอสูร ครอบครองการฝึกฝนเสมือนเทพ ราชวงศ์พยัคฆ์
ศักดิ์สิทธิ์…
เซียวหยุนและอ้าวปิงขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ไม่พูดอะไร พวกเขาจะปล่อยให้บรรพบุรุษของราชามังกรจัดการ
“ข้าปรารถนาจะพบเจ้าแห่งพระราชวังอสูร” บรรพบุรุษของราชามังกรประกาศเสียงดัง
”เจ้าสำนักไม่ใช่คนที่ใครๆ จะมองเห็นได้ตามใจชอบ เขามีธุระสำคัญต้องทำเดี๋ยวนี้ เจ้าต้องรออยู่ที่นี่สักพักจนกว่าเขาจะจัดการเสร็จ แล้วเขาจะกลับมาหาเจ้าอีกครั้ง” อสูรพยัคฆ์ยักษ์แห่งราชวงศ์พยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์กล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก
แม้จะอยู่ในระดับสูงสุดของระดับกึ่งเทพอสูร แต่ก็เคยพบเทพอสูรมาก่อน จึงไม่ได้รู้สึกเคารพนับถือเท่ากับอสูรตนอื่นๆ
ยิ่งไปกว่านั้น บรรพบุรุษราชามังกรยังเป็นศัตรูคู่อาฆาตของราชวงศ์พยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์
”ข้าไม่มีเวลามาเสียกับเจ้า ไปให้พ้น!”
บรรพบุรุษราชามังกรจ้องมองอย่างดุร้าย รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของเทพอสูรพุ่งลงมา บังคับให้อสูรพยัคฆ์ยักษ์แห่งราชวงศ์พยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์ต้องล่าถอยทันที
หากอสูรเสือยักษ์แห่งราชวงศ์เสือศักดิ์สิทธิ์นี้มิได้เป็นสมาชิกของวังอสูร บรรพบุรุษราชามังกรคงปัดมันออกไปด้วยกรงเล็บเดียว
“ถึงแม้เจ้าจะเป็นเทพอสูร แต่นี่ไม่ใช่วงในของตระกูลอสูร เจ้าจะมาทำอะไรบ้าบิ่นกันที่นี่!” อสูรเสือยักษ์คำรามอย่างบ้าคลั่ง
ทันใดนั้น อสูรหมีดำยักษ์ก็พุ่งทะยานขึ้นมาพร้อมกับหมีดำตัวอื่นๆ ลวดลายโบราณพวยพุ่งไปทั่วร่างของหมี และเมื่อพวกมันปรากฏตัวขึ้น พื้นที่โดยรอบก็หดเล็กลง อ้าวปิงรู้สึกได้ทันทีว่าพลังของเขาถูกกดทับไปกว่า 80%
“นี่คืออาณัติอสูร…”
สีหน้าของอ้าวปิงเปลี่ยนไป “อาวุธปราบอสูรสามารถกักขังพลังของเทพอสูรได้ และพลังของบรรพบุรุษก็น่าจะถูกระงับไปราว 80%…”
บรรพบุรุษราชามังกรที่อยู่ข้างๆ เขาก็แสดงสีหน้าเคร่งขรึมที่หาได้ยาก เพราะพลังของเขาถูกระงับไปราว 80% จริง ๆ ดังเช่นที่อ้าวปิงได้กล่าวไว้
”เจ้ารออยู่ที่นี่เถอะ หากเจ้ายังคงโจมตีและยั่วยุอสูรตนอื่น ข้าไม่อาจรับประกันได้ว่าเจ้าจะออกจากวังอสูรไปได้โดยปลอดภัย” อสูรพยัคฆ์ยักษ์เยาะเย้ย
มันจงใจทำให้เรื่องยากลำบากสำหรับบรรพบุรุษราชามังกร เพราะหลังจากที่บรรพบุรุษราชามังกรก้าวขึ้นเป็นเทพอสูร เขาได้สังหารอสูรพยัคฆ์ยักษ์ของราชวงศ์พยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์ไปหลายตัว
ทำให้พลังของราชวงศ์พยัคฆ์ศักดิ์สิทธิ์อ่อนลงอย่างมาก
หากไม่ใช่เพราะขาดพละกำลังในการรับมือกับบรรพบุรุษราชามังกร อสูรพยัคฆ์ยักษ์คงฆ่าเขาไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม ก็ยังเป็นไปได้ที่จะทำให้สถานการณ์ยากลำบากสำหรับบรรพบุรุษราชามังกรและคนอื่นๆ อย่างน้อยก็ด้วยการใช้สถานะสัตว์อสูรที่อาวุโสที่สุดมายับยั้งพวกเขาและเซี่ยวหยุน
”เทพองค์นี้ไม่มีเวลามาเล่นเกมกับเจ้า!” บรรพบุรุษราชามังกรโกรธจัดทันที บัดนี้มันเป็นเทพอสูร แต่กลับถูกสัตว์อสูรยักษ์แซง
หน้า บูม!
กรงเล็บยักษ์ของบรรพบุรุษราชามังกรฟาดฟันกลางอากาศ กดทับลงบนสัตว์อสูรยักษ์ สัตว์อสูร
ยักษ์ไม่เพียงแต่หลบไม่ได้ แต่เสียงเยาะเย้ยของมันยิ่งหนักแน่นขึ้น ทันทีที่กรงเล็บยักษ์ของบรรพบุรุษราชามังกรฟาดฟัน วงผนึกอสูรที่โจมตีหมีดำก็ทำงาน
บูม!
วงผนึกอสูรทั้งหมดปลดปล่อยพลังอันไร้เทียมทาน
พลังของบรรพบุรุษราชามังกรถูกระงับทันที และกรงเล็บยักษ์ของเทพอสูรที่ลงมาก็แตกสลาย
เมื่อเห็นเช่นนี้ เซี่ยวหยุนก็ตกตะลึง
เขาไม่คาดคิดว่าวังอสูรจะมีความสามารถถึงเพียงนี้ วงผนึกอสูรบนอสูรหมีดำนั้นแข็งแกร่งเกินไป แม้แต่พลังของเทพอสูรก็ยังไม่ทะลุทะลวงได้
แน่นอนว่านั่นเป็นเพราะพลังของบรรพบุรุษราชามังกรถูกจำกัดไว้เพียงแปดสิบเปอร์เซ็นต์
หากพลังถึงขีดสุด มันก็สามารถบดขยี้อสูรหมีดำเหล่านี้ได้อย่างง่ายดาย
“เจ้าคิดว่าเจ้าจะอาละวาดเพียงเพราะเจ้ากลายเป็นเทพอสูรงั้นหรือ? นี่แหละวังอสูร การโจมตีผู้อาวุโสของวังอสูร แม้เจ้าจะเป็นเทพอสูร เจ้าก็หนีไม่พ้นการลงโทษ” อสูรพยัคฆ์ยักษ์กล่าวอย่างเย็นชา
“เราแค่อยากพบเจ้าสำนัก แต่เจ้ากลับขัดขวางเรา เจ้ากำลังล้างแค้นส่วนตัวชัดๆ” อ้าวปิงกล่าว
“เจ้าเป็นแค่ผู้น้อยหรือ ถึงกล้าพูดกับข้าแบบนั้น” ใบหน้าของอสูรพยัคฆ์ยักษ์มืดมนลง ทันใดนั้นมันก็ฟาดกรงเล็บใส่อ้าวปิง
พลังของอ้าวปิงอยู่ในระดับสูงสุดของระดับกึ่งเทพ ขณะที่อสูรยักษ์พยัคฆ์นั้นอยู่ในระดับสูงสุดของระดับกึ่งเทพ ยิ่งไปกว่านั้น พลังของอ้าวปิงยังถูกระงับโดยอาณัติอสูร ทำให้เขาสามารถปลดปล่อยพลังออกมาได้สูงสุดยี่สิบเปอร์เซ็นต์ เมื่อเผชิญกับการโจมตีอย่างฉับพลันของอสูรยักษ์พยัคฆ์ มันไม่สามารถป้องกันตัวเองได้เลย
บรรพบุรุษราชามังกรต้องการเข้าขัดขวาง แต่ถูกอสูรหมีดำอสูรหยุดไว้ด้วยอาณัติอสูร
ทันทีที่อ้าวปิงกำลังจะถูกโจมตีด้วยกรงเล็บ คมดาบแสงอันน่าสะพรึงกลัวก็ปรากฏขึ้นจากด้านข้าง ดาบหยวนก็ฟาดฟันลง
*ซู่! * ดาบ
หยวน ฟันทะลุ
กรงเล็บที่ยื่นออกมาของอสูรยักษ์พยัคฆ์ถูกตัดขาดในทันที คมดาบเรียบกริบดุจ
กระจก อสูรยักษ์พยัคฆ์ชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะครางออกมาเบาๆ
”เจ้ากล้าดียังไงมาทำร้ายข้า…” สัตว์ร้ายพยัคฆ์ยักษ์ทนความเจ็บปวดแสนสาหัส จ้องมองเซี่ยวหยุนราวกับปรารถนาให้มันกลืนกินเขาทั้งตัว
”เจ้าอยากตายหรือ? ข้าจะทำให้เจ้าสมปรารถนา” เซี่ยวหยุนก้าวไปข้างหน้า คมดาบแสงอันน่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้นรอบตัวเขาอีกครั้ง นั่นคือพลังของดาบหยวน เซี่ยวหยุ
นไม่ใช่อสูร ดังนั้นเขาจึงไม่ได้รับผลกระทบจากอานุภาพปราบปรามอสูร
เมื่อได้สัมผัสพลังอันน่าสะพรึงกลัวของดาบหยวนด้วยตนเอง สีหน้าของสัตว์ร้ายพยัคฆ์ยักษ์ก็เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง และถอยกลับอย่างรวดเร็ว หากถูกโจมตีอีกครั้ง มันจะบาดเจ็บสาหัส หากไม่ถึงตาย *
เสียงฟึดฟัด!*
เซี่ยวหยุนปล่อยดาบหยวนออกมา แต่ไม่ได้พุ่งเข้าใส่อสูรพยัคฆ์ยักษ์ แต่พุ่งเข้าใส่อสูรหมีดำชั้นนำ อสูรหมี
ดำชั้นนำยกอุ้งเท้าขึ้นป้องกันโดยสัญชาตญาณ
พลังของดาบหยวนปะทุขึ้น อสูรหมีดำชั้นนำกระเด็นกระเด็นออกไป กระบวนท่าปราบอสูรทั้งหมดถูกทำลายลงทันที บรรพบุรุษราชามังกรที่หลุดพ้นจากพันธนาการและถูกกดขี่ ฟาดลงมาด้วยกรงเล็บ
บูม!
อสูรหมีดำทั้งหมดถูกกระหน่ำ บางตัวถึงกับล้มลงกับพื้น กระบวนท่าปราบอสูรก็ไร้ผลทันที
เมื่อเห็นบรรพบุรุษราชามังกรหลุดพ้น สีหน้าของอสูรพยัคฆ์ยักษ์ก็เปลี่ยนไปในทันที มันหันหลังวิ่งหนี แต่ไม่ว่าจะเร็วแค่ไหนก็หนีไม่พ้นกรงเล็บของบรรพบุรุษราชามังกร กรงเล็บ
ยักษ์ของเทพอสูรฟาดลงมา อสูรพยัคฆ์ยักษ์ดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาป้องกัน แต่ไม่ว่าจะทรงพลังเพียงใด ก็ไม่อาจต้านทานพลังของเทพอสูรได้
บูม!
กระดูกของอสูรพยัคฆ์ยักษ์แตกกระจาย แม้จะไม่ตาย แต่มันก็แทบจะพิการ
บรรพบุรุษราชามังกรไม่ได้สังหารมัน แต่กลับมองไปยังโถงอสูรปีศาจ เพราะรัศมีอันทรงพลังของเทพอสูรกำลังแผ่ออกมาจากตรงนั้น
เทพอสูร…
เซียวหยุนก็สัมผัสได้ถึงมันเช่นกัน เขาจึงหันไปมองโถงอสูรปีศาจ
อ้าวปิงเป็นคนสุดท้ายที่สัมผัสได้ถึงรัศมีของเทพอสูร
“พอแล้วหรือ?”
อสูรเสือดาวเงินพุ่งทะยานขึ้นฟ้า ร่างของมันแผ่รัศมีอันน่าสะพรึงกลัวของเทพอสูร มันไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเจ้าแห่งโถงอสูร
เหล่าผู้อาวุโสของอสูรเดินตามหลังอสูรเสือดาวเงินมาติดๆ สีหน้าของพวกเขาดูหม่นหมองลง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นอสูรเสือโคร่งยักษ์และอสูรหมีดำนอนตะแคงข้าง สีหน้าของพวกเขายิ่งดูไม่น่าอภิรมย์มากขึ้นไปอีก