by 
“อ้าวปา ผ่านมาหลายปี เจ้าก้าวหน้าช้ามาก! ข้าได้ยินมาว่าเจ้าแพ้ไอ้โอปิงผู้พ่ายแพ้นั่น แย่งตำแหน่งทายาทเพียงคนเดียวไป เจ้าไร้ประโยชน์สิ้นดี! ถ้าเป็นข้า ไอ้โอปิงคงไม่ได้ตำแหน่งนี้ง่ายๆ แบบนี้หรอก” ไอ้จ้านพ่นลมออกจมูก “
ไร้ประโยชน์…”
ดวงตาของอ้าวปาแดงก่ำขณะคำราม พุ่งเข้าใส่อ้าวจ้าน ปลดปล่อยพลังทั้งหมดออกมาและแปลงร่างเป็นร่างจริง ชั้น
บรรยากาศแตกสลายภายใต้แรงปะทะของอ้าวปา หากไม่ใช่เพราะวงเวทย์มนตร์ขนาดมหึมาที่ครอบคลุมพื้นที่ พื้นที่นั้นคงพังทลายไปแล้ว เมื่อ
เผชิญหน้ากับอ้าวปาที่กำลังเข้ามา ริมฝีปากของอ้าวจ้านก็ยกยิ้มเย็นเยียบ แปลงร่างเป็นร่างจริงและพุ่งเข้าใส่เขาโดยตรง
บูม!
เสียงคำรามดังกึกก้องสะเทือนสะท้านโลก ไอ้โอปาขนาดมหึมาก็กระเด็นกระดอนลงมา ร่วงหล่นลงมาเป็นระยะทางพันฟุต
เกล็ดของมันแตกละเอียด แม้แต่กระดูกก็ถูกเปิดเผยออกมาบางส่วน เลือดไหลรินลงมาตามร่างของอ้าวป้า หยดลงบนพื้น เปื้อนเลือดสีแดงฉาน
เหล่ามังกรที่เฝ้ามองต่างตะลึงงัน จ้องมองอ้าวจ้านด้วยความไม่อยากจะเชื่อ อ้าวจ้านในตอนนี้ไม่ได้แข็งแกร่งกว่าแค่เพียงนั้น แต่เขายัง ทรงพลังอย่างน่าสะพรึงกลัว
ใบหน้าของอ้าวป้าอาบไปด้วยเลือด ดวงตาเต็มไปด้วยความเคียดแค้น
“คุกเข่าลง! เจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า วันนี้เจ้าพ่ายแพ้ต่อข้าไปแล้ว ตำแหน่งทายาทของเจ้าจะเป็นของข้า” อ้าวจ้านมองอ้าวป้าอย่างไม่แยแส
การแข่งขันระหว่างสัตว์อสูรนั้นตรงไปตรงมา ใครแพ้ก็จะเสียตำแหน่งทายาท และอ้าวป้าก็เช่นกัน
อ้าวป้ากัดฟันแน่น เลือดค่อยๆ ไหลซึมระหว่างพวกมัน
“ข้ายังไม่แพ้!” อ้าวป้ารีบเพิ่มพลังสายเลือดของเขาขึ้นมาทันที รวบรวมพลังทั้งหมดไปที่กรงเล็บขวา
ทันใดนั้น กรงเล็บขวาของอ้าป้าก็ระเบิดออกมาพร้อมกับคลื่นพลังอันทรงพลังมหาศาล
อะไรนะ…
อ้าจ้านตกตะลึง
! คำราม!
กรงเล็บขวาของอ้าป้าพุ่งเข้าใส่ไปข้างหน้า ทำลายล้างทุกสิ่งบนเส้นทาง พลังอันน่าสะพรึงกลัวก็สลายหายไป
บูม!
กรงเล็บขวาของอ้าป้าคำรามเสียงดังสนั่น กระแทกเข้าที่อุ้งเท้าหน้าทั้งสองข้างของอ้าจ้าน บิดเบี้ยวและแตกละเอียด กรงเล็บแหลมคมแทงทะลุหน้าอกของอ้าจ้านและทะลุผ่านหลังของเขา
อ้าจ้านชะงักค้าง จ้องมองอ้าป้าอย่างว่างเปล่า ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
เป็นไปได้อย่างไร…
พลังของอ้าป้าเพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันกว่า 50%…
อย่าประมาท 50% นั้น ร่างกายของอสูรกายนั้นใหญ่โตมโหฬาร แม้แต่พละกำลังที่เพิ่มขึ้นเพียง 10% ก็สามารถเอาชนะอสูรกายระดับเดียวกันได้ แม้พลังที่เพิ่มขึ้นเพียง 10% ก็เพียงพอที่จะเอาชนะ
มอนสเตอร์เลเวลเดียวกันได้ นับประสาอะไรกับการเพิ่มขึ้นถึง 50% ก่อนหน้านี้เอาจ้านสามารถกดเอาจ้านไว้ได้ เพราะเดิมทีเขาแข็งแกร่งกว่าเอาจ้านประมาณ 30% แต่ตอนนี้เอาจ้านแข็งแกร่งขึ้น ส่งผลให้ได้เปรียบอย่างมหาศาล
แต่เอาจ้านไม่เข้าใจว่าทำไมเอาจ้านที่เดิมทีอ่อนแอกว่าเขา ถึงมีพลังมหาศาลได้ขนาดนี้
เอาจ้านก็ตกตะลึงเช่นกัน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นกรงเล็บแทงเอาจ้าน วิธีที่นักศิลปะการต่อสู้สอนนั้นเพิ่มพลังของมันขึ้นถึงห้าสิบเปอร์เซ็นต์…
ปัง!
เอาจ้านดึงกรงเล็บออก และด้วยพลังที่พุ่งออกมา เอาจ้านก็กระเด็นกระดอนออกมา
แม้ว่าหน้าอกของเขาจะถูกแทง แต่เอาจ้านก็ยังไม่ตาย เพราะยังไงเขาก็เป็นอสูร ตราบใดที่หัวของเขายังไม่ขาด เขาก็แค่พักฟื้นสักพัก
”ฉันแพ้…”
เอาจ้านกัดฟัน แม้เขาจะไม่อยากยอมรับ แต่การท้าทายของเขากลับล้มเหลว กรงเล็บของอ้าวป้าทรงพลังเกินไป เขาไม่อาจต้านทานได้
หากเขายังคงสู้ต่อไป เขาอาจถูกอ้าวป้าฆ่าตาย
ดังนั้น การยอมรับความพ่ายแพ้จึงเป็นทางเลือกเดียวของเขา
อ้าวป้าจ้องมองกรงเล็บขวาของเขา สีหน้าครุ่นคิด ในขณะนี้ เขาไม่มีอารมณ์จะสนใจอ้าวจ้านอีกต่อไป
เมื่อเห็นอ้าวป้าเงียบไป อ้าวจ้านก็กระตุกแก้มสองสามครั้ง แต่เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก เพราะสุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้ไปแล้ว
ในขณะนี้ อ้าวป้ากลับกลายร่างเป็นมนุษย์อย่างกะทันหัน โดยไม่สนใจบาดแผลที่ยังเลือดออก เขาหันหลังกลับและพุ่งตัวด้วยความเร็วสูงไปยังลานที่เพิ่งกลับมา
มังกรสามตัวที่ตามเอ๋อป้ามาต่างสับสน แต่ก็รีบตามไปอย่างรวดเร็ว
อ้าวป้ามาถึงลานแรก และตอนแรกกำลังจะบุกเข้าไป แต่หยุดอยู่ที่ทางเข้า หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง อ้าวป้าก็ประกาศเสียงดังไปที่ลานบ้านว่า “ท่านเซียวหยุนอยู่ข้างใน อ้าวป้ามาหาท่านแล้ว ท่าน!” “
ท่าน?”
มังกรทั้งสามตัวที่เดินตามอ้าวป้าไปต่างตะลึง
งัน มังกรในตระกูลราชามังกรก็ถูกแบ่งออกเป็นชนชั้นต่างๆ เช่นกัน ถึงแม้จะไม่ใช่ทายาท แต่พวกมันก็มีพลังเป็นรองเพียงทายาทเท่านั้น
โดยทั่วไปแล้ว Warcraft จะไม่เรียกคนอื่นว่า “ท่าน” เพราะคำว่า “ท่าน” เป็นคำเรียกที่แสดงความเคารพ สงวนไว้สำหรับผู้ที่พวกเขาเคารพนับถือ
โดยทั่วไปแล้ว มีเพียงสัตว์อสูรที่ได้รับความเคารพอย่างสูงเท่านั้นที่จะได้รับคำเรียกเช่นนี้
อ้าวป้าเรียกนักศิลปะการต่อสู้ว่า “ท่าน…”
ถึงแม้ว่าเสี่ยวหยุนจะเคยเอาชนะอ้าวป้ามาก่อน แต่นั่นเป็นเพียงการประลองเท่านั้น อ้าวป้าจะไม่เรียกใครว่า “ท่าน” เพียงเพราะเขาแพ้ เป็นไปได้
หรือไม่ว่าพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันของอ้าวป้า?
มังกรสามหัวเหล่านี้ไม่ใช่คนโง่ พวกมันฉลาดหลักแหลม ท้ายที่สุดแล้ว พวกมันคือมังกรชั้นยอดในบรรดาราชวงศ์ทั้งหก การได้อยู่กับอ้าปาหมายความว่าพวกเขาเหนือกว่ามังกรธรรมดาทั้งในด้านสติปัญญาและพลัง
”เจ้าเคยลองหรือยัง?”
เซียวหยุนเปิดประตูและเหลือบมองอ้าปาที่ยืนอยู่หน้าทางเข้าลาน มู่หลงซึ่งพักอยู่ในอีกห้องหนึ่งก็เปิดประตูด้วยความสงสัยเช่นกัน
สาเหตุหลักคืออ้าวปาวิ่งเข้ามาหาและเรียกเสี่ยวหยุนว่า “ท่าน
” “ข้าเพิ่งลอง และมันเป็นอย่างที่ท่านพูดเลย ท่าน” สีหน้าของอ้าปาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น พลังเพิ่มขึ้น 50% ซึ่งเป็นพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างมาก ก่อนหน้านี้เขาเคยอยู่ในอันดับต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในบรรดาทายาททั้งหก แต่ตอนนี้เขาอยู่ในอันดับสูงกว่าค่าเฉลี่ย
”ข้าอยากขอคำแนะนำจากท่าน” อ้าวปากัดฟัน
พูด แน่นอน!
ดวงตาของมังกรสามหัวเป็นประกาย พวกมันรู้ว่ามีบางอย่างผิดปกติกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างกะทันหันของอ้าปา มันเกี่ยวข้องกับเซียวหยุนจริงๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่อ้าวปาจะมาเรียกเซียวหยุนว่า “ท่าน”
”ถ้าฉันให้คำแนะนำเธอมากกว่านี้ พลังของฉันจะหมด…” เซียวหยุนขมวดคิ้ว อ้าวป้ายังมีช่องว่างให้พัฒนาได้อีก แต่เซียวหยุนกลับไม่ค่อยสนใจเขาเท่าไหร่ เขาพูดออกมาด้วยความใจดี เมื่อเห็นอ้าวป้าเต็มใจรับผิดชอบ
ตอนนี้เซียวหยุนคงไม่ช่วยอ้าวป้าโดยไม่มีเหตุผล เพราะยังไงซะ อ้าวป้ากับเขาก็ไม่ใช่เพื่อนสนิทกัน และก็ไม่ใช่เพื่อนสนิทอย่างอ้าวปิงด้วย
”อ้าวป้าไม่ยอมให้แกทำฟรีๆ หรอก ฉันจะจ่ายให้” อ้าวป้ารีบพูด
รางวัล…
ดวงตาของเซียวหยุนเป็นประกาย ก่อนจะสว่างขึ้นอีกเมื่อเห็นมังกรสามหัวจ้องมองเขาอย่างกระตือรือร้น
ในคฤหาสน์หยวนหลงมีมังกรนับล้านตัว ทั้งตัวใหญ่และตัวเล็ก หากเขาสามารถรับรางวัลสำหรับมังกรแต่ละตัวได้ รางวัลที่เขาจะได้รับคงจะมหาศาล…
มู่หลงที่ยืนอยู่ข้างๆ จ้องมองเซียวหยุนด้วยความประหลาดใจ เธอไม่คาดคิดว่าเอาปาจะกลับมาขอคำแนะนำจากเซียวหยุน… “
ขอเวลาคิดดูก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่” เซียวหยุนกล่าวหลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง
”โอเค ขอบคุณครับ” เอาปามีสีหน้าผิดหวัง แม้ว่าเซียวหยุนจะไม่ได้ตอบตกลงทันที แต่อย่างน้อยเขาก็ได้พิจารณาแล้ว
หรือบางทีการให้คำแนะนำอาจต้องใช้พลังงานจำนวนมาก ซึ่งเป็นเหตุผลที่เขากำลังพิจารณาอย่างจริงจัง
รางวัล…
เอาปาก็นึกถึงรางวัลขึ้นมาทันที
สำหรับคำแนะนำของเซียวหยุน รางวัลนั้นสำคัญยิ่ง หากเขาสามารถมอบรางวัลที่ใหญ่กว่านี้ บางทีเซียวหยุนอาจเต็มใจให้คำแนะนำ โดยคำนึงถึงรางวัลเหนือสิ่งอื่นใด?
เมื่อคิดเช่นนี้ ดวงตาของเอาปาก็เป็นประกาย เขาจึงกล่าวคำอำลาและหันหน้าหนีไปทันที
มังกรทั้งสามตัวที่ตามหลังเอาป้าลังเล ก่อนจะตัดสินใจรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันพรุ่งนี้
“เจ้าน่าจะสั่งสอนได้ตอนนี้เลยใช่ไหม? รอพรุ่งนี้ทำไม?” มู่หลงเห็นเบาะแสบางอย่างจึงอดไม่ได้ที่จะถามเซียวหยุน
“ถ้าข้าสั่งสอนวันนี้ มันจะง่ายเกินไป คำแนะนำของข้าก็คงไร้ค่า ในเมื่อราคามันสูงขึ้น ความยากก็ต้องเพิ่มขึ้นอีกหน่อย เจ้าไม่รู้หรือไงว่ามีคำกล่าวที่ว่าความขาดแคลนทำให้ของมีค่า?” เซียวหยุนเหลือบมองมู่หลงแล้วตอบ เซียว
หยุนไม่กลัวว่ามู่หลงจะเผลอพูดคำนี้ให้มังกรฟัง ด้วยสติปัญญาของมู่
หลง นางคงไม่โง่พอที่จะทำเช่นนั้น มู่หลงตกตะลึง
เพื่อที่จะได้มากกว่านี้ เจ้าทำได้จริงหรือ? นี่เป็นครั้งแรก ที่
มู่หลงได้เห็นวิธีการนี้ ซึ่งทำให้เธอเบิกตากว้างทันที