by จากนั้นเฉินหยางก็บอกให้ทุกคนเข้าไปในอุโมงค์อย่างรวดเร็ว ไม่เช่นนั้นคงจะลำบากหากสิ่งเหล่านั้นตามทันในไม่ช้า
ขณะที่เฉินหยางเดิน เขาเอาแต่ขว้างสิ่งของลงบนพื้น
เพื่อป้องกันไม่ให้หนูวิ่งเข้ามา เฉินหยางจึงกระตุ้นให้ทุกคนเข้าไปในอุโมงค์ลึกลงไป
ไม่อย่างนั้นหนูพวกนั้นอาจจะวิ่งผ่านไปได้ เพราะหนูยังเล็กกว่าและสามารถผ่านไฟที่ใครๆ ก็เคยเผามาได้อย่างง่ายดาย
โชคดีที่ Chen Yang ยังคงจุดไฟต่อไป ดังนั้นตอนนี้พวกหนูจึงกลัวเกินกว่าจะเข้ามา
เฉินหยางมองดูเวลาอีกครั้ง และมันก็ผ่านไปสามนาทีแล้ว
เหลือเวลาอีกสองนาที ตราบใดที่ทุกคนอดทนต่อไปอีกสองนาที ทุกคนก็จะปลอดภัย
อย่างไรก็ตาม ในสถานการณ์ที่อันตรายเช่นนี้ การค้างไว้สองนาทีนั้นพูดง่ายกว่าทำ
ตอนนี้ Chen Yang กังวลมาก คงจะแย่มากถ้าทุกคนทนไม่ไหว
ในเวลานี้ พวกหนู หมาป่ายักษ์ และพวกป่าเถื่อนต่างล้อมรอบทางเข้าอุโมงค์และไม่เคยออกไปไหนเลย
เฉินหยางรู้ดีว่าหากพวกเขาไม่ได้เดินเข้าไปในอุโมงค์ต่อไป พวกมันจะยังคงถูกหมาป่าและหนูยักษ์จับไว้
เฉินหยางจึงกระตุ้นให้ทุกคนวิ่งต่อไปและไม่หยุด
เฉินหยางวิ่งไปข้างหน้าในขณะที่กำลังถอยกลับ และเสียงของหมาป่ายักษ์และสัตว์ป่าที่อยู่ห่างไกลยังคงได้ยินแผ่วเบา
ในเวลานี้ Chen Yang ได้วิ่งร่วมกับทุกคนมากมายแล้ว แต่บางคนก็วิ่งหนีไปโดยไม่รู้ตัว
ท้ายที่สุดแล้ว อุโมงค์เหล่านี้มีความซับซ้อนและทางเข้าแต่ละแห่งก็แตกต่างกัน ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะเจอผิดทาง
เฉินหยางรู้สึกกังวลเล็กน้อยอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจะเกิดอะไรขึ้นถ้าเขาวิ่งผิดทาง
ที่นี่ไม่มีอาหารหรือเครื่องดื่ม และของที่ทุกคนนำมาก็มีจำกัดเกินไป
หากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น เป็นเรื่องง่ายที่จะอดตายในอุโมงค์ เฉินหยางจึงเริ่มขอให้ทุกคนกลับไป
คราวนี้อย่าสูญเสียมันไปอีก คุณต้องตามหาคนที่หายไปเหล่านั้นให้เจอ
จากนั้นทุกคนก็ติดตาม Chen Yang และเดินกลับไปหาคนที่แยกตัวออกจากทุกคน
เป็นแม่และลูกสาวที่ถูกแยกจากกัน แต่เฉินหยางเชื่อว่าด้วยไอคิวของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เธอน่าจะสามารถรอจนกว่าทุกคนจะพบพวกเขา
จากนั้น Li Xin’ai และ Li He ก็เดินไปข้างหน้าพร้อมกับ Chen Yang เมื่อถึงเวลา เหลือเพียงนาทีสุดท้าย
ในความเป็นจริง Chen Yang รู้สึกไม่สบายใจมากหากทุกคนยังคงกลับไปแบบนี้
พวกเขาอาจต้องเผชิญกับหมาป่ายักษ์และป่าเถื่อนที่ไล่ตามพวกเขา แต่หากพวกเขาไม่กลับไป แม่และลูกสาวจะตกอยู่ในอันตราย
หมาป่ายักษ์เหล่านั้นยังคงมีสัมผัสถึงกลิ่นของความป่าเถื่อน แต่พวกมันไวต่อความรู้สึกมากและอาจไล่ล่าแม่และลูกสาวได้
ท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาทั้งสองมีอันตรายถึงชีวิตน้อยกว่าเฉินหยางอย่างแน่นอนซึ่งมีผู้คนจำนวนมาก
มันจะง่ายกว่าสำหรับหมาป่ายักษ์เหล่านั้นที่จะกินพวกมัน ไม่ว่าในกรณีใด พวกเขาเป็นคนแก่ อ่อนแอ ป่วยและพิการที่ไม่มีกำลังที่จะควบคุมตัวเอง
เฉินหยางไม่สามารถทิ้งพวกเขาไว้ข้างหลังได้จริงๆ มโนธรรมของเฉินหยางไม่อนุญาตให้เขาทำเช่นนั้น
และ Chen Yang หวังว่าเมื่อ Song Yaxin กลับมาหา Song Yaxin ในอนาคต Song Yaxin จะภูมิใจในตัวเองได้
แทนที่จะปล่อยให้ซ่ง Yaxin รู้สึกว่า Chen Yang กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวที่จะทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของตัวเอง
หลังจากเข้าใจสิ่งนี้แล้ว Chen Yang ก็พา Li He และ Li Xin’ai ไปตามหาแม่และลูกสาวโดยไม่ลังเล!
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้แม่และลูกสาวเป็นยังไงบ้าง แต่ฉันไม่ได้ยินเสียงกรีดร้องใด ๆ มานานแล้ว
เฉินหยางรู้สึกว่าแม่และลูกสาวควรปลอดภัย ท้ายที่สุดก็ยังไม่มีเสียงกรีดร้องใดๆ ออกมา
นั่นหมายความว่าพวกมันยังไม่ถูกโจมตีจากหมาป่ายักษ์ สัตว์ป่า หรือหนูเลย
คุณต้องรู้ว่าถึงแม้อุโมงค์ที่นี่จะซับซ้อน แต่ก็ไม่ได้กันเสียงมากนัก
แม้แต่เสียงไซเรนก็ยังได้ยินแผ่วเบาจากระยะไกล ไม่ต้องพูดถึงว่าแม่และลูกสาวอยู่ในอุโมงค์นี้
จากนั้นเฉินหยางก็คิดอยู่พักหนึ่งและขอให้ทุกคนเรียกชื่อแม่และลูกสาวด้วยกัน
หากพวกเขาได้ยิน พวกเขาจะรอให้ทุกคนช่วยพวกเขาอย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม ไซเรนกำลังคิดอยู่ ถ้าพวกเขาจะตะโกนก็ไม่สำคัญ
บางคนกังวลว่าหมาป่ายักษ์และสัตว์ป่าจะถูกดึงดูด แต่เฉินหยางรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาดังกล่าว
คุณต้องรู้ว่าสัมผัสกลิ่นของหมาป่ายักษ์และความป่าเถื่อนนั้นอ่อนไหวมาก แม้ว่าเฉินหยางและคนอื่น ๆ จะเงียบและไม่ตะโกนก็ตาม
แต่กลิ่นบนร่างกายของพวกเขาไม่สามารถปกปิดได้ และหมาป่ายักษ์เหล่านั้นจะดมกลิ่นออกไปอย่างแน่นอน
ตราบใดที่หมาป่ายักษ์ต้องการค้นหาพวกมัน เขาจะพบพวกมันอย่างแน่นอน แทนที่จะฟังคนของเฉินหยางตะโกนสักสองสามคำ
เป็นเพราะเหตุนี้เราจึงพบพวกเขา และทุกคนก็รู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้
และเฉินหยางก็พูดถูก ถ้าหมาป่ายักษ์เหล่านั้นอยากกินพวกมันจริงๆ
ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเลย หมาป่ายักษ์จะตามทันและกินพวกมันทั้งหมดโดยธรรมชาติ
ตอนนี้เฉินหยางพูดแบบนี้แล้ว ทุกคนก็ไม่มีอะไรต้องกังวลโดยธรรมชาติ
ทุกคนเริ่มตะโกนชื่อแม่และลูกสาวในอุโมงค์ ในเวลานี้ ทุกคนได้แต่หวังว่าพวกเขาจะไม่ได้ไปไกลเกินไป
หากคุณไม่โดนหมาป่ายักษ์กิน คุณจะได้ยินเสียงพวกมันและรีบตอบสนองต่อพวกมัน
จากนั้นเฉินหยางก็ตะโกนชื่อแม่และลูกสาวดัง ๆ แต่ก็ไม่จนกว่าพวกเขาจะเกือบจะใกล้ทางออก
แต่พวกเขายังไม่ได้ยินชื่อของแม่และลูกสาว ในเวลานี้ Li Xinai และ Li He เตือน Chen Yang ว่าทางออกเกือบจะถึงที่นี่แล้ว
หากพวกเขาเดินหน้าต่อไป พวกเขามีแนวโน้มที่จะเผชิญหน้ากับคนป่า หมาป่ายักษ์ และหนูที่รออยู่ที่ทางออก
แน่นอนว่าเฉินหยางรู้เรื่องนี้ และเธอก็รู้ด้วยว่าการทำแบบนี้จะอันตรายแค่ไหน
แต่เฉินหยางทนไม่ได้ที่จะละทิ้งแม่และลูกสาวแบบนี้
จากนั้นเฉินหยางก็ขอให้ทุกคนรอที่นี่ และการปลุกจะจบลงใน 20 วินาที
ตราบใดที่หมาป่ายักษ์และสัตว์ป่าเถื่อนเหล่านั้นถูกบล็อกอยู่ในอุโมงค์ในช่วง 20 วินาทีนี้
เมื่อเสียงไซเรนด้านนอกหยุดลง พวกเขาก็ต้องออกไป
มันจะปลอดภัย แต่แน่นอนว่า 20 วินาทีนี้ไม่มีประโยชน์สำหรับหมาป่ายักษ์และคนป่าเถื่อน
พวกเขาวิ่งเร็วและแรงมาก
เมื่อพวกเขาเข้ามา ไม่ต้องพูดถึง 20 วินาที แม้แต่วินาทีเดียวก็ไม่สามารถหยุดพวกเขาได้
ดังนั้นในเวลานี้ ทุกคนที่ติดตามเฉินหยางต่างก็กังวลจริงๆ แต่ก็ไม่มีประโยชน์ที่จะกังวล
เราต้องหาแม่และลูกสาวให้เจอ ถึงแม้จะไม่ได้สนิทสนมกันมากแต่พวกเขาก็ได้พบกันแล้ว
หากไม่พบแม่และลูกสาว ทุกคนคงรู้สึกไม่สบายใจอย่างมาก
และแม่ลูกก็ค่อนข้างดีแม้จะขี้อายนิดหน่อยก็ตาม
แต่ลูกสาวก็มีเหตุผลมาก และตอนนี้แม่ก็เข้มแข็งมากแล้ว
น่าเสียดายที่คนอย่างพวกเขาตายไป ไม่ว่ายังไงก็ตาม เฉินหยางจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อตามหาพวกเขา
ถ้าฉันหา Chen Yang ไม่เจอ ฉันก็ไม่รู้จะต้องทำอย่างไร
แต่เฉินหยางพยายามอย่างเต็มที่แล้ว ดังนั้นเฉินหยางจึงมีมโนธรรมที่ชัดเจน
จากนั้นเฉินหยางก็ฟังเสียงไซเรนอย่างหนัก ในที่สุด เมื่อหมาป่ายักษ์กำลังจะบุกเข้าไปในอุโมงค์ เสียงไซเรนก็หยุดลงทันที
จากนั้นทางเข้าสู่อุโมงค์ก็นึกถึงเสียงหอนของหมาป่าตัวใหญ่อย่างไม่เต็มใจ และในที่สุดเสียงหอนเหล่านั้นก็เริ่มไกลออกไปมากขึ้นเรื่อยๆ
เห็นได้ชัดว่าหมาป่ายักษ์ คนป่าเถื่อน และหนูทั้งหมดจากไปแล้ว และตอนนี้เฉินหยางและคนอื่นๆ ก็ปลอดภัยแล้ว